Let's play a game - REWRITING

20. 'I will mabey see you soon San Fran.'

Song; These four walls - Little mix.

Quote; I guess goodbyes are the only perfect things left for us. - Unknown

Violet Autumn Brown

'Alara we moeten.' voor dat ik mijn zin kan afmaken word de hotel deur opgen gegooid en zie ik Alara staan met een grijnzende Cody achter haar. 'Dus ben je klaar.' Lach ik en ze knikt. 'Ja,Ja ik ben klaar ik pak mijn tas even.' zegt ze schamend als haar stem meerder keren over slaat. Ik knik en zie Blade nu fluitend de gang in lopen. 'Dus hoe laat ben je terug.' 'zo snel mogelijk.' zeg ik en hij knikt. 'tot zo dan.' ik krijg en kus op mijn kruin en hij loopt dan weg. 'Kom we gaan.' Ik word mee getrokken door mijn zusje en we lopen de drie trappen af naar de lobby. 'Dus het is leuk met Cody op een kamer.' vraag ik en haal mijn wenkbrauwen lachend op. Ze geeft mij en zacht duwtje wat mij laat lachen. 'Kom nu maar gewoon.' zeg ik en ga aan de zijkant van de weg staan die word bereden door vele auto's en taxi's. Ik fluit even en zie even later een taxi aan komen rijden. We stappen in en zie taxi chauffeur zich omdraaien. 'waar naar toe dames.' Zegt hij met gemiddeld Engels 'Lombard street graag.' zeg ik en hij knikt. De auto maakt beweging en al snel voel ik Alara's hand die van mij vast pakken. 'Hey, het komt goed. Fall zou er ook zijn en over minder dan 12 uur zitten we terug in het vliegtuig naar New York.' Ze knikt en zucht dan. De rit duurt niet erg lang en al snel staan we alweer buiten de auto en heb ik de chauffeur geld in zijn handen gedrukt. We draaien ons om en we kijken recht naar de villa waar ik gister ook was. 'Klaar.' ze knikt en we lopen naar de voor deur waarbij ik mijn sleutels uit mijn tas haal en ik de deur open. 'Fall, ben je al bijna klaar.' roept Alara door het huis en we zien dan Fall de trap af lopen. 'Bijna.' Ik knik, al snel begin Fall en Alara en gesprek en blijf ik kijken naar de muur vol foto's op de gang. 'begin jullie maar boven met jullie kamers, ik doe beneden.' ze knikken en lopen pratend al naar boven ik loop de woonkamer in waar de verhuis dozen al staan. Ik leg mijn tas neer naast de bank en pak een doos waarmee ik naar de gang loop en de lijstjes van de muur afhaal en in de doos neer leg. 'Vio, doen we de kleren bij elkaar.' roept Alara van boven. 'ja' antwoord ik simpel en haal de laatste lijst van de muur. De foto van de man die mijn vader is met een arm om mij heen waarbij hij lachend naar mij kijkt en ik met de grootste lach de kamer in kijk en mij eerste beker in mijn hand heb. Ik slik en stop die er ook in. Daarna haal ik alles foto's in de woonkamer en de keuken ook en stop die er ook in. Ik haal nog een doos waar ik de favorieten dingen van mijn moeder in doe zoals de kussens, bekers en kleinen dingen waar ze van hield in die doos. En haal als laatste de kasten leeg met boeken en andere kleinen spullen. Ik loop de trap op en zie Fall en Alara die elkaar aan het duwen zijn. 'zorg dat de meubels die je wilt zijn uit elkaar gehaald, en benden in de gang staan. wat er niet staat gaat niet mee.' ze knikken en ik loop door naar mijn kamer waar mijn kast al leeg is en ik alleen nog maar mijn boeken, LP's en ander shit pak. Ik vul 5 dozen met de spullen die ik wil en voor de rest kan alles blijven liggen. Het heeft te veel herinneringen. Ik loop nog een keer een rondje en stop dan bij de piano met en gat in het midden. Het gat dat is gemaakt voor dat ik wegging. Ik ga er met mijn hand overheen en slik dan. Hoe graag ik het ook wil houden, Het doet te veel pijn. Ik loop als laatst naar mij bureau waarbij ik daar de kastjes leeg haal en dan een voor een de dozen naar benden draag. 'nog een half uur en dan klaar zijn.' zeg ik tegen de twee kleinen kinderen die ruzie maken over een doos en ze knikken dan. Als ik de laatste doos benden op de gang heb geleegd gaat de bel en open ik de deur. De verhuizers beginnen al met het dragen van de dozen terwijl de ambtenaar, agent en de rechter van gister naar binnen lopen samen met nog iemand van jeugdzorg. 'bijna klaar.' ik knik. 'is er nog iets van meubels wat jullie willen hebben.' ik schud. 'ik weet niet wat die twee boven willen maar de meubels benden mogen worden verbrand of wat er ook maar mee gaat gebeuren. Maar de Piano boven moet worden gerenoveerd en worden hergebruikt, de kosten mogen naar mij.' Mijn stem trilt terwijl ik zeg, hij trilt door het verdiet, boosheid maar ook door blijdschap die nu door mijn lichaam heen giert omdat ik hier niet meer hoef te komen. 'oke, Violet kan ik nog even met je praten.' de agente die er vriendelijk uit ziet kijkt me aan en ik knik dan we lopen naar de keuken waarbij ik op het aanrecht ga zitten en zij op de eettafel. 'sup.' vraag ik. 'ben je zeker van de spullen is er echt niks wat je wilt hebben.' ik schud nee. 'omdat.' vraagt ze. 'het is niet nodig en we hoeven het niet meer te zien.' zeg ik moeilijk en ze knikt. 'waarom geloof ik het niet.' ik rol met mijn ogen en bijt op mijn tong om haar niet uit te schelden. 'alles blijft hier, ik vertel niks door.' zegt ze wachtend op mijn antwoord. 'Ẃeetje mevrouw de agente, Ik hoef niks meer te zien van hier en zo spreek ik voor alle het andere omdat ik achttien ben wat mee gaat zit in de dozen en verwacht ik thuis. Dankje, En ook bedankt voor het gesprek.' zeg ik met neiging om haar te slaan. Ik spring van het aan recht af waarbij ik de keuken uit loop en naar boven loop. 'kwartier en dan klaar zijn.' Ik loop mijn kamer terug in en loop nors naar het raam het begint al lichtjes te schemeren en dat betekent dat we over minder dan zes uur vertrekken. 'kan ik binnenkomen.' ik hoor geklopt en zucht dan. 'wat nu weer.' de deur gaat open en zie de rechter binnen lopen. 'Hey Violet.' ik knik en blijf gevestigd uit het raam kijken. 'Jaime, aangenaam. Ik wou weten of het goed gaat.' Ik knik weer. 'mag ik bij je komen staan.' Ik knik weer en zie dan hoe ze naast me staat. 'Als ik eerlijk mag zijn ben ik heel trots op je.' Ik knik weer. 'Je verhaal, dat je hier nog komt en het ergst dat je nooit een jeugd hebt gehad die je verdient hebt.' Ik begin te lachen. 'Ik heb niks gemist, Ik heb geen verhaal en tuurlijk kom ik hier want het is nog steeds mijn huis.' zeg ik nors. 'zo bedoelde ik het niet.' 'hoe bedoelen jullie het dan wel.' ik zucht en draai me haar richting op. 'Je bent te snel groot geworden Violet.' Ik zucht. 'Ik wil hier niet naar luisteren, De meubels hoef ik niet te zien en worden verbrand behalve de piano. Ik kom nooit meer terug naar hier en wat er gebeurd met die man kan me ook niks meer schelen. En als u het nu niet erg vind vertrek ik.' Ik loop mijn kamer uit waarbij ik de verhuizers aan spreek. 'het enigen meubel stuk is de Piano die naar New York gaat de rest blijft hier, begrepen.' Ze knikken vlug en gaan dan verder. 'Om 2 uur zijn jullie in het hotel we vliegen om 2 uur 's avonds terug, zorg dat je klaar bent.' Zeg ik tegen mijn broer en zusje en loop dan het huis uit als ik mijn tas heb gepakt. 'krijg toch allemaal de tering.' Ik hou en taxi aan en rijd richting het hotel. Ik loop de lobby in rechtstreeks naar mijn kamer waar ik in mijn bed ga liggen en mijn ogen sluit.

