Lagi niya akong pinagtatanggol.
Siya ang savior ko.
Pero ubod siya ng sungit.
Wala siyang pinapansin miski ako.
Pero accidentally, nainlove ako sa kanya.
Hindi ko alam kung mahal niya din ako pero pinapagpatuloy ko pa rin na mahalin siya.
Isang araw, may pangyayaring hindi ko inaasahan.
Akala ko katapusan ko na pero andun siya para iligtas ako.
May bagay din siyang inamin na matagal na daw niyang kinikimkim.
Pero may isang bagay dn siyang sinabi na ikinagulat ko.
Bakit ganun? Kung kelan kinalimutan ko na ang nakaraan, dun ko naman nalaman ang katotohanan.
Makakaya ko pa kayang kalimutan laht ng masasakit na nangyari?
***
I'm not a commoner.
But everyone in school is always bullying me. Why? Because they believe that my father is a killer.
But NO! He's not a killer. ~
Napagbintangan lang siya na siya daw ang pumatay sa kaibigan nya dahil daw naiingit ang papa ko dahil mas umasenso na daw iyon kesa sa kanya.
Pero ang totoo, Hindi.
Mabait ang papa ko. Hindi niya magagawang pumatay ng tao.
Lahat ng yun ay maling akala ngunit hindi iyon pinaniwalaan ng lahat. Hanggang sa mauwi sa hindi magandang pangyayari.
My father died because they killed him. Pinatay nila ang papa ko.
At simula nun,
Nangako ako sa sarili ko na gagantihan ko yung mga taong pumatay sa kanya. Hindi sa pamamagitan ng pagpatay kundi sa pamamagitan ng paraan na alam ko.
Ngunit lahat ng yan ay kinalimutan ko dahil sa isang taong laging nagtatanggol sa akin. Naisip ko kasi na kailangan ko ng kalimutan ang nakaraan at dhil na rin sa Mali ang maghiganti.
Sa bawat araw na nagdadaan, patuloy pa rin akong binubully ngunit lagi nya din akong pinagtatanggol.
Siya si Arris Madrigal. Isang lalaking ubod ng sungit pero may magandang kalooban.
Tuwing binubully ako, lagi nya akong pinagtatanggol. Pero pag lalapit na ako sa kanya at magpapasalamat, lagi nya akong iniiwasan at sinusungitan.
Sana, makausap ko siya at malaman ko kung bakit niya ito ginagawa.
