Seven Years later.
tapos na ako ng college nursing graduate ako pero ndi profession ko ung trabaho ko, call center agent ako, eka after ng malungkot na ending ng love story namin ni Jennifer, part 2 :)
Pitong taon na ang lumipas pero parang wala naman nag bago ganun parin ako, torpe pero cool at pitong taon na rin ang lumipas na wala akong ni isang word na narinig tungkol kay jennifer, alam nyo sa loob ng Pitong taon na yon sya parin ung minahal ko, meron man mga naging crushes pero pangalan nya parin ang naka ukit sa puso ko, biruin mo kaya ko pala na sya lang ang mahalin, kung di siguro ako nakipag break sakanya at sinubukan ko ang LDR, siguro kami parin ngayon at masaya kaming dalawa, pero ganon talaga kung minsan nga napapa isip ako kung pede lang ibalik ang mga sinabi ko kay jeng jeng noon, pero di pa d2 nag tatapos ang story namin hehe, kaya nga may part 2 eh.
December-2-2012
Night ang shift ko sa call center kaya puyat ako, umaga na noon pauwi na ako ng bahay habang nag lalakad sa may side walk ng edsa may naka bangga akong isang babae i think she is younger than me, mejo masungit ako kasi puyat nga, susungitan ko sana sya, kaso na awa ako nun nakita ko ung mukha nya, bigla akong napa sabi ng Sorry. pamilyar ang kanyang mukha, may onting hawig kay jeng jeng, so,
Ako: Ay! sorry miss
Girl: hindi ok lang ok lang
habang pinupulot namin dalawa ang mga nahulog nyang dala dala ay laking gulat ko ng makita ko ang name plate nya, kasi naka nursing uniform sya, naka ipit ung name plate nya sa isa sa mga books nya, naka lagay sa kanyang name plate ay, Jennifer V. Mendoza, shocked ako noon, kinabahan ako bigla, di ko alam ang susunod na sasabhin ko noon, naka suot pa naman ang id ko nuon sa call center, pero buti nalang naka talikod ung id ko, pero bwiset humangin pa napa harap tuloy sakanya ung id ko, sa tingin ko nabasa nya kasi, nan laki ung mata nya
Girl: Jake? Jake Castro?
Ako: yes miss? pano mo nalaman name ko?
Girl: naka lagay kaya sa ID mo
Sa isip ko, (ay shet nakita nya cghe patay malisya nalang)
Gril: Di mo na nga ako kilala, sabay walkout,
Ako: Wait lang miss! do i know you?
Girl: wag ka na mag maang maangan, parang di mo ako kilala
Ako: di talaga, pero pamilyar ang mukha mo,
Girl: eh bwiset ka, di mo ko kilala? eh hawak mo ung name plate ko,
sa isip isip ko (ay letse na pulot ko pala ung name plate nya)
Ako: lets have a coffee tara miss.
Girl: ok.
While we are walking papunta sa Coffee shop ang Awkward tlga, walang usap usap ng dumating kami sa coffeeshop kumuha kami ng table at nag order
Girl/jengjeng: Jake tama na nga toh, nag mamaang maangan ka pa,
wala ng magagawa alam na nya eh xD
Ako: ok aamin na ako, oo kilala kita, sa tingin mo makakalimuan kita?! (hightonevoice)
Jennifer: kita mo, sinungaling ka talaga >.< , sabay alis
balak ipaubos sakin ung dalawang kape -.- bad trip pero di lang naman ako doon na badtrip, kasi bat kailangan ko pa syang makita ulit? ganito ba talaga ang tadhana masyado mapag laro, ay ewan ko bwiset pero mahal ko parin sya, ay kalimutan ko nalang ang nangyare ngayon araw na toh, puyat na talaga ako sa mga panahon na yon at onti nalang babagsak na ako sa kinatatayuan ko. pag ka uwi ko sa bahay, daily routine kain ng lunch, tulog, gising, pasko ulit sa call center.the next day naka salubong ko nanaman sya, i tried to talk to her pero di nya ako pinansin, may kasama syang kaibigan noon, kya kinuha ko nalang ung number nya sa friend nya, i started texting her, pero di sya nag re-reply sakin nag pakilala naman ako sknya, pero ndi sya nag re-reply, so tinawagan ko sya, sa kadahilanang gusto ko syang makita uli at makausap, kasi nga may feeling parin ako saknya, pagkatapos ng mahigit kumulang ilang tawag ko sknya, siguro na kulitan na, she answered my call,
