Yasak Elma Efsanesi : Karanlık Kanatlar

1.Bölüm : Kovulmak

Bu sabah gözlerimi en karanlık güne açtım. İçimde bitmek bilmeyen bir karamsarlık var. Gene aynı rüyayı gördüm : kovuluyorum. Evrende ki en güzel yerden, cennetten. Dünyaya doğru düşüyorum. Kanatlarımı kurtarmaya çalışıyorum, onlara sığınıyorum. Ama onlar, onlar beni yarı yolda bırakıyor. Bi anda kül olup, yok oluyorlar. Benden vazgeçiyorlar. Kurtarmaya çabalamıyorlar, beni yalnızlığa bırakıyorlar.
  Yavaşça düşüyorum. Soğuk bedenim zemine deydiği anda paramparça oluyorum. Ölmüyorum... Daha doğrusu ölemiyorum. Sadece... Söyleyemiyorum bile, bunu kendime itiraf edemiyorum. En yanlış insana, aslında en kötü kahramana aşık oluyorum.
Kalbim yavaş yavaş binlerce parçaya ayrılıyor.  Her bir parça Gece'nin karanlığında kayboluyor. Binlerce, milyonlarca parça evrene dağılıyor ve tek bir anı da birleşiyor. Bu ânı bana kim olduğumu, ne olduğumu unutturuyor. Ay ışığından başka ışık olmayan gece de karanlığa doğru çekiliyorum. Zifiri karanlığın ortasında elimi tutan biri var. Bir adam. Yüzünü görmek için kafamı kaldırdığımda ise... Uyanıyorum. Hep aynı yerde, aynı şekil de.
  Bu rüya... Bilemiyorum, belki bir işarettir. Soğuk beton da yattığım ilk günden beri aynı rüya. Aynı ağaçlar arasında, aynı yatakta, aynı kelepçe ile aynı... Hücre de. Buraya girdiğimden beri bir sürü garip olay oldu. Ya da ben aklımı kaçırdım. Kodese gireli tam tamına 60 gün oldu ve 60 gündür aynı rüyayı görüyorum.
Bugün son bulacak. Başka rüya yok. En azından, öyle ümit ediyorum. Ya özgür olucam, ya ölücem ya da dünyaya sürgün edilecem. Belki de daha kötüsü : Karanlık Ülke. Suçum belki büyük ama ne yapayım ? Kendime engel olamıyorum. Bu işten kurtulmanın bi yolunu bulmalıyım. 
             * * *   Tutku   * * *
Biliyorum kafanızda bir sürü soru işareti bıraktım. Hep böyleyim. Ben Tutku. 17 yaşıma 3 ay önce girdim. Burda 16'sından büyük herkes yargılanır. Kanunlar böyle. Kesinlikle normal değilim. Fiziksel olarak normal bi kızım. 1.68 civarında, 50 kiloya yakın, sıradan siyah asla kıvrılmayan saçlar ve mavinin en koyu tonu gözler. He bir de, ben bir meleğim o kadar. Maalesef kovulmak üzere olan bir melek. Suçuma gelirsek; bende durumlar biraz karışık. Açıkça söylemek gerekirse, ben istenmeyenim. Böyle doğmuşum, benim suçum yok. Burada ki herkesin aksine karanlığım. Gözlerim saçlarım ve kanatlarım. Bizim yaşadığımız yerde 15 yaşını dolduran her melek bir güce sahip olur. 4 element, düşünce okuma, şekil değiştirme gibi kişiliğimizle bağlantılı olarak kazandığımız özel güçlerimiz vardır. Ben birden fazla güç kazandım. Nasıl olduğunu bilmiyorum. Aklıma gelen her şeyi yapabiliyorum. Her yeteneğe sahibim. Gün geçtikçe daha da güçleniyorum. Evrenler arası geçit girdabı bile açabiliyorum.
  İstenmeyen olduğumu ağabeyim Doruk'tan başkası bilmiyor. Eğer öğrenilinirse. Karanlık Ülkeye gönderilirim. İnanın bana bulunmak istemeyeceğiniz bir yer.
  Bugün yargılanmamın sebebi evrenler arası geçiş. İstenmeyen olduğumu anladılar. Zaten bariz değil mi ? Yaşadığımız yüzyılda kimse de bu güç görülmedi. Zaten ben doğmadan yüzyıllar önce yasaklanmış. Benim en sevdiğim efsanelerden biridir aslın da. Benim sonumda kovulmak olacak. Bunu hissedebiliyorum. Bundan korkuyorum. Cenneti seviyorum. Burada oldukça mutluyum. Sanırım en iyisi bu olcak. Sanırım yeterince korkmuyorum. Hatta bu korkmak değil daha çok üzülmek. Diğer dünyaya geçmekten vazgeçmiyceğimi biliyorum.
                             *  *   *
  Mahkemeye son 1 saat. Tam olarak 60 dakika sonra hayatım değişecek. Doruk bu konuda elinden geleni yapıyor. Bu sefer o bile beni kurtaramayacak.
   Arkamda bırakacağım şeyleri düşündüm. Özleyeceğim şeyleri. Fazla uzun sürmedi. Doruk ve Azra.
  Son 30 dakika kala Doruk ve Azra yanıma geldi. Mörel vermeye çalışıyorlardı. Kararın ne olcağını hepimiz biliyoruz. Boşa vakit harcıyorlar.
  Mahkeme saati geldi. Azra ve Doruk ümit dolu gözlerle beni izliyorlar. Artık kendimi hazırladım. En azından öyle hissediyorum. Bunu atlatabileceğimi biliyorum. Öte yandan sadece kendimi kandırıyor olmam da bi ihtimal. Bu işin en kötü yanı: Doruk ve Azra. Onlarda ayrılmayı ne kadar istemesem de hatalarımın bedeline katlanmalıyım. Artık reşitim ve sorumluluklarım var. Bunların farkına varmalıyım. Kürsüye doğru ağır adımlarla ilerledim. Sapımda ki gardiyan kolumdan sertçe çekti.

" Melek Tutku, hataların gözden geçirildi... Suçlu bulundun. Suçların : evrenler arası yolculuk, yasak kitapları izinsiz okuma, insanlarla temas haline girmek, sorumsuz davranışlar ve birbiri ardına gelen onlarca kayıtsız suç! Karar çoktan verildi. Dünyaya sürgün edilmişsinizdir. Son sözünüz var mıydı ?"
Hem benim hem de onların gözünden yaşlar dökülmeye başladı. Azra kendini tutamıyordu. Doruk "merak etme" dercesine kafasını sallıyordu. Gardiyanlar kolumdan tutup geçit odasına doğru gütürdüler beni. Her şey yeni başlıyor...