Bir Ceset

2. bolum

Telefonu kapattım ve üzerime birşeyler giyip bir kaç lokma birşey yedikten sonra babama haber vermeden eden çıktım zaten babama haber vermeme gerek yoktu odasından çıkmayacağı için fark etmeyecekti. Çocukluktan beri buluştuğumuz yere gittiğimde merti gördüm Burak yine geç kalmıştı
" Selam".
" Selam emir nasılsın iyi misin"
" İyi diyelim iyi olsun kardeşim Burak yine mi geç kaldı?"
" Galiba"
" Heh geliyor"
Burak havanın soğuk olmasına rağmen kısa kollu üzerine hırka giymişti.
" Nerdesin be Burak"
" Ya geldim işte annem den kaçmak kolay mı ?"
Burak'ın annesi ve babası ayrılmışlardı bu nedenle de evde tek Burak ve annesi vardı ve annesi yalnız kalmaktan pek hoşnut olmazdı.
" Neyse sorun yok"
" Ee emir niye geldik söylemicek misin"
" He doğru şey annem, babamla bizi terk etti"
Bunu söylerken hiç bişey hissetememiştim
" Ne!" Dedi mert
" Neden bu kadar şaşırdın ki mert"
Bu kadar büyük bir tepki beklemiyordum çünkü ben notu okuduğumda şaşıramamış yada üzülememiştim
" Emir iyi misin"
" Evet" dedim ve ikisininde gözleri faltaşı gibi açılmıştı bense bunu normal karşılamıştım. Bir süre sesiz kaldıktan sonra Burak'ın telefonu çaldı ve evet arayan annesiydi sanırım burağı eve çağıracaktı. Burak telefonu açtı ve bir süre sonra çok korkmuş bir ifade ile bize baktı.
"Ne oldu Burak"
" Buraaak"
Burak sanki donmuş gibi bize bakarken bı anda bizden koşarak uzaklaştı mertle öylece arkasından baka kaldık.
Mert ve ben donduk ki arkamızda bir köpek vardı sanki evden kaçmışta gelmiş gibi mert köpeklerden korktuğun için bir kız gibi çığlık attı
" Sakin ol mert küçücük bir köpek sadece " dedim ve köpeği kucağıma aldım ve onu eve götürmeye karar verdim