Stop It || Taekook

2: örümcek

"Babamın durumu nasıl peki şimdi?"

Taehyung, Jake beyin kızını son anda tutup doktoru olduğunu söylemiş, durumu idare etmeye başlamıştı. Jungkook danışmanın orda onları duyabileceği bir yakınlıkta dosya inceler gibi yapıyor, gözleriyle Taehyung'u ve kızı takip ediyordu. Bu sırada Minho çoktan elinde kocaman bir kerpetenle odaya koşmuştu bile.

"Hanımefendi şöyle açıklayayım, biz sizi aramakta geç kaldık yani haklısınız ama merak edilecek bir şey yok şimdi bir serum verdik kendisi de gayet iyi"

Taehyung, kızın yüzüne sakin sakin gülümseyerek konuşuyordu. Karşındaki insanı kısa sürede etkiye almakta oldukça iddialıydı kendisi.

"Yine de bir görebilir miyim? Emin olmak istiyorum"

"Tabii ki görebilirsiniz ama bence uyusun, uyandıktan sonra görün ne dersiniz? Bu boşlukta da sizinle şöyle güzel bir kahve içsek?"

"Yani ısrar ediyorsanız..."

"Tabii isterseniz ısrar ediyorum, buyrun"

Kantinin yolunu gösterip kız ilerlediğinde arkasını dönüp Jungkook'a göz kırpmış, kızla birlikte uzaklaşmıştı. Jungkook arkasından kınar gibi bakıyordu. Sinirleri bozulmuştu açıkça.

"Aa, bana nasıl davranıyor... Aman canım bana ne."

***

Minho odaya girdiğinde gözler ona dönmüş, çift ne yaptığını anlamaya çalışmıştı.

"Ne oluyor ya?"

"Merak edilecek bir şey yok kızınız gelmiş de"

"Ne??"

Minho umursamayarak kocaman kerpetenle kelepçe demirlerini kesmeye çalışıyordu ancak başaramıyordu. Fazlasıyla sıkı olan demirler birbirlerine girmişler gibi asla kesilmiyordu.

"Bir saniye bir saniye şöyle müsaade ederseniz... Tamam halledeceğim hiç merak etmeyin"

Biraz daha kendisini sıkarsa patlayacağını hissediyordu. Elinden kayan kerpetenle bir anda kayıp kendisini Chae hanımın kucağında bulduğunda Namjoon kapının önünden geçiyordu. Hızlıca odaya girdi.

"Minho napıyorsun?"

"Şeyi kesiyordum da hocam"

"Ya bir kelepçeyi kesemedin mi bırak"

Namjoon elindeki dosyayı hasta yatağının önüne bırakıp kerpeteni eline aldı. Sıkıca tutup kesmeye çalışmaya başladı. Sorun şu ki o da parçalayamıyordu. Minho onu izleyip tavsiye vermeye çalıştı.

"Hocam biraz üstten şey yapsanız o olacak. Yok açıyı düzeltin hocam."

Namjoon başını çevirip Minho'ya baktı. Sinirlenmişe benziyordu.

"Geç şuraya. Geç şuraya devam et."

Bırakıp yerine Minho'yu geçirdikten sonra ağrıyan kollarını serbest bırakarak sinirle dosyasını aldı ve kapıyı kapatıp dışarı çıktı.

***

Gülüşme sesleri kantini dolduruyordu. Taehyung üstün kız tavlama yeteneklerini konuşturuyor olmalıydı ki Jungkook kantin kapısından içeri girmişti. Yavaşça onlara yaklaşarak uzaktan izliyordu. Gözlerini kısmış, avına odaklanmıştı.

"Yani Taehyung bey, bu durumda bile güldürdünüz beni. Keşke böyle tanışmasaydık."

"Yani evet, hastanede tanıştık ama sonuçta hastam değilsiniz. Hastam olsanız etik olmazdı ama siz benim hastamın kızısınız. Ne bileyim belki tanışmamıza başka noktalarda devam ederiz hm?"