send photo

4.📀

  

Aeri'nin bezini değiştirip poposunu pudraladıktan sonra onu oynaması için koltuğa bıraktım ve küçük evimdeki amerikan tarzı mutfağa geçip akşam yemeği için birşeyler hazırlamaya başladım.

Mark yazdığından beri içim içimi yiyordu.
Gelip Aeri'yi görmesini istemiyordum.

Buna hakkı yoktu.

Kızarması için koyduğum doğranmış mantarları bir kere tavada çevirip içine yağını ekledim.

Kapının çaldığını duyduğumda ocağın altını kıstım ve üstümdeki önlüğü çıkarmadan kapıyı açmaya koştum.

Benim ardımdan Aeri gelmiş ve bacaklarımın aradında yerini bulmuştu.

Kapıyı, (çok uzun olmasada) cüssesi ile kapatan Jeno'yu görünce gülümsedim.

"Hoşgeldin."

"Hoşbuldum."

Jeno eliyle omzumu patpatlayıp eğilmişti ve Aeri'yi kucağına almıştı.

Aeri kucağındayken ona gülümsemişti ve bana dönmüştü. Bana döndüğünde ciddileşen yüz ifadesinden birşeyler olduğunu ya da bir şeyler öğrendiğini anlamıştım.

"Mark yazmış sana"

Bir iç çektim.

"Evet.Kim söyledi"

"Jimin(Aespa) ile konuşmuşsun. Neden bana söylemedin?!"

Jeno'ya söyleseydim büyük ihtimalle çok sinirlenirdi ve ağzını burnunu dağıtmak için Mark'ı arardı. Aslında Mark'a sorsa o hemen söylerdi ama.

Jeno ve ben çocukluk arkadaşıydık. Abla-kardeş gibi büyümemizin yanı sıra birbirimize çokta bağlıydık. Mark bizi terk ettiği zaman bana kol açanlardan biri o ve en yakın arkadaşım jimin olmuştu.

ikisinede sonsuz bir teşekkür borşluydum.

"Sinirlenirdin." dedim sakince.

"Sanki şu an sinirli değilim." dedi homurdanarak ve mutfak tezgahının ordaki bar sandalyesine oturdu ve kucağındaki Aeri'yi tezgaha bıraktı.

"Birşey söyledi mi?"

Gözlerimi devirdim ve ironik bir tını ile cevap verdim.

"Yok ya söylemediği için yazdı. Tabiki söyledi Jeno. Bizi çok özlediğini falan zırvaladı Aerinin fotoğrafını istedi bu kadar. Engelledim zaten"

"Aferim en azından engellemeyi akıl etmişsin"

"Kapa çeneni"

Havuçları doğramaya devam ederken sormuştum.

"Akşam yemeğine kalıyor musun?"

"Evet"

Kitabın sonu angst bitsin ya.