Bir gün daha bitti.
Senden uzakta,
Hic bilmediğim şehirlerin bir tanesinde,
Hapis hayatında.
İnan ne zamandır konuşmadık,
Sesini, gülüşlerini duymadım
Bilmiyorum.
Seni hatırlatan her anıda,
Yüzüm asılır,
Başım öne düşer hala.
Sen gittiğinden beri yediğim yemeğin,
İçtiğim sigaranın bile tadı yok.
Sakallarımı da uzatmayacağım artık,
Senden sonra anlamı yok.
Sen gittin gideli bırak bir kadını,
Fenerbahçe'yi bile sevmedim.
Maçların hatta derbilerin bile anlamı yok.
Bu aynalara söylesinler,
Yüzüm bu kadar çökmüş olamaz.
Hayalinle icmeden bu kadar sarhoş olamam.
Sensizken bu kadar yalnız,
Bu kadar kimsesiz kalacağımı bilseydim
Oturmazdım aşk denilen bu kumar masasına.
Kimse sensiz olamaz benim kadar
Ve kimse benim kadar özleyemez seni.
Ben kendimi bildim bileli,
Böyle bir çukura düşmedim mesela.
Ellerini tutmak için bir gözümü feda edecek,
Sesini bir kere duyabilmek icin bir kulağımı kesecek,
Bir kere daha yaşamak için seni...
Böyle uzayıp gidecek sanırım.
Sonunun ne olacağını inan ben de bilmiyorum.
Seni bir daha ne zaman görürüm,
Kokunu bir daha ne zaman alırım
Hiçbirini bilmiyorum.
Buradan çıktığımda ben benden uzaklaşsam da
Bendeki sen tam yanı başımda
Nöbet yerini terk etmeden duracağına adım kadar eminim.
Kısa saçların, kalbimde derin yaralar açtı sevgilim,
Bu yüzden gülümsemez dudaklarım,
Sevemez kalbim başka bir kadını.
Sensiz mutlu olacağıma
Seninle ölmeyi yeğleyen bu aciz beden,
Giderken bıraktığın adımları izler bu gece.
Bitmez oldu sensiz bu gurbet,
Sezenin şarkılarının nakaratları...
Ben ilk gün gibi yine severim,
Sen son gün gibi yine sevme beni.
Düşlerimde yüzün güneş kadar parlak,
Yokluğun bedenimde buz gibi soğuk.
Sen belki beni unutmayı bile unuttun
Ben seni sevmeyi bile sevdim.
Sevgim senin olmayışından çok daha büyük.
Çok daha sarı
Ve bir o kadar lacivert.
