စားသောက်ပီးလိုဉီးမင်းမဟာကကဲသားတိုမနက်ကြရင်ကျောင်းတေပြန်ဖွင်ပီးနော်စဉ်းစားလိုက်ေတာအချိန်တေတောင်တော်တော်ကုန်လာခဲပီဘဲ သားရောင်နီမနက်ကြရင်သားညီကျောင်းမုာသားတတ်ကတောမုာနော်ဉီးမင်းမဟာရဲအပြောကိုရောင်နီမျက်လုံးအဝိုင်းသားလေနဲသာကြည်နေတောသည်။
သား "မာန်" ဗျာဖေဖေမနက်ကြရင်သားကိုကိုနဲအတူကျောင်းသွားအပ်ကမုာနော်"မာန်"တစ်ယောက်မျက်နှာပျက်သွားသည်။
ရောင်နီ ဗျာဉီးဖေဖေလိုခေါ်ဖိုကတောအစဆိုတော နုတ်မုာတွက်ကြမလာပါဉီးကတောပြုံးပြုံလေးနဲသာကြည်နေတယ် မနက်ကြရင်သားတိုကိုကျောင်းသွားအပ်ကမုာနော် ဟုကဲဉီးကဲသားတိုလည်းစားလိုပီးရင်သွာဆော့တောလေဟုကဲ ဉီးတိုလည်းအလုပ်လေးရှိလိုသွားတောမယ် ပြောပြောဆိုဆိုနဲထသွားဉီးနဲအန်တီကတောအပြုံးလေနဲသာနူတ်ဆက်ပီးတွက်သွားသည်။
နောက်ဆုံးမုာတောဘေးချင်းကပ်ထိုင်ကာကျန်ခဲသော " ရဲသွေးမာန် "နဲရောင်နီတိုသာကျန်သည်။
" မာန်" တစ်ယောက်ကျန်တော်ဖက်လှည်ကာမျက်မှောင်ကျုပ်ကာပြောလာတောသည်။ဟေ့ ကောင်ဗျာမနက်ကြလိုကျောင်သွားအပ်ရင်မင်းကိုမင်းငါတိုမိဘတေရဲသားလိုမင်းလုံဝမပြောနဲနော်ပြောရဲပြောကြည်မင်းကိုငါကိုတိုင်ရိုက်မုာနော် ရောင်နီမျက်နှာလေးအိုကာပြောလာတောသည်။
အေးပါကွာငါမပြောပါဘူး ပီရောအဆိုငါသွားတောမယ်ခုံကနေထသွားသော" မာန်"ရဲနောက်ကျောကိုကြည်ကာမျက်ရည်တေအလိုလိုကြလာတောသည်။
မနက်ဆိုတဲအရာကြီးကို " ရောင်နီ"တစ်ယောက်တွေးကာရင်မဆိုင်ရဲတောပါ။
ထမင်းစာဝိုင်းရဲခုံလေးမုာထိုင်ကာ "ရောင်နီ " ထိုင်ကာအတွေးများနဲမျက်ရည်များသာတစ်ယောက်ထဲကျန်ခဲသည်။ထိုင်နေသည်အချိန်ဟာအခုဆို၉နာရီတောင်ရှိနေပီလေ....
" မာန်" ကတောသူရဲအလုပ်တိုင်းဧည်ခန်းထဲကိုဝင်ကာတီဗီဂိမ်းကိုသာကစားနေတောသည်။
" ရောင်နီ" တစ်ယောက်အတွေးများကိုချက်ချင်းရပ်ကာမျက်ရည်တေသုပ်ပီးထိုင်ခုံးလေးကနေထကာစားပီးသာတေကိုသာသိမ်းနေပီး ဧည်ခန်းတစ်ခုမုာအသံတစ်ခုတွက်လာလိုဧည်ခန်းရှိရာကအြမြန်ပင်ပြေးသွားလိုက်တောသည်။
ဧည်ခန်းနဲထမင်းစားခန်းကသိပ်တောမဝေဘူးဗျာ မင်းငါခေါ်နေတာမကြာဘူးလား ဟို ဟို..လေငါစားပီးသာတေသိမ်းနေလိုပါကွာမျက်မှောင်ကျူပ်ကာ ရောင်နီ ကိုသာစိုက်ကြည်နေတောသည်။
ကိုယ်ကဘဲစကားကိုစလိုက်တောတယ်ပြောလေမင်းငါဂိမ်းဆော့ကတာပျင်းလိုမင်းနဲဆော့ချင်လိုဗျာ ငါမုာမကစားတတ်တာကစားတတ်တတ်မတတ်တတ်ငါနဲကစားကမယ်ကြာလား "မာန်"တစ်ယောက်သူရဲစိတ်တစ်ခုအတွက်သာလုပ်နေတောသည်။
ကြာလားငါပြောတာကို...ရောင်နီ တစ်ယောက်သူအော်မုာကိုယ်လေးကတွန့်သွားတောတယ်အင်းကြာပါတယ် ကြာရင်ငါနဲလိုက်ခဲဘယ်ကိုလည်းအိမ်ထဲမုာမဟုဘူးလား လျှာမရှည်နဲမင်းငါနောက်သာလိုက်ခဲ "မာန်"
အနောက်ကို ရောင်နီ တစ်ရောက်ပါးစပ်လေးပိတ်ကာလိုက်ပါလာသည်။
နှစ်ထပ်အိမ်ဆိုပင်မဲခြံဝင်းကတောတော်တော်ကျယ်တယ်ဗျ မျက်ပင်ပေါက်စိမ်းစိမ်းလေတယ်ရယ်ရွှက်လှပန်းပင်တေလေးတေရယ်တစ်ခြားသောအလှပန်းပင်လေးများခြံရှေအရှေတည့်တည်မုာလှပစွာနေရာယူထားနေသည်။
တစ်ကယ်တော မာန် တစ်ယောက်သူကိုခြံရှေ့ကိုခေါ်လာခဲတာဘဲဟေ့ ကောင်ငါအခုဘောလုံကန်မုာမင်း ဂိုးဆောင့်ပေးကမယ်ကြားလားဗျာ တကယ် ရောက်နီ မဆော့တတ်ဘူးဖေဖေနဲမေမေရှိတုန်းကဆိုဒီလိုဟာတေပေးဆောမုာမဟုဘူး သူတွေးကာမျက်ရည်တေဝဲတတ်လာတောသည်။
"မာန်"ကတောခြံရဲတစ်ဖက်မုာဘောလုံသွားယူနေတယ်လေ ဟေ့ကောင်ဘာတေစဉ်စားနေတာလည်း မာန် ရောက်လာတာတောင်သူမသိလိုက်ဘူးငါမေးနေတယ်လေအိုက်တောမုာသူဝဲနေတဲမျက်ရည်တေကိုအမြန်ပင်မျက်တောင်ခပ်လိုက်သည်။
မေးနေတယ်လေကွာ မဟုပါဘူးငါပန်ခြံတေကိုငေးနေတာပါ။
အဆုိဆော့တောမယ် 11နှစ်သားဆိုပင်မဲသူထက်တောအရပ်ရှည်တယ် မာန် လက်ညိုးထိုးဘက်ကသွားတောထိုင်လေးနှစ်တိုင်သာရှိတဲနေရာကိုမင်းအိုက်အလည်မုာရပ်နေကြာလား ရောက်နီ တစ်ယောက် ကြောင်တောင်လေးရပ်နေတောသည်။
ဟေ့ကောင်သေခြာဖမ်းနော်ကြာလားခပ်လှမ်းလှမ်းမုာအော်ပြောသော မာန် ရဲစကားသံကိုရောင်နီတစ်ယောက်မျက်နာအိုလေးနဲသာပြောလိုက်သည်။
ငါကန်ပီးနော် အရှိန်အပြည်နဲအားယူကာကန်လိုက်တဲဘောလုံးလေးဟာအားအပြည်နဲ ရောင်နီ စီးအမြန်ပင်ရောက်ရှိသွားသည်။
ဟုန်းး အားး ရောင်နီရဲမျက်နှာကမုန်သွားသည် မာန် တစ်ယောက် ရောင်နီ စီးအမြန်ပင်ပြေးလာခဲသည်။
ဘောလုံးအရှိန်နဲလဲသွားသော ရောင်နီ ကို မင်ကလည်းဒါလေးတောင်မဖမ်းနိုင်ဘူးလား ရောင်နီရဲနှခေါင်းသွေးတေကို မာန်တစ်ယောက်သတိမထားမိပါ။
ခနအကြာမုာတော ရောင်နီ မျက်နှာလေးလွဲကာ မာန်ကိုကြည်တောမုာမင်းသွေးတေတွက်နေတာလား " ရောင်နီ "မျက်ရည်များစွာကြလာတောသည်။
