𝙨𝙖𝙠𝙪𝙧𝙖[𝙥𝙖𝙧𝙠 𝙨𝙪𝙣𝙜𝙝𝙤𝙤𝙣]

🌸two

" Saat 6.45 uyan [Adın]"

Kendi sesimi duymamla kafami kaldırmam bi oldu. Sanırım tüm beynimi kullanarak zil sesini kendi sesim olarak ayarlamıştım.

Aslında yatak hala sıcaktı

Uykuya dönmemde bir sakınca yoktu.

"10 dakika uyuyacağım sadece " mırıldanarak kafami yastığa geri koydum.

"O 10 dakika 10 saat olup benim bir yerlerime bile girebilir. "
yine morumdandım ve başımı yastıktan kaldırdım. 

Ayaklarımı da battaniyenin altından çıkarıp buz gibi zemine bastım. Lavaboya gidip elimi yüzümü yıkadım. Şahsen aynayla olan bakismam pek de güzel olmamıştı ama ... Rutin işlerimi halledip üzerime giymek için kıyafet bakmaya başladım.

Sanırım siyah bir ispanyol parçanın üstüne siyah bir tişört giysem onunda üzerine siyah bir ceket giysem hicbir sorun olmazdı.

Ben hazırlanana kadar saat 8 olmuştu. Ayakkabılarımı da giyip evden çıktım. yol üstünde olan bir kafeye girip bir bardak kahve aldım. Ders saat 9 da başlıyordu.

10 dakika kadar yürüyüp fakültenin önüne geldim. Açık olan kapılardan iceri girdim duvarlar krem rengindeydi. Çok hoş bir atmosferi vardı. Bu kadar erken gelme sebebim amfi de boş yer kapmaktı. Söylenene göre amfiler tıka basa doluyormuş. Gözüme çarpan ilk yerden   birine oturdum. Oturduğum yer ortada çok da geride olmayan bir yerdeydi.

Bir kaç dakikaya amfi cidden dolmuştu.  En sonunda da yaşlı bir hoca içeri girdi. Kürsüdeki mikrofonu eline aldı.

"Merhaba geleceğin avukatları savcıları ve  hakimleri. Ben Profesör Kim Jungmyun. Hukuk başlangıcı ve Ceza hukuku derslerinize ben gireceğim. "

Elindeki mikrofonu indirip amfiyi daha dikkatli inceledi. Eline mikrofonu tekrar alıp

" Amfiyi tamamen doldurmuşsunuz ama emin olun yolun yarısında bırakanlar çok olacak siz onlardan olmayın. "

Daha sonra derse geçti bende yanımda olan deftere birkaç not tuttum. Hukuk için olan kitapları almaya başlasam iyi olacaktı. Böyle not tutarak hayatta sağ çıkamazdım. Daha sonra diğer hocalarda derleri işleyip gittiler.

Son Profesörde dersi bitirince herkes amfiden çıkmaya başladı. Amfi çok kalabalık olduğundan çıkmak biraz zor olacaktı. Bu yüzden bekleyerek çıkacaktım, adımlarını iyice yavaslattim. En arkadan çıkacaktım. En sonunda kapıya varıyordum ki birinin adımı seslendiğini sandım.

[Adın]?!

Hayır sanmıyormuşum gerçekten biri bana sesleniyormuş. Arkama bana seslenen kişiye  döndüm.

"Hiç değişmemişsin "

Merhabalar
iyi okumalar efenim.
tahmin edin kim
bol bol yorum yapmayı ve oy vermeyi unutmayın ..
hoşçakalın

fotolarla ask yaşayın kalbiniz çarpsın ayol 😚💕