Bankzitters gay one-shots (op basis van video's)

Geoguesser irl - mibbie

POV Robbie:
Vandaag moet ik een hele dag lang met die gespierde, blonde, knappe jongen in de auto zitten. Geblindeerde ruiten niemand die ons kan zien. Ook al zijn het allemaal fantasieën die nooit waar gaan worden. Ik blijf er naar verlangen. Zie je het al voor je, ik de grootste nicht van ons allemaal met de grootste vrouwenverslinder van Nederland. En toch blijft er altijd een spanning als we alleen zijn.

Ik weet al jaren dat ik bi ben, maar niemand weet het. Dat is ook niet nodig geweest aangezien ik tot nu toe alleen maar met vrouwen ben geweest. Ja oké er zijn wel grapjes in de video, maar dat is voor iedereen maar en grap. Toch ergens diep vanbinnen is dat voor mij niet altijd hetzelfde.

We staan klaar om de intro op te nemen. Ik kijk naar hem terwijl hij aandachtig naar Raoul luistert. Zijn blauwe ogen zijn goed zichtbaar voor mij. Na een tijdje begint m'n nek pijn te doen aangezien ik naar boven moet kijken.

We stappen in en Milo begint direct met zuchten. 'Wat is er?' vraag ik 'Heb je niet geluisterd? We moeten nu 2 uur in een donker busje zitten.' antwoord hij. We kijken elkaar net iets te lang en net iets te diep in elkaars ogen aan wanneer hij betrapt opzij kijkt. Zie daar is hij weer de spanning waarover ik het had. Nadat we ongeveer een half uur verder zijn vraag ik uit het niets 'Ben je nu al terug samen met een chikkie?' Hij kijkt me verward aan. 'Of een gast natuurlijk, kan allemaal?' Zeg ik er iets te rap achterna. Hoe kan ik zo dom zijn. Natuurlijk heeft hij niets met een gast. Milo is de straightste persoon die ik ken. Hij kijkt me met een betrapte blik aan en zegt 'Hoe hoe hoe.... Hoe weet je dat? Is het zo duidelijk dat ik niet gewoon op vrouwen val?' Ik schrik ervan. Dit had ik niet verwacht, maar ik kan niet ontkennen dat ik ergens opgelucht ben. De tranen stromen van zijn gezicht terwijl hij wel 100 keer sorry zegt. Ik stel hem gerust 'Hey Milo, ik vind het helemaal niet erg. Het spijt me ik bedoelde het als grapje. Ik ben wel blij dat je het gezegd hebt, want aan je reactie te zien zat je ermee in de knoop.' Hij kijkt naar mij 'Zeker dat je er geen probleem mee hebt? Ik bedoel ik ben zo anders dan het "normale". Wil je echt nog bevriend met me zijn?' Zegt hij dan. Ik schrik van zijn reactie en trek hem in een knuffel. Wie heeft deze jongen zo getraumatiseerd dat hij zo van slag is door zijn eigen seksualiteit. 'Weetje Milo? Misschien word het tijd dat ik ook eens eerlijk ben.' zeg ik dan. 'Je kan me alles zeggen Robbie. Dat weet je toch?' 'Ja dat weet ik, maar ik wist gewoon niet hoe jij. Ik bedoel jullie erop zouden reageren.' Ik adem even diep in en uit 'Ik ben bisexueel.' zeg ik zonder verder na te denken. Hij kijkt met zijn blauwe, nog steeds betraande, ogen naar mij 'Ik ben trots op je. Ik weet hoe moeilijk het is om mensen ermee te vertrouwen.' Tranen vormen in mijn ogen bij zijn mooie woorden.

De autodeur gaat ineens open wanneer ik me bedenk dat er een camera in de auto op ons gericht staat. Ik grijp naar de go-pro terwijl de cameraman de enveloppe pakt. Ik wis de beelden van net. Niemand hoeft dit te zien. Milo en ik zorgen ervoor dat we er terug normaal uitzien.

