Içim kara gök içimden de karaydı bugün. Kuşlar uçmayı unutmuştu sanki. Cıvıl cıvıl eden kuşlar suskunluk yemini etmişti. Karahindibalar rüzgara direnmiyordu . Salıyordu tüm benliğini... Karahindibalar ki bahtsız bedevisiydi ruzgarlarin... Çaresiz aşığı... ne bir kelam ediyordu bugün ne bir endami kalmıştı rüzgara karşı...
Çocuklar küskündü mahallelerinin girişindeki bakkala. Öyle bir küskünlük ki çikolata bile almaya hevesleri kalmamıştı. Balık tutan amcalar bile yüzlerini ellerinin arasına hapsetmiş kara ufku seyrediyorlardi. Yer gök karaydı bugün...
Uyunmaliydi bugün. Hem de en deliksizinden dalinmaliydi uykuya... Düşlerden ülke kurulmalıydı misal. Mavi bir düş .. çocuklar çikolata yemeliydi , annelerinden korkarak, yanlarında çocuk cesaretleriyle... Gök mavi olmalıydı.. çocuklar şekiller vermeliydi bu beyaz bulutlara... Hatta biri eliyle işaret edip" Bakın kelebegin kanadında fil var." diyebilmeiydi.Böyle güç dolu,hayalperest düşler kurulmalıydı. Maviden çizgiler çekerek uçan bir kuş olmalıydı hatta bu düşün içinde... gerçeğin üstüne kalın çizgiler çeken...
