Deel 16

115 6 0
                                    

Pov Isa

Hij kijkt me even aan en draait zich dan om en laat de deur openstaan. Ik weet niet of het de bedoeling is maar ik loop gewoon naar binnen. Hij gaat naar de woonkamer en ik loop maar achter hem aan. Hij gaat zitten en ik blijf staan. Op de bank zie ik Daan, Nils en Owen ook zitten. 'Hey Isa!' zegt Owen. 'Hoi' zeg ik terug. Dan kijk ik naar Rein en Nils maar die doen of ik er niet ben. 'Dan ga ik me spullen maar pakken.' zeg ik dan. 'Hoezo?!' vraagt Daan verbaasd. 'Vraag maar aan Rein.' zeg ik. Rein kijkt op en zegt: 'Hoezo ik? Jij hebt Gijs gezoend niet ik.' 'Ja maar jij gelooft me niet' zeg ik. 'Hoe moet ik je geloven als je voor mijn neus al met twee jongens hebt gezoend?' zegt hij. 'Het spijt me en ik heb Gijs niet gezoend.' 'Wat heb ik dan gezien?' zegt hij nu wat harder. 'Weet ik veel maar het was niet wat het lijkt, Gijs is een player dat weet je zelf ook wel.' Zeg ik ook wat harder. 'Dat wist ik al gelijk toen hij mee wilde voetballen met ons op het strand, ik zag wel hoe hij naar je keek.' zegt hij. 'Waarom deed je er dan niks aan!?' roep ik. 'Je kon toch naar me toe komen en je kan toch op jezelf letten!' roept hij terug. 'Ho Ho even rustig jullie twee.' zegt Owen en duwt ons een beetje uit elkaar. 'Zoek het uit, ik ben er klaar mee.' roept Rein boos en schopt tegen de eettafel aan. Ik schrik ervan en begin te huilen. Ik ren naar boven en pak mijn tas in. Als ik op de helft ben zak ik in elkaar en zit op de grond met mijn handen in mijn gezicht te huilen tegen Rein z'n bed aan. Dan komt er iemand binnen. Hij gaat voor me zitten en knuffelt me stevig. Ik huil op zijn schouder en als ik even mijn ogen open doe zie ik het t-shirt wat Rein aan had. 'Sorry, ik heb het helemaal verpest.' zeg ik snikkend. 'Ik weet het, rustig maar' zegt hij terug. 'Ik kon er niks aan doen, ik was bang voor hem.' 'Waarom heb je het dan niet eerder aan me verteld? Ben ik het dan niet waard?' vraag hij. Ik hoor aan zijn stem dat hij zijn tranen probeert in te houden. 'Ik wou je er niet mee lastig vallen en ervoor zorgen dat je niks overkwam en je bent het meer dan waard.' vertel ik. 'Waarom ziet het er dan naar uit dat ik het niet waard ben?' vraagt hij voorzichtig. 'Ik weet het niet, ik heb echt alles voor je over maar iedereen zit in de weg en de afstand.' zeg ik. Ik kijk hem recht in de ogen aan en hij zoent me. Hij trekt terug en zegt: 'De afstand boeit me niet, we zien elkaar toch vaak en we appen en bellen. Beloof je dat je het nooit meer zal doen want ik kan echt niet zonder je? 'Dat beloof ik en ik kan ook niet zonder jou.' Dan zoen ik hem weer. We pakken mijn spullen weer uit en dan lopen we samen naar benden. Ik ben nog wel een beetje boos op Nils want hij heeft alles doorgelult terwijl hij beloofde dat niet te doen. Ik praat de hele avond niet tegen hem en besteed extra veel aandacht aan Rein. Ik zal nooit meer zoiets stoms doen. Ik moet trots zijn op een vriendje zoals hem. Ik kijk even naar hem op de bank naast me. Hij kijkt me dan ook aan en ik zeg: 'Ik hou van jou.' en ik zit met mijn hand aan zijn haar. 'Ik ook van jou.' zegt hij terug en legt zijn hand op mijn bovenbeen. 'Ik doe je nooit meer zoveel pijn en ik ben trots op je.' zeg ik. Hij glimlacht en zoent me.

Pov Rein

Ik heb geen idee of ik het wel goed moest maken met Isa maar ik kan echt niet zonder haar. De jongens hebben na de ruzie van ons tegen me gezegt dat als ze niet had gehuild, ze niet om me gaf. Dus ben ik naar boven gegaan en heb het goedgemaakt. Ik moet haar gewoon geloven en vertrouwen. Ik trek haar naar me toe en geef haar een kus op haar hoofd. 'Zo zo de duifjes zijn weer bij elkaar.' zegt Daan. Isa lacht en ik zeg: 'Doe normaal Daan, je weet toch dat ik haar niet verlaat.' Dan voel ik dat Isa een kus op me wang geeft. Ik kijk naar haar en glimlach. 'En hoe gaat het met jouw liefde dan.' vraag ik. 'Gaat lekker hoor.' zegt hij. 'Jaja, waar is ze dan?' vraag ik. 'Ik en Julia hebben dit weekend weer afgesproken.' zegt hij. 'Gezellig' zeg ik. We kletsen dan nog wat en ik zie dat Nils en Isa elkaar steeds negeren. Ze durven zelfs niet meer naar elkaar te kijken. Ik denk dat het te maken heeft met dat hij alles heeft doorverteld maar daar ben ik wel blij om. Ik besteed er maar niet te veel aandacht aan. Als het al best laat is gaan de jongens naar huis. We zeggen ze gedag en Isa en ik lopen de trap op naar boven. We kleden ons om en gaan dan in bed liggen. We knuffelen en zoenen nog lang en vallen in elkaars armen in slaap.

Dit deel is zo slecht😂 naja comment als je het wel een leuk deel vind en stem wat😘💖

I want youWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu