(Unicode)
တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းထဲ လွင့်ပျံ့နေသောသီချင်းတစ်ပုဒ်သည် အစအဆုံးအေးအေးချမ်းချမ်းလေးမို့ ငြိမ့်ငြိမ့်ကလေး....
"Just take it all..
I'm nothing without your love..'
"ဒေါက်ဒေါက်"
ဖုန်းထဲကပုံအဟောင်းလေးတွေအား ပြုံးပြုံးလေးပြန်ကြည့်နေကာ ပါးစပ်ကလည်းသီချင်းသံကိုခပ်တိုးတိုးလိုက်ဆိုနေရင်း တံခါးခေါက်သံကြားတော့ သီချင်းကိုတိခနဲပိတ်ချလိုက်ပုံသည် ဝင်လာမယ့်လူကိုမကြားစေချင်ဘူးထင်ပါသည်။သီချင်းပိုင်ရှင်ကိုစိတ်ဆိုးနေပြီး သူ့သီချင်းကိုတော့ခိုးနားထောင်နေတာ မသိစေချင်ဘူး
"Taehyung-ah..."
တံခါးလေးအသာဟကာ ခေါင်းလေးပြူလာသောသူသည် ဘယ်သူလဲပြေးမေးစရာမလိုအောင် သိပ်အသည်းယားစရာ သူ့ကလေးလေးပါပဲ
ဝတ်ထားတဲ့ပုံစံနဲ့ ဆောင်းထားတဲ့ဦးထုပ်အဝါခပ်ဝိုင်းဝိုင်းလေးဟာ လူကိုပြေးပြီးဖမ်းကိုက်လိုက်ချင်စရာပေမယ့် Taehyungကတော့ ချက်ချင်းမျက်နှာပြန်လွှဲကာ အလိုမကျဟန် ဆက်ထိုင်နေသည်။
"Tae...လို့"
အနက်ရောင်အိတ်ပိစိလေးအား ဘေးတစောင်းသိုင်းလွယ်ကာ ပြေးဝင်လာသူသည် အနားရောက်တော့ကိုယ်ရှိန်သတ်သွားကာ သူထိုင်နေသောခုတင်ပေါ် အသာလေးတက်ထိုင်သည်။
"ငါအကုန်ပြင်ဆင်ပြီးပြီလေ ဒီမှာ ဦးထုပ်လေးရောဆောင်းထားတယ် ငါကြည့်ကောင်းနေတယ်မလား"
ဖုန်းscreenပေါ်ကအကြည့်စူးစူးတို့သည် ရုတ်ချည်းသူ့ဆီရောက်လာတဲ့အခါ Jiminနည်းနည်းတော့တန့်သွားကာ မျက်တောင်လေးပုတ်ခတ်ပုတ်ခတ်ဖြင့်...
Taehyungစိတ်မကြည်နေရင် တအားရှိန်ရတယ်။
"ကြည့်ကောင်းပါတယ်"
ဖြစ်သလိုပြန်ဖြေကာ ဖုန်းကိုသာသည်းကြီးမဲကြီးပြန်ကြည့်နေသူကြောင့် ပငိကိုယ်အကျင့်အရ နှုတ်ခမ်းလေးဆူထွက်လာချေပြီ
"ဒါပဲလား..."
"အင်း"
"Tae...မင်းငါ့ကိုမကြည့်ဘူး"
ကြာကြာလည်းလျစ်လျူရှုမထားနိုင်ပါဘူး။ကိစ္စတစ်ခုကြောင့် စိတ်ဆိုးပြနေတာ သူကပြန်ကောက်သွားရင် ဖြည်ရမှာက ကြိုးထုံးများစွာ....ဒီရစ်လုံးအကြောင်းသူမှမသိရင် ဘယ်သူသိမှာလဲ
