Gecenin bir yarısı...
Yokluğuna hala alışamadım diye
Uyku girmiyor gözlerime.
Aptal gibi seni düşünüyorum, düşlüyorum...
Bir süre daha buna tahammül etmeye mecburum.
Ben ne zaman seni unutursam
İşe o zaman uyku misafir olur gözlerime.
Bu aralar hüzünlü göz yaşları ağırlıyor gözlerim.
Ne zaman başımı yastığa koysam seni en baştan özlüyorum,
Düşünüyorum...
Mütemadiyen böyle devam etmeyecek biliyorum.
Sadece acım biraz yeni, hepsi bu...
Bir şeyler falan da beklemiyorum ama
İnsan kolay vazgeçemiyor işte...
EKİM 2010
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YİTİK İNSANLAR ÜLKESİ
PoetryAşklar vardır... Bir çiğ tanesi gibi gecenin ıslak kaldırımlarına usulca düşer Uzak vapurların uğultusunda koca bir şehrin yanlızlığını düşünür... Ayak sesleri giderek uzaklaşmakta Ve aşkın dilinden en iyi tenha sokaklar anlamakta.... YİTİK İNSANLAR...
