freeze//hyunin

kiss

hyunjin, jeongin'in çökmüş halde kapıyı açmasının ardından onu hemen eve geri sokmuştu. jeongin'i odasına gönderip mutfağa girdi. mutfakta gördüğü bir kap bitmiş dondurma ile jeongin'in neden hasta olduğunu anlamıştı. kutuyu çöpe atıp çorba yapmaya başladı. sıcak bir çorbadan sonra ilaçlarını içebilirdi.

çorbayı ocağa koydu ve kaynamasını beklerken jeongin'e bakmak için odasına ilerledi. jeongin yatağın içinde top gibi kıvrılmıştı. yanına ilerleyip ateşine baktı. biraz vardı ama yüksek olmamasından iyiydi. jeongin'in üstünü açarak mutfağa geri döndü. mutfakta oturup çorbanın bir süre daha pişmesini bekledi. sonunda çorba olduğunda bir kaseye koydu. kaseyi tepsiye koyup yanına su ve ilaçları da koydu.

jeongin'in odasına çıktığında hala uyuduğunu gönderdi. tepsiyi komodine koyarak yavaşça yatağa oturdu.

"jeongin-ah."

yavaşça onu dürtükledi uyanması için.

"jeongin-ah."

gözlerini açan çocukla gülümsedi. bir süre hyunjin'in yüzüne bakmıştı.

"çorba yaptım sana, sıcak sıcak iç. sonra da ilaç içersin."

jeongin bir şey dememiş başını sallamıştı sadece. jeongin yerinde oturur hale gelerek tepsiye uzansa da hyunjin izin vermemiş ona kendi içirmişti jeongin'in elini kaldıramayacak bi halde olduğunun farkındaydı.

jeongin ise çorbasını içerken sessizlikle hyunjin'i izlemişti. onun gelip ona bakacağını hiç düşünmemişti. düne kadar ondan rahatsız olduğunu düşündüğü adam gelmiş ona çorba içiriyordu. bunun şokunu hala üstünden atamamıştı.

hyunjin, jeongin'e çorbasını içirdikten sonra tepsiyi alıp mutfağa götürdü. tepsiyi boşaltıp bulaşıkları makineye koydu. hasta bakmaya gelmişti evi dağınık bırakıp gidemezdi gerçi gitmeyi de düşünmüyordu ya.

jeongin kendini yatağa bırakmış yeniden uyumuştu odaya geldiği zaman. rahatsız etmek istemese de çıkası gelmemişti odadan. onu yalnız bırakmak istemiyordu. bu yüzden yatağa yaklaşıp jeongin'in yüzünü görecek şekilde yere oturdu.

ne kadar oturdu bilmiyordu ama uykusu gelmişti yavaştan. jeongin'i izlemek ona huzuru hissettiriyordu, evi gibi hissettiriyordu. jeongin uyuşturucu gibi bir huzur barındırıyordu, onu tanıyan herkes bağımlısı oluyordu. zaten bağımlı olmamak imkansız bir şeydi hyunjin'in gözünde.

bunları düşünürken hyunjin'in gözü kapandı ve kendini hafif bir uykuya bıraktı.

...

jeongin gözlerini yavaşça araladı. eskisine göre daha iyi hissediyordu. dinlenmek ve hyunjin'in elinden çorba içmek iyi gelmişti.

aklını toparlayıp etrafa baktığında ilk gördüğü yüz hyunjin oldu. başını yatağa yaslamış yerde yatıyordu. jeongin hyunjin'i inceledi biraz. gri saçları biraz karışmıştı. gözleri sakinlikle kapanmıştı. huzurlu bir uykudaymış gibi duruyordu. jeongin sonsuza kadar hyunjin'i izlemek istese de hyunjin'in çoktan her yerinin tutulduğunu biliyordu.

jeongin yerinde hareketlenerek hyunjin'i uyandırmak amacıyla koluna dokundu.

"hyunjin hyung."

ve hyunjin sadece bir dokunuş ve seslenmeyle gözlerini açtı. yakınında olan jeongin'e bakarak ne olduğunu anlamaya çalıştı.

"hyung, yanıma gel istersen. her yerin tutulmuştur."

hyunjin bir süre boş boş bakınmış ardından hareketlenerek jeongin'in yanına uzanmıştı.

ikisi de birbirlerine dönerek uzanmış birbirlerini izliyorlardı. hyunjin dudaklarını yalayıp konuşmaya başladı.

"jeongin, biliyorum sana bazen soğuk davranıyorum, bazen sıcak ama bilmeni isterim ki bu seni önemsemediğimden değil. sadece bazen sana olan hislerimi sorgulamak zorunda kalıyorum. çünkü etik olur mu emin değilim aramızda bir şeyler geçerse. ama sen bana gözlerinde o ışıklarla baktığın zaman her şeyi kenara atıp mutlu olmak istiyorum."

jeongin ağzını hafifçe açmış şaşkınlıkla hyunjin'e bakıyordu.

"kısaca jeongin, seni seviyorum. benimle çıkmak ister misin?"

son cümleyi de söyledikten sonra hyunjin jeongin'in dudakları ile kendininkini birleştirdi.

bir daha bu fice nah duz yazili bolum
yazana kadar aklimi oynattim resmen
neyse canlarim sizi seviyoruum
eglenmissinizdir umarim