Ep-2 (XiuHan,LuMin)
Luhanတစ္ေယာက္သူ႔အေဖဆံုးကတည္းကသူ႔အေဖအခန္းထဲမွာပဲေနၿပီးမစားမေသာက္ပဲငိုေန႐ွာတယ္။
Yeol :: ဦးေလးLuhanအေျခေနဘယ္လို႐ွိလဲ
ဦးေလး :: အရင္လိုပဲငိုေနတယ္ဘာမွလည္းေကြၽးလို႔မရဘူး။
Yeol :: ဒီလိုမ်ိဴးရက္႐ွည္သြားရင္မေကာင္းဘူး ကြၽန္ေတာ္၀င္သြားလိုက္အုန္းမယ္
ဦးေလး :: AA
Yeolလည္းLuhanအေဖအခန္းထဲ၀င္သြားလိုက္ေတာ့သူ႔အေဖကုတင္ေဘးမွာငုတ္တုတ္ထိုင္ေနၿပီးငိုေနတဲ့Luhanကိုျမင္ေတာ့သူရင္ခြင္ထဲကိုထည့္ၿပီးႏွစ္သိမ့္ေပးလိုက္တယ္။
Yeol :: Luhan Yar မငိုပါနဲ႔ေတာ့ကြာ
Luhan :: Chanyeol yar appaငါ့ကိုထားသြားၿပီကြာ ငိုၿပီးေျပာေနတယ္
Yeol :: အင္းပါ မငိုပါနဲ႔ေတာ့ေနာ္ ထမင္းစားပါအုန္းကြာ
Luhan :: Arnyi မစားခ်င္ဘူး စားခ်င္စိတ္လည္းမ႐ွိဘူး
Yeol :: Luhan မင္းအစားစားရမယ္ေလကြာ မင္းအေဖရဲ႕ကုမၼဏီကိုဦးေဆာင္ရအုန္းမယ္ေလကြာ
Luhan :: မလုပ္ခ်င္ဘူး Chanyeol yarမင္းပဲလုပ္လိုက္ပါကြာ
Yeol :: Luhan!! (Yeolေအာ္လိုက္တယ္) Miyan Luhanမင္း မင္းအေဖအတြက္ကလဲ႕စားမေခ်ေတာ့ဘူးလား
luhanအေတာ္ျကာေတြးေနမိတယ္
Yeol :: မင္း ဦးေလးအတြက္ကလဲ႔စားမေခ်ေတာ့ဘူးလား (yeol luhanပခံုးကိုကိုင္ျပီးမ်က္လံုးကိုေသခ်ာျကည့္ေျပာလိုက္တယ္)အေတာ္ျကာမွ
luhan :: Arnyi ကလဲ႔စားေခ်မွေပါ့ ငါ့အေဖနဲ႔ငါ့ကိုကြဲေအာင္လုပ္တဲ႔သူကိုရေအာင္ျပန္ရွာျပီးကလဲ႔စားျပန္ေခ်မယ္ Yeolမ်က္လံုးကိုေသခ်ာျကည့္ျပီးေျပာလိုက္တယ္
Yeol :: အဲ႔လိုလုပ္စမ္းပါကြာ ခုေတာ့ထမင္းသြားစားရေအာင္ေနာ္
luhan :: imm ေက်းဇူး Chanyeol yarrခုလိုစိတ္ျပန္တည္ျငိမ္လာေအာင္လုပ္ေပးလို့
yeol :: မလိုပါဘူးကြာ မင္းနဲ႔ဦးေလးရဲ႔ေက်းဇူးေတြကငါ့အေပၚဒီထက္မ်ားပါတယ
