BİR DEPREM MESELESİ

Herşeyin Başlangıcı DEPREM

Ara tatilin son günü

"Anne biz eşyaları koyuyoruz ama bilmiyorum hangi eşya nereye konulcak şuan çalışanlar yeni geldi eve eşyaları çıkarıyorlar da ..."

"Tamam kızım işten çıktıktan sonra zaten direk eve geleceğim o zaman ayarlarım ben eşyaları tamam mı ?"

"Tamam herneyse anne ben kapatıyorum seninde işin var şimdi meşgul etmeyeyim."

"Tamam hadi görüşürüz kızım."
"Görüşürüz anne."
__
"Kızım hadi gel artık yardıma yaa bak anneannen tek başına yapamıyor bende öyle "

"Tamam baba geliyorum annemle konuştumda..."

"Ne diyor?"

"Bir şey demiyorda ben bu yerini bilmediğim eşyaları falan konuştuk işte yaa"

"İyi, hadi yardım et bakalım Salih bile yardım ediyor bak"

Salih gülümseyerek bize baktı. Ah bu çocuk herzaman çok seviyor övünmeyi...
A tabi bu gülümseme -biliyorum bu bakışı şimdi bir laf söyleyece-
" Ya değil mi baba ben o kadar şey yaptım fakat ablam tek bişey bile yapmadı yazık birşey taşıyamaz zaten o "

Evet lafımı böldü 'icimden söylediğim lafı daha doğrusu:)'

"Ya değil mi ablacım en azından Allah benden gücü almış zeka vermiş sende zeka yok o nasıl olcak"

Biliyorum çok çocukça bir laf ama napalım kardeşle kavgada her türlüsü kabul :)

Tam lafımı bitirdim. Eşyalarımızı eve taşıyan mavi bereli elli yaşlarında bir çalışandan ses geldi.

"Deprem olmuş 7.5 şiddetinde 11 ilde büyük yıkılmalar olmuş ..."

Bu sefer konuşan babam oldu.

"Allah yardımcıları olsun çok zor bir olay ya e peki şuanlık durumları nasıl?"

"Bilmiyorum ki abi benimde yakınlarım var şimdi onlara ulaşmaya çalışıyorum çok şükür şuanlık hepsi iyi durumda "

__________________

"Anne hoşgeldin .!"

"Hoşbuldum kızım "

Evimiz son kat ve kapıdan girildiğinde hemen sağ çaprazda mutfak kapısı tamamen sağa döndüğünde de salon annem ilk salonu açtı krem rengi koltuklar ortada büyük bir sepha salonun solunda kalan kısımda ise salon masası ve sandalye dolap vardı .
Annemin yüzü beğenmiş bir hal aldı.
Evet bencede begenmeliydi çünkü kollarım koptu. Hatta şuan açlıktan ölebilirim akşam üstü yediğim yarım döner tamamen midemde eridi.:(
Ben napabilirim.
Annemi bir anda mutfağa götürdüm.
Sonra tek tek odaları gösterdik bence gayet beğendi.
Ehh ben olsam bende beğenirdim:)
Sonunda annemin ağzından yemek kelimesi çıktı babaannem hazırlıyormuş babaannem gerçektende çok iyi bir kadındır hani böyle pamuk gibi derler ya babaannem öyle biri.
Hemen giyindik çıktık evden.
_____________

"Defne duydun mu kızım sizin tatil uzamış"
"Anlamadım babaanne neden ki?"
Babaannem bana baktı."Defne depremden dolayı uzatılmış bilmiyor muydun?"
"Hayır ama ben bu arkadaşıma sorayım bir o biliyodur."

Babannem ,annem ve ben masayı hazırladık ardından hep beraber yemeğimizi yedik masayı toplamaya yardım ediyordum ki annem" kızım sen Betül'ü ara ben hallederim "dedi. Ben ilk başta ısrar etsemde annem en sonunda beni ikna etti .

Ve Betül'ü aradım. Evet niye Betül'ü aradım çünkü telefonumda internet bitti ve ben mesajları göremediğim için.

Tam 1 saat konuşmuşuz resmen ve haberin doğru olduğunu öğrendim . Fakat deprem öyle bir deprem değilmiş resmen tüm ülke bu büyük depremi konuşuyormuş ve acı haberler ...

______

2 hafta sonra

Yas haftasında 21.000 kişilik gruplarda ve sosyal medya hesaplarında herkes konum bildiriyordu .
Biz kıyafet bağışı para bağışı yaptık daha doğrusu neredeyse tüm ülke yaptı. Hatta bağış yayınları açıldı .
Yeni eve taşındığımızda sevinemedik hatta hiç kutlamadık da.

Ve gerçekten sürekli kötü haberler arasından tek tük de olsa kurtulan insanlar en ufak umutlarımızı yeşerttiriyor.

İnsan tanımadığı insanlar için rahat uyku uyuyamaz oldu...

________

Pazartesi günü hep gündemimiz depremdi daha doğrusu Çarşambaya kadar çünkü Çarşamba günü çok tuhaf bir aldık.

Okulumuza 50. Metre uzak bir lise yıkılma kararı almış duvarlar çürük ve fay hattı okulun ortasından geçiyormuş.

Sorun şu bölgemizde bir tek iki okulun binası tam dolu değil ve o liseler tahmin edin kimler tabiiki bizim kız lisemiz ve erkek lisesi.

İşte bu tam bir facia!