DISCLAIMER: This is a work of fiction.
Names, characters, businesses, places, events, locales, and incidents are either the product of the author's imagination or used in fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
Plagiarism is a crime.✓
•••
"Ayaw ko ng maging kaibigan ka Ri!" I clenched my small fist when I heard one of my playmate said it, ayaw na niya akong maging kaibigan but she used my nickname.
I nod in form of acceptance.
Sanay na ako na walang kaibigan ma pa paaralan o kahit sa kapitbahay namin. I don't usually get it. Alam ko hindi ako tulad ng ibang bata na maraming friends because most of them most fund sa toys, dolls, and chocolates. But I'm just me, a normal child.
Sa murang edad, alam ko na. Mahirap Ang makipag kaibigan kung wala kang things na ma p-provide mo for them.
They will like you if there is something special about you, pero sa akin alam ko wala.
Ibinaba ko ang mga colors ko sa isang bench ng iwan ako saglit ni Mama. I'm 7 years old and I can't live a day without colors. Kaya kahit mga dolls ang dapat kong hawakan ay iba't-ibang kulay na mga krayola.
Mahilig ako magkulay pero I'm not fund in drawing. Nakakatawa nga kasi ang gusto kulang ay lagyang kulay ang bawat larawan makikita ko sa coloring book.
When I'm a child I would spend my money for the coloring book.
"Ang aga mo naman!" My seatmate said and rolled my eyes when I seat beside her.
"Stop saying, we're not even friends" pabalang kong sabi.
"Sanay na ako sayo, Ri!" I greeted my teeth ng binanggit niya ang palayaw ko.
She talks a lot when I'm not, I always told her.
"Wala akong maibibigay sa'yo" I meant it.
Nagtataka naman siyang nakatingin sa akin na pawng walang naiintindihan.
"Huh? Anong maibibigay? E? I have money"sabi niya pa.
I rolled my eyes at iniwan siya bago pumila sa may canteen. I thought aalis na siya kasi na offend ko pero hindi.
"Anong bibilhin mo?" Naku 'tong babaeng ito!
Hindi ko na mabilang ang mga Araw kung saan napapansin ko na ang pagiging malapit namin ni Ayara at tinuring siyang pawang kapatid ko na. Hanggang sa naging magkaklase kami kada baitang at 'yan Ang 'di ko inaasahan na meron akong matatawag na kaibigan.
Mainit ang tanghali sa may bench at pawang napapawi ang madarama mong init sa pagsabay ng masarap sa balat na hangin. Nang biglang lumapit si Ayara sa 'kin.
"Alam mo Ri, seven years natayong magkakilala. Naging malapit tayo at higit sa lahat nagpaparaya ako. We're also bestfriends, pero Hindi ko matanggap na...pati si Luke makukuha mo. I thought we have no secrets?B-bakit naglilihim ka?" She's panting pagkatapos niya sabihin sa akin.
Napaarko ako ng kilay dahil sa sinabi niya. What the heck? Ako magkakagusto sa lalaking 'yon?
I motion my palm at her.
"Teka nga, is it Luke Santiago?" I asked her briefly at tumango siya.
Sumingkit ang mga mata niya ng medyo natatamaan rin ng init. Actually, Ayara is pretty having a kpop bangs, pouted lips, wavy hair, pointed nose at kulay gatas na kutis. Nangingibabaw rin Ang pamumula niya dahil sa init at galit.
I chuckled at her when I see her like begging at me not to like her crush.
"Crush mo rin siya Erina?!" Naku parang galit na, ginamit na first name ko e.
