aşkın bedeli

kolye

ustumdeki kabloları sökup ayağa kalkmaya çalistim.

sonra kendime gelip geri yattim ben niye selim denen adamin pesinden gidiyordum ki.

zaten daha once böyle bi hata yaptiğim icin burda degilmiydim.

tam selime de saydirmaya basliyordum ki.

iceriye elinde bir yemek tepsisiyle geri döndü.

yuzundeki endişeyi saklamaya çalişiyordu.

ama ben anlamistim.

yatagima oturdu ve bana

- hadi iyilesmek icin yemek yemen lazim.

dedi . 

ve yapmacik gulumsedi. ben de daha fazla uzatmadan sordum

- noluyo?

gozlerime bakti ve cevap verdi

- sakin ol hic bir sorun yok.

tabiki ona inanmamistim.

- Selim noluyo ?

gozlerindeki yaslari geri itmeye calisti. ne yani benim için mi  ağliyordu.

gözlerinden bir damla düştü. ve cevap verdi .

kalbinde tümör var.

kafami eğdim kalbimde tümör oldugunu biliyordum ve o tümörün sebebini de .

benim de gozlerim dolmuştu .

- aglama!

selimin yuzune baktim

- ağlama çünkü bu tümorün olmasinin sebebi olan geri zekalı adam için değmez .

ağzim acik kalmişti bunu da bilmişti . artik dayanamayip dordum ?

- herseyi nasil biliyorsun?

hafif bir gulumsemeyle cevap verdi

- bilmiyorum okuyorum

anlamamistim

- nasıl?

boynundan bir kolye çikardi .

- bunun sayesinde

gozlerim yerinden cikmak uzereydi yalan soyliyemezdim korkmuştum.

birden bagirdim

- benden uzak dur!!!

beni sakinlestirmek için elimi tuttu ve aninda cektim ama cekerken kucagimdaki yemek tepsisinin icindeki catal elime batmisti ve ben birden cekince elimi yirtmisti. aci icinde bagirdim

- ahhhh!!!  elimmmm!!

canim cok yaniyordu ağlamaya başladim.

selim elime cebindeki bez parcasini sardi ve doktor cagirdı .

elim cok kanadiği icin gozlerim kararmaya basladi ve bayildim.