Classic || p.l.e + j.a.t

Hoofdstuk 1

Perrie's POV

Ik haal de sleutel uit mijn zak en stop het in het slot van mijn nieuwe slaapkamer. Ik kan het niet geloven dat ik eindelijk hier ben. Ik kon het eerlijk gezegd niet indenken dat ik het zou maken aan de universiteit, maar ik denk dat er plek is voor iedereen.

Zo snel als ik de deur open krijg, worden mijn ogen groot als ik een kijkje neem in de kamer. Het is eigenlijk ruim voor een slaapkamer. Ik stap binnen en zet mijn tas naast het bed en ik stort op mijn bed en ik kijk omhoog naar het plafond. Dit bed is zo comfortabel. Ik wilde dat mijn moeder het kon zien, maar ze ging gelijk weg een paar minuten geleden. Ik voel me best slecht omdat ze in tranen was. Mijn broer moest haar van me weghalen zodat ze kon vertrekken. Best grappig als je het mij vraagt.

Ik sta op van het bed en pak mijn tas op, terwijl ik het neerzet op mijn bed. Ik doe de rits open en haal er mijn kleding uit, zodat ik kan starten met het opruimen van hen. Ik open de kast naast mijn bed en zet er de opgevouwen kleding in.

'Klop klop, kamertje te koop?' zegt iemand, gevolgd door schattig gegiechel. Ik glimlach en ik kijk om me heen, terwijl ik geconfronteerd word met het meisje dat haar tassen vasthoudt, terwijl ze in de deuropening staat.

'Hangt af van hoeveel geld je hebt' grap ik. Ze lacht en stapt de kamer binnen en zet haar tassen op het bed aan de andere kant van de kamer. Ze lijkt op een klein kind.

'Ik ben Jade, Jade Thirlwall en ik ben je nieuwe kamergenoot.' Ze glimlacht en steekt haar hand voor me uit om te schudden.

'En ik ben Perrie Edwards, je nieuwe kamergenoot' zeg ik, terwijl ik haar hand vast pak en ik het schud. Haar hand is zo klein. Ik bedoel, mijnes zijn klein maar de hare lijken zo veel meer kleiner.

'Leuk om je te ontmoeten Perrie, je bent niet zoals een raar iemand, ben je, want het laatste ik wil zien gebeuren is dat ik wakker word met vreemde draden aangesloten op mijn lichaam' zegt ze en ik lach en schud met mijn hoofd nee.

'O god nee ik hoopte ook niet dat ik een rare kamergenoot kreeg.'

'Ik ook' lacht ze en ze gaat naar haar tas toe en begint met uitpakken zoals ik.

'Zo Perrie Edwards' giechelt ze 'Kom jij ook uit South Sields of kwam je hier van ergens anders?'

'Geboren en opgegroeid in South Shields.'

Ze kijkt naar mij en glimlacht opgewonden. Ik denk dat het een goed ding is want ze gilt en ze fangirlt naar me toe en knuffelt mij. Ik grinnik en ik geef een knuffel terug.

'Sorry ik ben best wel hyper, maar je zal er wel gewend aan raken' giechelt ze. Ik kan het niet helpen maar lach. Ik denk dat het schattig is hoe hyper je kan zijn zoals dit. Het hindert me niet eens, het showt dat ik bij de nachten die we samen spenderen of zoiets nooit verveeld zal zijn. Ik hoop dat ze een van dat soort kamergenoten is waarmee ik goed bevriend kan raken.

'Het is oké, het betekent gewoon dat het leuker is met jou.' Ik haal mijn schouders op.