Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
***
Gecenin soğuğunda yanımdaki hoseok ile bir battaniyenin altında çardakta oturuyorduk. Tüm dostlar bir araya toplanmıştık. Şu anki tek eğlenceleri de benim garip rüyamdı.
"Nasıl bir bilinç altın var Yoongi hyung?" diye soran beomgyu'ya herkes kahkahalarla gülmüştü. Suga bana sahte bir kızgınlıkla "Beni nasıl bu kadar kötü görebilirsin? Ben senin öz kardeşinim."
Omzumu silkerek "üniversite zamanında Hoseok'a yavşadığını hala unutmadım canım kardeşim."dedim. Biz suga ile tartışırken Lee know araya girdi " en azından beni hayalimdeki mesleği yaparken görmüşsün hyung." Changbin Lee know'un omzuna sertçe vurarak "Ben de hala işsizim." dedi
Lee know yıllardır psikoloji okuyordu ve gerçekten çok çalışıyordu ona gülümseyerek baktım. "Umarım istediğin bölümü kazanırsın." derken Taehyung söze karıştı "kazanırsın da Yoongi hyung'un bilinçaltını kontrol edersin."
"Hey sen benim sevgilime psikopat mı demek istedin!" Benim canım sevgilim herkese karşı beni korumuştu. Keşke Seokjin hyung da burada olsaydı ama yakın bir zamanda askere gitmişti.
Uzattığı saçlarını kestiğimizde biraz üzülmüştü ama daha sonra ben kelken bile yakışıklıyım diyerek kendine geldi. Zaten saçlarının kesilmesine ondan çok Namjoon üzülmüştü.
Saatler hızla geçti ve artık rüyam hakkında konuşacak bir şey kalmamıştı. Herkes evlerine dağılınca evde tek başımıza kalmıştık. Kafasını dizlerime yaslayan hoseok uykulu olduğunu belli eden boğuk sesiyle "Eğer gerçekten kral olsaydın beni sever miydin.Her şeye rağmen?" Eğilerek anlına bir öpücük kondurdum. "Sen zaten benim kralımsın Hoseok."
Kalp şeklinde dudaklarında minik bir gülücük oluştu. Kafasını dizlerimden kaldırarak elimi tuttu. " o zaman yatağımıza gidelim kralım."
.....
Aga be en sevdiğim fic'i bitirdim 🥲 Özleyeceğim valla. Belki o kadar da güzel bir fic değildir bilmiyorum ama benim en sevdiğim fic. (Tek bitirdiğim bu olduğu için de olabilir.)
Finalini çok yeterli bulmuyorum aslında zaten çok geç bir saatte yazıyorum.
Hala bu fic'i bekleyen var mı bilmiyorum ama bekleyen varsa çok özür dilerim neredeyse uzun bir zaman pek Wattpad'e girmedim. Yazma isteğim de gitmişti zaten çünkü ne zaman yazmaya çalışsam nasıl devam edeceğini bilmiyorum bir şeyler yazmaya çalışsam da ilk bölümü bile yazamıyorum.
Çok boş yaptım umarım bölümü sevmişsinizdir ve eğer isterseniz diğer ficlerime de bir göz atabilirsiniz