ကျွန်တော်ကိုအဲ့နေ့က မ ကစကားပြောခြင်လို့ခေါ်တယ်။မ ကဒီနေ့ရုံးပိတ်တယ်။ကျွန်တော်နဲ့ မ ကရုံးပိတ်ချိန်မတူဘူးကျွန်တော်တို့တွေ့ခြင်ရင်ခွင်ယူရတယ်။မ ပြန်ရင်တော့ကျွန်တော်ရုံးဆင်းချိန်နဲ့တူတော့လိုက်ပို့လိုက်ကြိုဖြစ်တယ်။မ နဲကျွန်တော်ကအသက်3နှစ်ကွာတယ်။ မ ကသိပ်ကိုလှပြီးချစ်ဖို့ကောင်းတယ်။မ ကပြတ်သားတယ်မလုပ်ဖူးဆိုမလုပ်ဖူးပဲ။ ကျွန်တော်ရုံးဆင်းခန်နီး မ ကဖုန်းခေါ်သည်။ဟယ်လို မ ပြောလေဟုတ် မ ကျနော်ရုံးဆင်းရင်ဆောင့်နေမယ် မ ဟုတ် မ။ကျနော်ရုံးဆင်ပြီဆိုတာနဲ့ မ နဲ့ချိန်းထားသည့်နေရာကိုကျနော်အမြန်သွားသည်။ မ ကအသင့်ကြိုဆောင့်နေသည်။နောက်ကျသွားတယ်တောင်းပန်ပါတယ် မ ။ ရပါတယ်နောက်မကျပါဘူး။မ ကဒီနေ့အကျီင်ဖြူရောင်မှာပန်းပွင့်အပြာရောင်လေးနဲ့ထဘီကအပြာရောင်လေးကိုဝတ်ထားတယ်သိပ်ကိုလှတဲ့ မ ရယ်။မ ကဒီနေ့ထီးယူလာသည်။ကျနော် မ ကိုတောင်နောက်လိုက်သေးတယ်။မ ကဒီနေ့မိုးရွာမှာကြိုသိနေတာလား။မ က ရယ်ပြီး။မောင့်ကိုပြောစရာရှိလိုခေါ်လိုက်တာ။ကျနော်မရဲ့လက်ကိုကိုင်ပြီးပြောလေ မ ဘာပြောဖို့လဲ။မ ကကျွန်တော်မေးတာကိုဆက်မဖြေပဲနှုတ်စိပ်နေတယ်။ကျနော်ဖက်လိုက်သည်ကိုမ ကမနှစ်မြိူ့သောပုံစံဖြင့်ဖယ်ချ၍မ ကတံတွေးတွေကြည်းမြိုချနေသည်။မ ကမပြောထွက်သည့်စကားလုံးကဘာလဲကျနော်ခေါင်းထဲတွင်ဖြေရှာမရဖြစ်နေသည်။မ ကျနော်ပြောတာကိုကြားရဲ့လာ မ ခေါင်းငုတ်နေသည့် မကို မခေါင်းငုတ်ထားတာဘာဖြစ်လို့လဲမ မခေါင်းေမာ့လာသည်နဲ့တစ်ပြိုင်နက်မရဲ့ပါးပြင်ပေါ်ရှိမျက်ရည်များကကျနော်လက်ပေါ်သိုပူကနဲကျလာပြီးမျက်လုံးအိပ်တွင်မျက်ရည်များနဲ့မ။ကျနော်ခေါင်းနပန်းကြီးသွားပြီးမေးခွန်တွေစက်တိုက်မေးလေးသည်။ မဘာဖြစ်လိုလဲမကျွန်တော်ကိုပြောပါ မ ကျွန်တော်တာဝန်ယူပါ့မယ်မ မငိုအောင်ဘယ်သူလုပ်တာလဲ။မကိုငိုအောင်လုပ်တဲကောင်ကိုကျွန်တော်သတ်မယ်။မငိုပါနဲမရယ်။သူမကကျနော်ရင်ခွင်ထဲတွင်အပ်၍ရှိုက်တင်းတင်ငိုသည်။ကျွန်တော်သက်ပြင်းအရှေကြီးချ၍မ ပြောမှကျနော်သိမှာပေါ့် မ မပြောရင်ကျနော်ဘယ်လိုလုပ်သိမှာလဲမရယ်။မ ကခဏအကြာငိုနေသည်ကိုရက်၍မက်တကရက်လိုသည် ။ကျနော်ပါလိုက်ထ၍။မ မောင့်ကိုပြောခြင်တာကမနဲမောင်လမ်းခွဲရအောင်။ကျနောအံ့အောသွာသည် ခုနလေးတင်ကျနော့ရင်ခွင်ထဲမှာငိုခဲ့တဲ့ မ အခုကျတစိမ်းလိုပြောရက်တဲ့မရဲနှုတ်ခမ်းဖျားကလမ်းခွဲတဲ့စကား မ ရယ်မရဲ့နှုတ်ဖျားကလမ်းခွဲမဲ့အေကြာင်းေပြာမဲ့အစားဒီကောင်ကိုအရှင်လက်လက်ဓားနဲ့ကြီးထိုးသက်လိုက်လိုပါတော့လားမရယ်။ခုနကပြာနေတဲ့မိုးကာင်းကင်ကြီးကနေအခုမိုးများကဖွဲဖွဲကျနေသည်။အပြောင်းအလဲမြန်လိုက်တာမရယ်။ပါလာတဲ့ထီးကိုအသင့်ဆောင်းပြီးနောက်လှည်မကြည့်ကာထွက်သွာတဲ့မ။မ အိမ်ကလာကတဲကအသင့်ပြင်ထားတာပဲလို့ကျနော်သိလိုက်ရသည်။ဒါပေမယ်ကျနော်လမ်းခွဲတဲ့အကြောင်းပြချက်လေးကိုတော့ကျနော်သိခြင်သည်။အိမ်ပြန်ရောက်ခြင်းအတွေးဘောင်းစုံနဲ့အိပ်မရဘူး။အကြောင်းပြချက်တော့ရှိရမယ်။ကျနော်ဖုန်းခေါ်ကြည်သည်ဖုန်းဝင်ပေမဲ့မကိုင်ဘူးချချဖြစ်သည်။တစ်ခါတစ်လေစက်ပိတ်ထားသည်။ကျနော်ကိုအဆက်အသွယ်မလုပ်တာကြာပြီ။အင်း မ နေများမကောင်းလို့လား။မ ရုံးမှာရှာတော့လဲမတွေ့ဘူး မ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ မ။တပတ်လောက်ကြာသည်ကျနော်ဆက်သွယ်မရ။ဒီနေ့ကျနော်စီကိုစာရောက်လာသည်ကျနော်အလုပ်မအားတာနဲ့ညနေထမင်းစားပြီးမှဖတ်ဖြစ်သည်။စာအိပ်ကကြီးသည်စာအိပ်အကြီးထဲထွင်ဖိတ်စာတခုကျနော့်နာမည်ရေးတားသည်ဒါကျနော်အသိမိတ်ဆွေတစ်ဦးဖြစ်ရမည်။ဖိတ်စာတွင်ကျနော်နာမည်ကိုရေးထားတယ်။ဖိတ်စာကပန်းရောင်လေးရေမွှေးလေးစွတ်ထားတယ်။ကျနော်ဖိတ်စာဖွင့်ဖက်လိုက်ချိန်ကျနော်ကိုအလွန်သွေးပျက်စေတဲ့သတို့သမီးရဲ့နာမည် မ မကဘာလို့။ကျနော်နှုတ်ကနေရေရွတ်မိသည်ကျနော်မျက်လုံးများမှားလားလို့တွေးမိသည်။ဖိတ်စာကလက်ကကိုင်ရာကနေပျတ်ကျပြီးကျနော်ခုံမှာခြေပြစ်လက်ပြစ်အရုပ်ကြိုးပျက်ဖြစ်သွားသည်။ကျနော်တွေးနေရင်းဖုန်းဝင်လာသည်မ ။ကျေနာ်ဖုန်းကိုကမန်းကတန်းကိုင်လိုက်သည်။မ ပြောမလာလို့ဒီလောက်ထိလုပ်ရက်ရတာလဲမရယ်တစ်ဖက်သူဖုန်းပြောမယ်ကိုမဆောင့်ဘဲကျနော်စကားတွေစွတ်ပြောမိသည်။မရဲ့ငိုသံလေးကိုကြားရသည်မကငိုပဲငို၍မည်မျှပင်မတုန့်ပြန်ပေ။မငိုေနသည်ကိုကြားရတဲ့အတွက်ကျေနာ်စိတ်ထဲမွန်းကျက်လာသည်။မကဘားမှဆက်မပြောဘဲဖုန်းချသွားသည်။ကိုပြည့်ရောက်လာသည်ကျနော်မျက်နှာမကောင်းတာကိုသိနေသည်။မင်းအဆင်ပြေရဲ့လားညကြရင်ဘီယာဆိုင်သွားမယ်ကွာ။အေးအေး။ကျနော်အလုပ်တွင်ညနေပိုင်းတစ်ပိုင်းလုံးစိတ်မပါပေ။ကိုပြည်ရောက်ပြီလားငါလာနေပါပြီခဏလေးပါ။မင်းကလဲမြန်မြန်လာကွာ။အေးပါ။နင်ချနေပြီလားဆောင့်တောင်မဆောင့်တော့ဘူး။မင်းကနောက်ကျတာကို။ငါလဲစောစောလာတာပဲအလုပ်ကမပြီးေသးလို့နောက်ကျသွားတာပါ။ဘီယာပဲပေးပါ။မင်းသောက်နိုင်လို့လား။ငါသောက်နိုင်တယ်။ဒီနေ့အမူးသောက်မယ်ကွာ။ပြောရင်းနဲ့ပင်အရက်လက်ကျန်ကိုမော့ချရင်းပြောလိုက်သည်။ရင်ထဲတွင်ပူကနဲရှောစင်းသွားသည်။အမြည်းလဲမစားရေလဲမရောပဲနဲ့သောက်တော့ပိုဓာဏ်ခံရသည်။texiကားပေါ်ကဆင်းတယ်ခဏနေထို့းအန်ပါလေရော။မင်းဒီေလာက်အန်ေနတာမဖြစ်ဘူးေဆးခန်းဖြစ်ဖြစ်ေဆးရုံဖြစ်ဖြစ်သွားမှရမယ်။မသွားဘူးငါရပါတယ်ငါထက်ေသာက်မှာငါရတယ်။အန်ပြီးေနာက်ခဏနား၍အရမ်းအန်တာများတော့ကိုပြည်ကကျနော်ကိုဆွဲကာညဘက်ကြီး texi ငှားကာဆေးရုံပြေးရသည်။ကျနော်ဆေးရုံ့တတ်ရသည်။ အားဆေးချိတ်၍တစ်ညနေရသည်။ဆရာဝန်ကနောက်တစ်ခါဆိုကိုယ်မသောက်နိုင်ပဲနဲမသောက်ပါနဲ့လိုပြောသည်။ဟုတ်ကဲ့။ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ဆရာ။ဂရုစိုက်ပါ။ဟုတ်ကဲ့ဆရာ။ဆရာဝန်ပြန်သွားသည်ကိုဆောင့်ပြီးခဏအကြာ။ကျနော်ဘေးနားရှိထိုင်ခုန်ထွင်ထိုင်လိုက်ပြီး။မင်းကိုငါပြောသားပဲအများကြီးမသောက်ပါနဲ့ဆိုတာကို။ကျနော် မ အကြောင်းပဲတွေးနေမိသည်။သတိထားသောက်။ကံကောင်းလို့မသေတာ။မင်းမှာငါပေးတဲ့အသက်ပဲရှိတော့တယ်နော်။အင်းပါ။မင်းကျန်းမာအောင်နေကွာ။အင်း။သူများကမင်းဘဝမဟုတ်ဘူးမင်းကမင်းဘဝအဲ့တာကိုမင်းမြဲမြဲမှတ်ထား။အင်းငါမှတ်ထားပါ့မယ်မင်းကိုလဲကျေးဇူးတင်ပါတယ်ကွာ။နေပါ။ငါ့ကျေးဇူးတင်မနေနဲ့မင်းပဲနေကောင်းအောင်နေကြားလား။အေးပါကွာ။
ခင့်ကိုမေ့ပြစ်လိုက်ပါတော့မောင်ရယ်ခင်ကသိပ်ကိုမုန်းဖို့ကောင်းတဲ့၊သိပ်ကိုအတ္တကြီးလွန်းတဲ့သူပါခင့်ကိုမုန်းပါခင့်ကိုဆက်မချစ်ပါနဲ့တော့မောင်ရယ်။ ဒီကိစ္စကမိဘတွေသဘောတူလို့လက်ခံလိုက်ရတာပါ။ခင်ကငြင်းပါတယ်အဖေကလူကြီးခြင်းမျက်နှာပျက်မှာဆိုးလို့အတင်းလက်ခံခိုင်းလို့လက်ခံရတာပါ။
ခင့်ကိုမုန်းပါမောင် ။။ ။။
ဖတ်ပေးလို့ကျေးဇူးတင်ပါတယ်ခင်ဗျာ။စာအမှားများရှိသောကြောင့်ဖြည့်စွက်ဖတ်ပေးသည့်အတွက်အထူးပင်ကျေးဇူးတင်ရှိပါသည်။
