May I Cry

Happy B-Day To Me

Ik keek in de spiegel, mijn licht paarse jurkje kwam nog boven mijn knieën uit. Hij was geprint met allemaal kleine vormpjes die zwart gelijnd zijn. Een vestje met mouwen die niet veder dan mijn schouders kwam. Het is donker bruin en heeft van die sliertjes. Bruine uggs en een rieten hoedje met een licht paarse band. Mijn lange bruine haren zaten in een vlecht. En ik had bruine en paarse armbanden (lekker bijpassend) ook aan.

Het is mijn verjaardag, 26 Juli. Ik wordt dit jaar 15, op een zaterdag. Ik vier het met mijn familie altijd in de ochtend. Later komt er bezoek. Gek genoeg lijk ik totaal niet op mijn ouders.

Ik ben niet zo populair op school en ben daar ook best wel een loner. Ik durf niet zo snel vrienden te maken en alles. Ik ben best verlegen. Maar bij mijn familie ben ik goed in wie ik ben. Het is ook niet zo dat later mijn verlegenheid me tegenwerkt ofzo.

"Lione!" Mijn moeder roept me. Ik loop de trap af en kom in de gang waar de voordeur ook zit. Door een dubbeldeur kom ik in de keuken met de keukentafel. Ik zit altijd aan kop, en ik zie al mijn plekje, hij is helemaal versiert. Als ik de deur open heb gedaan hoor ik mijn ouders al zachtjes zingen. Mijn kleine tweelingbroertjes zingen luidkeels mee. "Happy birthday to you, happy birthday to you..." Ik moet er verlegen van lachen. Daar komt mijn ontbijt er langzaam aan, taart!

Ik zit aan onze donker bruine tafel in een witte keuken. De muren hebben een violetkleurige tint. Mijn broertjes zijn anderhalve kop kleiner dan mij, hun blonde kopjes en blauwe ogen kijken mijn blij en stralend aan. Mijn lieve moeder heeft de zelfde blik, haar blondrode haar zit in een rommelig knotje en mijn vader heeft rommelig bruin (tegen de zwart aan) haar.

Tijdens het eten van de taart is het een gewoonte om kado's te krijgen. 'Wij willen eerst!!!' roepen mijn broertjes bijna tegelijkertijd. Ze geven me een slecht ingepakt kado, maar het maakt me niet uit want dat ze iets hebben is al lief.