Zamanın birinde yorgunum simdi.
Seninle ve senden gelenlerle dolmuş bir hayatta,
Tek başıma ayaktayım.
Yıkılmadım.
Çam ağacı gibi yapraklarımı da dökmeyeceğim.
Öyle bir kış geçecek ki
Gökyüzü ağlayıp beyaz gözyaşlarıyla dolduracak
Ankara'nın caddelerini.
Ne senden ne de seni sevmekten vazgeçmeyeceğim.
Şerefim, onurum ve "Pia" üzerine
Söz veriyorum.