ik stap mijn bed uit en verwissel de kleren voor kleren die makkelijk zitten in een vliegtuig. Ik stop mijn vieze kleren in mijn koffer en controleer alles nog even, tot dat ik de deur hoor open gaan en ik mij omdraai. 'Blade.' roep ik met een gevoel dat ik niet kan plaatsten. Daar staat hij te zoenen met een meisje. 'Violet, shit.' 'fuck you.' roep ik boos. Ik pak mijn koffer en loop dan kamer uit. 'Violet wacht.' Ik voel hoe hij mijn arm vast houd en mij omdraait. 'Wat.' roep ik en voel de tranen achter mij. 'het spijt me.' Ik ruk me zelf los en kijk hem nijdig aan. 'Het kan me niks schelen, Ik hoef je niet meer te zien en je zoekt het maar uit hoe je thuis komt.' Ik schreeuw nog wat woorden naar hem en eindig met een klap in zijn gezicht en vele tranen die over mijn wang rollen. 'Zijn julli' Ik onderbreek Eliza. 'Haal iedereen we vertrekken nu.' roep ik boos. 'En als je me ook nog maar een keer aan raakt breek ik je tot je laatste boteen, begrepen.' Ik ben nijdig nee eerder woedend en niet alleen op hem maar ook op mij zelf. Dit was te verwachten welke Badboy heeft een vaste vriendin. Ik draai me zelf om en loop naar de lift waar de rest al staat, ik stap er ook in en zie de deuren langzaam dichtgaan. 'Violet wacht, het spijt me.' is het enigen wat ik hoor voordat de deuren dicht rollen en ik mijn tranen weg veeg. 'Violet gaat het-' 'maak die zin niet af anders gaat het niet met jou. En ja het gaat goed met me. Ik wil gewoon naar huis.' Maak ik de zin van een mijn vrienden af. De rit voor de rest was stil en voordat ik het door heb zit ik al in het vliegtuig. De plekken naast me zijn leeg en als we in de lucht zijn heb ik het gevoel dat er iets van mijn schouders is gevallen. 'I will mabey see you soon San Fran.''zeg ik als ik de lichtjes zie kleiner worden ik zet mijn beats op en voel de zoveelste tranen al over mijn wangen lopen.

-----------------/A/N/-------------
Helloo,

Oké ik weet even niet meer hoe ik verder moet met het boek maar het komt goed, Ook ben ik jarig vandaag en is dit dus een chapter als cadeau voor jullie.

En vote en comment is geen moeite toch?

Xoxo @lovedorito