Bir kız siyahı seviyorsa onu üzme azizim . O kız yeterince üzgündür . Her üzülüşünde bir ton daha siyahlaşmıştır . Eğer bir kız griyi seviyorsa onu kırmamaya çalış ama eğer bir kız siyahın bile koyusunu seviyorsa onu üzersen senin yaşamanın bir anlamı da yoktur . Atlayabilirsin camdan . Yani önce o kızı üzüp sonra "istemeyerek oldu kusura bakma" diyemezsin . Bakarız biz o kusura . Belki o anlık affederiz ama asla unutmayız . Ki o kızın babası da yoksa işte kamyonun altına yatma zamanın gelmiştir . Çünkü babası olmayan kızlar daha çok ihtiyaç duyar bir erkeğe güvenmeye . Sen bırakma o kızı adam . Güvendiği ilk adam babasıdır bir kızın ve güvendiği o adamı kaybedince ne olduğunu anlayamaz o kız . İçine atar . Dıştan sakin ve sessiz görünür ve herkes acının olgunlaştırdığını söyler . Aslında acı olgunlaştırmaz . Daha da çocuklaştırır çünkü çocukluğundaki o mutlu zamanları özler . Ama içine öyle bir acı dolar ki gözleri dolmasın diye susar insan . Yani sessiz insanlar güçlüdür . Ha ama o sessiz insan içindeki fırtınaları dışa atıyorsa içinde yer kalmamıştır . Bu durumda sadece 2 seçeneğin vardır ; ya adam gibi sever korur fırtınaların şiddetini azaltırsın çünkü bunu sadece sen başarırsın ya da kaçıp gidersin . Yani istersen git . Siyahı siyahla boyayamazsın .
