Altın Günü | Texting

FİNAL:)

Aras'...

Peteklerin kapısının önündeydim dün haber ettiğim için hazır olacağını umuyordum.Tam kapıyı tıklayacaktım ki Petek kapıyı açtı. Üzerinde gayet rahat Koyu yeşil bir eşofman takımı vardı. Saçını da at kuyruğu yapmıştı. "Günaydın" dedi neşeli sesle.

"Gün Aydı, çıkalım mı?"

"Evet, heyecanlıyım"

Merdivenlerden inip arabaya ulaştık kapısını açtığımda gülümseyerek bindi. Bende arabanın önünden dolaşıp bindim.

Yaklaşık 20 dakika sonra hastaneye  varmıştık. Arabadan inip içeriye girdik.

İlgili kadının yanına ulaşarak "Sedat bey odasında mı?"

"Evet, randevunuz var mıydi efendim?"

"Haberi var."

Peteğin elinden tutup üst kata çıktık.
"Sedat Özlü" yazan kapının önüne gelip kapıya tıkladım. "Gel" sesi gelince içeriye girdik. "Oo hoşgeldin Aras."

"Hoşbulduk Sedat amca"

"Hayırdır?"

"Hayır mı değil mi bilmiyorum Sedat amca,kız arkadaşım Petek "

Kısaca Ayvalıktaki olayı ona özetledim. 

Bazı testler olacağını söylemişti.

Aşağıya inip testleri yaptırdık kan alma vesaire bir sürü test yapıldı. 

Sonuçların çıkması ile Sedat amca konuşmaya başladı.

"Peteğin kalbi çok yavaş kan pompalıyor bu durumda bayılma nefes darlığı kalp sıkışması gibi sonuçlara neden oluyor"

"Bir tedavisi var dimi?"

"Ameliyat olması gerek. Zorlayıcı olup olması kişiye göre değişiyor aynı şekilde ameliyatin olumlu veya olumsuz olmasıda."

Petek konuşmaya başladı.

"Ameliyat olmazsam ne olur peki?"

"Büyük ihtimalle kalp pompalama görevi daha çok durgunlasarak anı kalp durmasına (AKD) sebep olur."

Peteğin dönüp baktığımda düşünüyordu. Bana baktı ve daha sonra Sedat amcaya döndü.

"Olmak istiyorum."

"Ben bugünden sonra yokum. Amerika'ya gidiyorum bugün olmak ister misin?"

"Evet."

"Petek emin mısın?"

"Ölmektense eminim."

İçimi sıkıntı kaplamıştı.

"Sen ailene haber ver öğlenden sonra yapalım ameliyatı "

Petek ile birlikte odadan ayrıldık.

Ellerimi peteğin beline koyarak sarıldım. Sanki son kez gibi...

"Annemi arayacağım sevgilim."

Başımı salladim telefonumu çıkarıp annemi aradım.

Petekten...

"Anne"

"Efendim kızım, çıktınız mi hastaneden?"

"Hayır anne kalbim rahatsızmıs ameliyat olmam gerekiyormuş"

"Ne diyorsun annecim sen?"

Sesinden agladigini anlayabiliyorum.

"Öyle işte anne"

"Geliyorum annecim hemen ben"

"Seni seviyorum"

"Bende bebeğim bende"

Arasın yanına oturup başımı omzuna koydum. "Anneme haber verdim gözde ve efe ile gelecek"

Gözlerimi tamam anlamında kirptim.

Kollarımı arasın boynuna doladım kokusunu içime çektim. "Seni çok seviyorum Aras çok"

"Bende seni güzelim bende"

Yarım saat sonra...

Annem,Nahide abla,gözde,efe,emir, Sarya, aysude herkes buradaydı.

Benim için:)

Hemşire ve Aras ile ameliyathaneye için hazırlık yerine girdik.

Beni ameliyat için hazırladılar daha sonra sedye ile odadan çıkardılar.

Annem yanıma gelerek sıkıca sarıldı "bekliyoruz burda canımın içi" dedi gözlerinden yaşlar dökülürken.

Aras bana sıkıca sarıldı kafasını boynuma koyup kokumu içine çekti. "hep bekleyeceğim hep. Sagsalim çıkacaksın Allah'ın izni ile sevdiğim..."

Diğer herkes ile sarılmıştık.

Ve o an:)

Ben ameliyathaneden içeri girdim. Bir daha çıkabilecek miyim? Bilmeden girdim:)

Aras...

Peteğin içeri alınması ile duvar dibine çöküp beklemeye başladım. Gözlerimde biriken yaşlar dökülüyordu. Sevdiğim içeride,ben burada.

Allah'ım onu korusun.

(2 saat sonra)

Doktor Sedat amca içeriden çıktı ve maskesi indirdi. Hemen kalkıp yanına geçtim "Peteğim nasıl Sedat amca? İyi değil mi?"

"Petek bizi zorladı fakat ne yaparsak yapalım onu kaybettik. Başınız sağ olsun"

Duyduklarım ile başımdan aşağı kaynar sular döküldü. "Onu kaybettik"
Kulaklarım çınlamaya gözlerim kararmaya başladı. Gözlerimden boşalırcasına yaşlar dökülüyordu.

Petek ölmüştü benim yaşam kaynağım,nefesim benim sevgilim,sevdiğim kokusuyla hayatta kaldığım gözlerinin içine bakınca dalıp gittiğim. Benim peteğim...

"OLAMAZ!" Diye bağırdım. "OLAMAZ! PETEK ÖLEMEZ BENİM YAŞAM SEVİNCİM ÖLMEZ!"

Efe kollarımdan tutmuş beni sakinleştirmeye çalışıyordu. "Aras, sakin ol kardeşim."

Sesim kısılmıştı. "Efe,ben onsuz yaşayamam ki"

Ertesi gün.

Ellerimde kürekler onun üzerine toprak atıyordum. Ben daha doyamamıştım ona ki... Toprak aldı onu benden.

"El Fatiha"

Gözlerim şiş onun mezarını izliyorum. Biz birbirimize daha doyamadık Peteğim...

Gülizar ablanın Çığlıkları kulağımı dolduruyordu."koymayın onu mezara,çok korkar o. Hem üşürde koymayin"

Kayıp gitti ellerimden hiçbir şey yapamadım.

Aldılar sevdiğimi benden...

🖤

Aras ve Petek mahşere kaldı...