Vienn P.O.V
Andaming tanong na pumapasok sa isip ko kung ano talaga ang nangyari kagabi. Phew ! Sana ok lang ang lahat.
Nagulat pa ako ng sinabi ni Manang na magsyota kami ng Nitwit na yun. Over my sexy body hinding hindi ko yan papatulan. Kung makapag utos nga akala mo wala ng bukas.
"Are you listening kanina pa ako salita ng salita dito hindi ka naman yata nakikinig "
ah basta kahit na siya pa ang matira na lalaki dito no. Wapakels.
"VIEENNN" Sigaw niya sa akin.
"Ah. Ano ba yun? Bakit mo ako sinisigawan.?" Pataray na sabi ko sa kaniya.
Hindi niyo alam kung sino ang kausap ko ? Walang iba kundi si Nitwit. Oo magkasama kami andito kami ngayon sa ROYAL CAFE. Paano kami napunta dito.?
Flashback.
Pagkatapos sabihin ni manang yun. Hinila na ako ni Lhiam palabas. Teka nga lang tinawag ko ba siya sa pangalan niya ? No. Iwww hindi bagay dapat ang tawag ko lang sa kaniya ay Nitwit. Yun lang dapat.
"Ano ba bitawan mo nga ako " irita kong sabi sakaniya habang hila hila ang kaliwang bisig ko.
"Alam mo pahamak ka talaga. " sabi niya.
"Hoy ! Ikaw nga tong pahamak e kung inuwi mo sana ako kagabi sa bahay ko e di sana walang ganito. "
"Hoy. E kung nagising ka sana agad e di nakauwi ka sa inyo. " sagot niya naman sa akin.
"Hoy. Kunv hindi mo sana ako pinaghintay e di sana ako mapapagod kakatayo don. " galit na sagot ko sa kaniya ako pa tong may kasalanan. Gago talaga to e. Walang magawang matino sa buhay ko.
"Pshhhhh " sabi ng babae na may buhat buhat na bata.
Sabay kaming tumingin ni Nitwit sa kaniya.
"Mga ijo at ija . Wag kayong maingay a. Natutulog kasi tong anak ko " sabi niya sa amin.
At oo nga natutulog yung baby nakalagay sa roller niya. Angkyut. ^_^
"Sorry po. " sabi ko. Tumango naman ang babae. Wala na kaming ginawa kundi ang tumahimik nalang.
Bumukas na ang elevator at pumasok na kami kasabay yung babae.
Nasa 17th floor kami at sa groundfloor pa kami bababa.
Hindi ako mapakali kaya naisip ko na tanungin nalang yung babae.
"Ate " sabi ko at lumingon naman siya.
"Ano yun?" sabi niya at ngumiti pa.
Feeling ko ang gaan ng pakiramdam ko sa kaniya lalo na nung ngumiti siya.
"E a-ano po ang pangalan niyo?" Mejjo nahihiya pa akong tanungin siya.
"Ara " sagot niya sa akin.
Tumango naman ako.
"Ilan taon na siya " sabi ko at tumingin dun sa baby.
"A siya ba? Siya si Miko anak ko. malapit ng mag One year old. " sabi niya. Pero bigla siyang tumahimik.
"Bakit? " tanong ko sa kaniya.
"Wala may nalala lang ako " sabi niya at tsaka pilit na ngumiti.
"Ara ? Ano pong full name mo?" Tanong ko sa kaniya.
"Arathina Cru--"
*tiiingggg*
biglang bumukas ang elevator at eto nanaman ang laging role ko. Ang hilain. Hinila na ako at yun hindi ko na nakita yung babae . :(
End of flashback
Dito na kami dumeretso. Sa Royal Cafe.
Author's note.
Hi po long time no read. Hahaha :D sorry po sa late update a. Kasi busy po ako sa school e. May ginawang importante. At tsaka po mejjo magulo tong chapter na to pakiintindi nalang po. Salamat keep reading guys. And Vote.
BINABASA MO ANG
The Time of my Life
Ficção AdolescentePaano kung isang araw wala na ang minamahal mo dahil ikaw mismo ang bumitaw sa relasyon niyo. kaya mo bang makita siya na masaya siya sa piling ng iba na pilit mo nalang binabalikan ang alaala niyo na masasaya na magkasama pa kayo. iiyak ka nalang s...
