Boobytraps ~Vimma buurtpolitie

Hoofdstuk 1

Vince en Emma zitten samen in de auto te patrouilleren. Ze praten over gister, Emma had haar eerste adem halings les. In Vince zijn ogen is dat natuurlijk saai. 'Wat doe je daar dan? Zitten, zwijgen, ogen dicht.' Somt Vince op. Emma lacht. 'Nee je oefent je ademhaling, voor je stress onder controle te krijgen. Zou ook nog wat voor u zijn.' Antwoord Emma met al wetende een opmerking op haar laatste zin. 'Pff, ademhaling technieken da hebben ik niet nodig ik heb mijn eigen technieken.' Zegt Vince. Emma knikt dit was precies het antwoord wat ze verwacht had, allée wat had ze anders verwacht. Op dat moment kregen ze een melding van de Ditchpatch. 'Ditchpatch voor Echo 210, oproep uit de Leidenstraat de buren van nummer 23 zijn bezorgd omdat ze de overbuurman al een paar dagen niet hebben gezien en er geen beweging is te zien.' Komt uit de radio. Emma reageert daar bij meteen dat ze te plaatsen gaan. De twee agenten rijden meteen door maar Vince is nog niet uit gepraat over de ademshaling sessie van Emma. 'Mediteren is da nie kij saai.' Pest Vince Emma. Emma lacht. 'Nee das nie mediteren, das nie zo zweverig.' Zegt Emma. 'Nee ga jij nie ineens de lucht in.' Grapt Vince die één hand van het stuur los laat om een vliegend tapijt na te doen. Emma lacht. 'Nee, onnozelaar. Maakte ge maar geen zorgen' Lacht ze. Inmiddels zijn ze in de Leidenstraat ze zien daadwerkelijk een vrouw bij nummer 23 staan die hun al stond op te wachten. De twee agenten stappen uit ze lopen richting die vrouw toe. 'Goedendag! U had ons gebeld?' Vraagt Vince enthousiast maar serieus. 'Ja hallo, ik heb inderdaad gebeld t is voor mijn overbuurman op nummer 24 daar.' Zegt de vrouw een beetje chagrijnig. Ach ja ze heeft ook wel een beetje gelijk t weer is niet echt te genieten. 'Kijk ik maak me wat zorgen, die gaat normaal iedere dag wel wandelen maar ik heb die toch al even niet gezien en ja de gordijnen zijn ook nog steeds toe.' Voegt de vrouw er aan toe. Emma maakt ondertussen wat notities in haar boekje, zoals altijd. 'Maar ça va dat je daar voor belt, hoelang heb je die ongeveer niet meer gezien?' Vraagt Vince. 'Ja toch al even niet meer, een paar dagen, drie, vier ofzo ik weet het niet meer zo goed.' Zegt de vrouw. 'Weet u nog iets over die man?' Vraagt Vince geïnteresseerd. 'Goh, ja die is gepensioneerd. Die is alleenstaand, die heeft wel kinderen en kleinkinderen maar die komen nooit eigelijk langs. Hij is nogal een eenzame man vind ik persoonlijk.' Zegt de vrouw voorzichtig. 'Dan gaan we is kijken.' Zegt Vince als die naar Emma kijkt. Emma knikt. De twee agenten lopen naar het huis en Vince klopt eens stevig aan. Na zeker drie keer aan kloppen en er doet nog steeds niemand open worden de agenten wel ongerust. 'K ga eens achterom kijken.' Zegt Emma. Vince knikt en blijft even staan. Als Emma voor bij de muur van het huis loopt komt ze bij de glazen achterkant aan. Via de achterkant kijkt ze het huis binnen en ziet ze op de grond iemand liggen. 'Vince hier licht iemand!' Roept Emma naar de agent. Vince kijkt op en loopt in een hoog tempo naar Emma. 'Die achter deur is open.' Zegt Vince die dat dus meteen ziet. Emma kijkt bedenkelijk. Ze pakt de deur klink vast. Ze kijkt naar Vince. Vince knikt. Emma loopt met één hand op haar pistool naar binnen. Ze loopt normaal naar binnen want ze denkt niet echt dat er "gevaar dreigt" ofzo. Alleen als ze net ten hoogte van de kast komt spuit er iets in haar ogen. Vince en Emma kunnen beiden niet plaatsen wat. Een wit poeder denkt Vince. Uit schrik zegt Vince snel : 'Shit, ga naar de keuken spoel dat er snel uit.' Emma loopt in een razende lijn naar de keuken. Al ziet ze het allemaal heel wazig voor haar gevoel is het toch die kant op. 'Emma niet bewegen.' Zegt Vince als die een geluid hoort wat hem doet denken aan films of iets dergelijks. 'Wat?' Vraagt Emma die haar ogen dicht houdt van de pijn. 'Blijven staan Emma.' Zegt hij. Emma snapt er niks van. 'Vertrouw mij.' Zegt Vince die naar de grond duikt. Hij pakt zijn radio. 'Flash Flash, wij zitten in de Leidenstraat 24 en dat huis ligt hier vol boobytraps.' Zegt Vince door de radio. 'Begrepen, kunnen jullie buiten geraken?' Horen Vince en Emma vanuit de radio. Emma knijpt haar ogen nog steeds dicht. 'Nee wij zitten vast.' Zegt Vince die blijkbaar dichter bij Emma is gekomen en naar de mat heeft gekeken waar zij op staat. 'Wat?' Vraagt Emma die nu tranen in haar ogen krijgt.