Nie chce nigdzie jechać
Chce po prostu z tobą moc zamieszkać
Najlepiej w domu nie dużym zaraz przy rzece
Wybuduje tam dla nas altanke
Na której zapalimy nocą świece
I miło by było jak weźmiesz mi czytanke
Wszystko mi szumi w uszach
Żadna z moich chorób nie jest zapisana w moich arkuszach
Starych twarzy nie rozpoznaje, tylko on i ona są mi najbliżej znani
Głosy krzyczą "nikogo nowego już nie poznajesz!", bo tak naprawdę nigdy nie zostaliśmy przez innych uznani
Boje sie przyszłości
Tego co nadejdzie
Boje sie przeszłości
Tego co było i się nie odstanie
Nikt już nie jest mi znany
Niej już nie jest mi znany
Mówią mi gdy byłem mały to byłem bardziej szczęśliwy
I teraz to ja conajmniej jestem tylko i wyłącznie złośliwy
Mówiłem kiedyś jak ludzi nienawidzę
Później udało mi się ich pokochać
Po tym co znów mi zrobili, tego już nie odwidzę
I co najwyżej do miski mogę sobie naszlochać
Wszystko mi szumi w uszach
Większość z moich chorób nie jest zapisana w moich arkuszach
Starych twarzy nie rozpoznaje, nawet oni nie są mi najbliżej znani
Palce piszą "nikogo nowego nie poznaje", bo tak naprawdę nigdy nie zostaliśmy uznani
Boje sie każdej miłości
Częste z śmiercią bratanie
Przyprawia mnie o mdłości
Może te wszystkie dobre czasy to było przez nią opętanie
Nikt już nie jest mi znany
Nikt już nie jest mi znany
I nie będzie