Wanneer we klaar zijn met de laatste plek in Flevoland vertrekken we in dezelfde teams terug naar kantoor. Het is een klein uurtje rijden, maar dat is voor mij genoeg om te slapen. Ik ben stik kapot van vandaag. Ik ben zo blij dat ik aan iemand heb kunnen vertellen dat ik bi ben. Ik had het er zwaarder mee dan ik dacht. Wanneer mijn ogen bijna toevallen hoor ik milo iets zeggen 'Weetje dat je prachtige ogen hebt?' Zegt hij verlegen. 'Is dat zo?' vraag ik ondeugend terug. Hij kijkt me diep aan. We komen met de seconde dichter bij elkaar. Zijn ogen schieten van die van mij naar mijn lippen en terug. 'Mag ik?' Vraagt hij. Ik maak een instemmend geluid. Ik voel zijn warme handen rond mijn heupen. Hij kijkt me nog even kort aan voor we onze ogen sluiten en we als 2 puzzelstukjes in een passen. Zijn zachte, warme lippen komen tegen die van mij. Wanneer hij loslaat glimlacht hij kort. 'Mag ik je dan nu vragen om mijn vriendje te zijn?' Ik krijg een grote glimlach op mijn gezicht en ik klink uitbundig. De rest van de rit heb ik in zijn arme geslapen.

Als we aankomen bij kantoor is het 15:00 dat betekend dat we nog wat kunnen werken. Ik ga achter m'n bureau zitten en bekijk nog wat facturen. Wat de rest doet weet ik niet. Buiten dat de cameraman die is de beelden naar Anton aan het doorsturen.

Na een paar uur wil ik naar "huis" vertrekken. Ik ga natuurlijk niet naar huis ik ga met Milo meer naar zijn thuis. Het moment dat ik in de keuken mijn vaat wil zetten kijkt Anton me raar aan van op zijn beeldscherm. Hij signaleerdt dat ik naar zijn bureau moest komen. Ik dacht dat er iets fout was met zijn computer of met zijn edit programma. Als ik op zijn beeldscherm kijk word ik draaierig in mijn hoofd. Het is het moment dat Milo mij kuste. Domme ik heb dat beeld niet verwijderd. Alleen dat van het aller eerste gesprek. Ik begin zwarte vlekken te zien. Anton zegt iets tegen me maar ik hoor niet wat. Ik zie nog net dat hij zijn beeldscherm weg klikt en dan klikt mijn zicht op het zelfde moment ook weg.

POV Anton:
Ik ben rap door alle beelden aan het kijken wanneer ik Milo en Rob zie kussen. Ik schrik en kijk naar de keuken. Daar staat Robbie. Ik maak de beweging dat hij moet komen. Het moment dat hij mijn beeldscherm ziet wordt hij helemaal wit. Ik vraag of alles goed gaat, maar hij reageert niet. Ik klik het beeld weg want ik denk niet dat hij dat zo graag ziet op deze manier. Het moment dat ik klik hoor ik een klap. Iedereen kijkt deze richting uit. Daar ligt hij dan. Raoul komt naar hier rennen en vraagt wat er gebeurt is. Ik zeg dat er iets met mijn computer was en dat hij toen in een keer flauwviel. Ik kijk Milo zijn richting uit en zie hem met betraande ogen zitten.

POV Milo:
Ik en Raoul hebben Robbie naar boven getild zodat als hij wakker wordt dat er niet te veel mensen zijn. Niet veel later wordt hij wakker.

Ik stel voor Daan de jongens dat hij bij mij blijft overnachten. Het is niet te ver en als er iets gebeurd is Utrecht toch wel het middel punt van iedereen.

POV Robbie:
Uiteindelijk hebben Milo en ik alles uitgelegd en is alles goed gekomen. We zijn nu al een paar jaar samen en we gaan binnenkort trouwen.

(1208 woorden)
Hé hé dat was me een verhaal(tje). Dit is het eerste one-shot van dit boek. Ik heb er nog niet te veel smut in gedaan, want we moeten niet te rap gaan hè. Hopelijk vonden jullie het leuk.
Xxx van mij.