You and I × Yeonbin <Texting>

34

"Seninle çok kavga ettik, birbirimizi çok kızdırdık. İlk tanıştığımız günden beri bu böyle ve bunların hepsine alışmıştım.
Ama daha önce hiç sensiz kalmadım.
Sensiz kalmaya alışık değilim.
Beni sensiz bırakma Choi Soobin."
- Choi Yeonjun

"Birbirimize nasıl bağlandığımızı ancak senden ayrı kalınca farkedebildim. Sensiz yaşayamayacağımı ancak şimdi farkedebildim. Sensiz olamıyorum. Seni çok özledim Choi Yeonjun."
- Choi Soobin

×××

~Soobin~
Bisikletimden inip bi' ağaca yasladım ve yürüyerek tepeyi yavaşça çıkmaya başladım.

Düzlük alana çıktığımda ağaca yaslanmış etrafı izleyen Yeonjunu görmüştüm. O kadar güzeldi ki...

Ben ona doğru yaklaşırken geldiğimi farketmiş ve bana dönmüştü. Göz göze geldiğimizde bi anlığına ne yapacağımı bilemedim ve gözlerimi kaçırmıştım. Tuhaf bi şekilde heyecanlanmıştım.

Yavaşça yanına oturup ağaca yaslandım. İkimizde konuşmuyorduk. Birbirimize bakmıyorduk.

Biz onunla hiç böyle olmamıştık. Yanıbaşımda olmasına rağmen hiç bu kadar uzak hissetmemiştim onu.

Derin nefesini duymamla ona çevirdim yüzümü. Gözlerini kapatmıştı.
Ağlamamak için yapardı bunu. Bu halini görmek canımı çok acıtıyordu.

Benim yüzümden bi kez daha ağladığını görmek istemiyordum. Ona sımsıkı sarılıp hiç bırakmamak istedim o an.

Kendimi tutamayıp düşüncelerimi hayata geçirmiştim. Kollarımı beline sardım sıkıca.

Kafamı boynuna gömüp kokusunu çektim içime. O an farkettim aslında ne kadar da çok özlediğimi.

"Seni çok özledim Çan Kuşum..." Boynunda gömülüyken mırıldandığım şeylerden sonra onun da kollarının bana dolandığını hissettim.

Boynuma sarılırken bir yandan da saçımı okşamaya başlamıştı.

Hayatımda hiçbir yerde bulamamıştım bu huzuru. Bu anın bitmesini istemiyordum. Zaman dursun hep böyle kalalım istedim.

Ama bir anda sırtıma yediğim yumrukla her şey bozulmuştu. Acıyla inleyip ayrıldım ondan. Anlamsızca yüzüne bakıyordum. Gözleri dolmuş sinirle bakıyordu bana.

"Aptal! Bunca zaman ikimize de acı çektirdiğine değdi mi? Seninle konuşacağım diye ne kadar uğraştım. Bi kere dinlesen ölür müydün? Gerizekalı!"

Hafif ağlamaklı sesiyle bana kızmaya çalışıyordu ama o kadar tatlı görünüyordu ki... Bu halini izlerken bir gülümseme yayıldı suratıma.

"Ne gülüyorsun? Komik bi şey mi dedim? Senin yüzünden ne kadar ayrı kaldık."

Kafasını göğsüme yaslayıp tekrar sarıldım güzelime. Saçına bir öpücük kondurup iyice sardım onu.

"Özür dilerim Yeonjun." "Bir daha böyle şeyler yaparsan bu kadar uğraşmam haberin olsun!" Sahte öfkesi ağlamaklı olan sesiyle birleşince aşırı tatlı oluyordu. Yanaklarından ısırasım geliyordu.

~Yeonjun~
Kafamı göğsünden ayırıp yüzüne baktım. Daha yüzünü bile göremeden dudaklarıma kapanmıştı.

Yavaşça dudaklarımı öpmeye başladığında ben de karşılık vermiştim. Belimde iyice sıkılaşan ellerini hissetmiştim. Bu hareketinden sonra bedenlerimiz birbirine değmişti.

Ellerimi saçlarına atıp hafifçe çekiştirmeye başladığımda öpücüğümüz de derinleşmeye başlamıştı. Bi anda beni oturduğum yerden kucağına çekmesiyle bi süreliğine ayrılmıştı dudaklarımız.

Kucağına yetleştiğimde yüzünü ellerimin arasına alıp gamzelerinden öptüm. Sonsuza dek bu gamzeleri öpebilirdim.

Hemen ardından kısa süreliğine ayrılan dudaklarımız tekrar bieleşti. Zaman geçtikçe derinleşiyordu.

Bir anda bi sesin gelmesiyle aceleyle ayrıldık birbirimizden. İstemsizce ağzımdan bazı küfürler savrulmuştu. Hala kucağındayken telaşla etrafıma bakındım ama kimse yoktu.

Soobinin kıkırdamasını duydum. "Sakin ol Çan Kuşum. Ses ağaçtan geldi. Rüzgar yüzünden sanırım."

Derin bi nefes verdim. Bu sefer de biri tarafından basılacağız diye çok korkmuştum.

Yanağıma bi öpücük kondurup konuştu."Burada bizden başka kimse yok Yeonjun."

Kollarımı boynuna dolayıp yüzüne yaklaştım. Dudaklarımız tekrar buluşmadan hemen önce kulağına yaklaşıp fısıldadım. "Sadece ikimiz..."

×××

Bu bölümden hiç tatmin olmadım. Bi türlü düzgün bi şeyler yazamadım ama yine de kötü de olmadı gibi. Umarım beğenirsiniz. ♡♡♡

□
.
.
.

.
.
.

.
.
.
□