♡Seraph Of The End¦→Oneshot°○˙°○˙

-Yoichi Satome x Yandere Reader-

Helooo bugünde kafama göre bölüm atıyorum Yoiçi ile atmadım o yüzden atacağım veeeeeee istek alabilirim ne bilm headcannons tepki farketmez belki yandere headcannons yapabilirim yandere seviliyor ben sevmem ama sonuçta çoğunluğun sevdiğini yazmam gerek neyse boş yaptım hikayeye geçelim.

Yoiçi Saotome x Yandere Reader:

Yoiçi ile sınıf arkadaşlarıydınız. Ve ona ilk görüşte aşık olmuştunuz. Çok tatlıydı. Ama siz tabiki bir tsundere olarak ona açılmaktan korktunuz. Aslında kendinize bile bu konuda açılmamıştınız.

Bir gün ve her zamanki gibi okula doğru ilerliyordunuz. O gün yolda ilerlerken Yoiçi'nin zorbalığa uğradığını fark ettiniz. Hemen diğer tarafa dönüp onu korumak için öne atıldınız.

(Y/N):"Hey! Bırakın onu!"

X:"Sen mi karışacaksın?"

(Y/N):"Evet! Yoksa beni de mi döveceksin?"

X:"Aa hayır hayır. Seni dövmek yazık olur. Yoiçiyi bırakmamızı istiyorsan seninle biraz eğlenebiliriz."

Ve çocuk onun yakasını bırakıp sana yaklaşmaya başladı.

Tam arkaya doğru adımlarla ilerleken arkanda bir sertlik hissettin. Çocuğun diğer arkadaşıydı bu. Yoiçi o anda adamın arkasından koşup bacak arasına tekme attı.

Yoiçi:"(Y/N)'yi bırak!"

Tam o anda cebindeki çakmak ile adamın ceketinin ucunu yaktın ve el ele tutuşup kaçmaya başladınız.

En sonunda okula geldiniz ve durduğunuzda ikiniz de anlamsızca gülmeye başladınız.

Yoiçi:"Umarım adam yanmamıştır
(Y/N)!"

(Y/N):"Bence asıl tehlikede olan adamın taşakları."

Yoiçi:"Ah doğru."

Ardından onun yanına Şinoa ve Yuiçiro geldi, size veda edip uzaklaştı.

Evet ya karar vermiştiniz! Ona açılacaktınız! Hemde bugün okuldan sonra.

Bu kararı verince tüm gün heyecandan kıpır kıpır oldunuz. En son ders bitince koşarak onun sınıfına gittiniz. Herkes daha sınıftaydı. Ama o yoktu. Birilerine nerede olduğunu sordunuz. Günün ortasında birden gittiğini ve geri gelmediğini söylediler. O gün eve gidip ağladınız ama yarın açılmaya karar verdiniz. Kendinizi toplayıp okula gittikten sonra ilk ders başlamadan sınıfına gittiniz, o gün yoktu. Son derse kadar ağlayarak beklediniz ama gelmedi. Son şans olarak ertesi günü beklediniz, ama gelmek yerine daha kötü bir haber bıraktı size. Vampir İmha Birliğine katılmıştı. O gün aşkın imkansız olduğunu söylemiştiniz kendinize. Ne olurdu açılsaydınız? Sonraki günler okula gitmediniz. Sadece ağladınız. Aileniz falan da yoktu zaten, yetimdiniz. Günlerce ağladınız ve okula gitmediğiniz için kimse hesap sormadı, bu çok iyi değil mi? Ama hayır. Günlerce ağladığınızda da kimse halinizi hatrınızı sormadı. Ve siz bu yalnızlıkta düşünüp karar verdiniz. Vampir İmha Birliğine katılacaktınız.
Herşeyinizi verecektiniz. Kabul etmesi şart bile değildi. Açılacaktınız!

3 ay sonra

Bugün vampir imha birliğine kabul ettiniz. Ve uzun bir sürenin ardından ilk defa ağladınız. Ama sebebi mutluluktu. Ama onunla karşılaşır mıydınız? Bilmiyorum. Ama gerçi Gurenin yönetimi altındasınız ve o da yani ikinizde ay şeytanları ordundasınız. Bu da yeterli.