Guitarist

𓆩4𓆪

______________________________________

DÖRDÜNCÜ BÖLÜM ↪ "DİKENLERİN ARASINDAKİ KELEBEK"

⚜

"Rüyaymış."

Hayatında daha önce hiç aşık olmamıştı. Aşka inanmamıştı bile. Anlamını bilmedi. Duygusuzca yaşadı. Ama şimdi nereden çıktığını bilmediği bir çocuğun biri karşısında durmuş ve ona sadece üç gün vermişti.

Ek olarak da şüpheli bir sevgi. Kızın hiç tatmadığı.

Soobin kendinden emindi. Emin olmakta da haklıydı aslına bakılınca. Yakışıklıydı. Kusursuzdu. Melek gibiydi. Ama aptaldı. Haeji'nin onu kullanacağını bilemeyecek kadar aptal.

Haeji onu iki güne reddedecekti. Soobin gidecekti ve tüm büyü bozulacak, Haeji yarım kalan işini bitirebilecekti.

Hesaba katmadığı bir şey vardı; aşk.

Soobin'in onu öpeceğini hiç düşünmemişti. Ciddi olduğunu da. Dudaklarından dökülen her kelimenin kızın aklını çelmek için olduğunu düşünmüştü. Ama şimdi kalbinin hızlı atışı ve dudaklarının üzerindeki dudaklar her şeyi yalanlıyordu.

İlk defa bir şeyler hissetti. Göğüs kafesinin dikenleri arasında bir kelebek olduğunu. O kelebek her kanat çırpışında heyecanlandığını hissetti.

Dudaklarının üzerindeki baskısı gittiğinde yüzündeki her hattı ezberlemek istercesine baktı çocuğa. Sanki o yüz hatları harflere dönüşecek, gözleri de harfleri kelimelere döküp kıza aslında Soobin'in amacının ne olduğunu söyleyeceklerdi.

Ama hayır. Bu ne işe yarardı ki?

"Niye ağlıyorsun?" dediğinde Soobin, Haeji gerçekliğe döndü. Gözlerini açtı, ne ara uyuyakalmıştı ki? "Uykunda bile ağlıyorsun." dedi sanki beş yaşında bir çocuktan yakınırcasına.

Haeji durdu ve hiçbir şey demedi. Kendini kötü hissetti. Yağmur çoktan dinmişti, bir ağacın altında duruyorlardı. Buraya ne ara geldiğini hatırlamıyordu. Zaten beyni uyuşmuş gibiydi. 

"Eğer başka bir evrende başka bir şekilde tanışsaydık ne olurdu?"

"Nereden çıktı şimdi bu?" dedi Soobin ıslak saçları hafiften kurumuştu. Saçlarını düzeltip uzaklara baktı.

Omuz silkti Haeji. Soobin'i merak etti. Nasıl bir hayatı vardı? Ailesi? Arkadaşları? En sevdiği renk? Ama bir şey demedi, hep yaptığı gibi sustu. Rüyasını düşündü. Çok gerçekçiydi ve kafasında birkaç hissi dürtmüştü.

İnsan bir duygunun hasretini çekebilen bir varlık mıdır? Yoksa hepsi aşktan mı ibarettir? Birine aşık mı olunur yoksa onun hissettirdiği hisse mi aşık olunur? Peki o hissi başkasıyla hissedebilir mi?

Haeji için bu soruların en kısa cevap yolu ölüm. Ayağa kalktı. Yağmurda ıslanmış gitarının çoktan bozulmuş olmasını umursamadan çantasına yerleştirdi ve sırtına astı.

"Daha fazla burada kalmaya katlanamıyorum. Kafamı daha da karıştırıyor bu siktiğimin ormanı. Kaybettin."

Soobin onu umursamadı. Ya da Haeji öyle düşündü. 

Giderek yanlış yaptığının farkında değildi. Soobin'den başkasının onu umursamayacağının farkında değildi. Umrunda da değildi gerçi. Zaten ölüp gidecekti.