Alleen

deel 5

Ik hield het niet meer vol en vroeg:''Joost heb je het nou over 'dat gevoel?.''
''Wat jij wil'', zei hij. Wat was dat nou weer voor antwoord? Ik stond op en liep naar het balkon. Ik snoof de frisse, en warme lucht op en deed mijn ogen dicht. Ik voelde mezelf nog steeds super slecht. Niks had zin! Niks werkte! Het had ook geen zin om meer pogingen te doen om het slecht gevoel in me te laten verwijderen! Ik werd gek. ineens werd ik zo boos op mezelf omdat ik dat, alles verpestende gevoel in me had! Ik klom zonder erbij na te denken op de rand van het balkon, ik keek bang even kort naar beneden. Ik had geen ander keus ik moest van dit gevoel af. Ik verzamelde al mijn moed bij elkaar en sprong er af. AAAAHH!!.....
Ik schoot overeind, het zweet lag op mijn voorhoofd. Ik ademde zwaar in en uit. Ik liet me, realiserend dat het een nachtmerrie was, langzaam achterover vallen. Ik haat nachtmerries! Nou ja, iedereen haat nachtmerries... denk ik..
Na 1 uur draaien en woelen, stond ik maar op, nou ja ik kon toch niet slapen..
Ik pakte mijn avondvest en ging naar beneden. Ik had een beetje strandlucht nodig. Ik liep langzaam met blote voeten vlak voor de zee. het zeewater raakte mijn voeten. De wind waaide door mijn haren. Het was niet echt koud,een beetje fris. Ik keek naar de lichtgevende maan, wat was het toch mooi! Maar ik werd er niet vrolijker op. Wat een verrassing... Na een tijdje kreeg ik het kouder en ik wou naar binnen gaan. Ik draaide me om en liep in de richting van het hotel, ineens stond er vanuit het niets een man voor me, omdat het zo donker was, zag ik zijn gezicht niet zo goed. Hij kwam me wel erg bekend voor. Toen ik eens beter keek zag ik wie het was. Ik keek hem geschrokken aan. ''jij.. Jij bent het, waar was je die dag ineens heen? Je verdween in het niets!''
hij zei:''Ik verdween niet, JIJ zag MIJ verdwijnen, maar misschien zagen andere het niet, misschien was jij wel de enige die iemand überhaupt zag verdwijnen, misschien....''. ''Oke stop! Ik heb geen flauw idee over waar jij het nu over hebt, het enige wat ik begrijp van wat je hebt gezegd is dat iemand is verdwenen?'' ''Je denkt te moeilijk na over wat ik tegen je zei. Denk er ook eens op een simpele manier over na.'' Ik keek hem met een 'niet begrijpende blik aan' en deinsde achteruit, waar had hij het over? Die blik in zijn ogen wat betekende dat? Ik draaide me om en rende weg, ik weet niet waar ik naartoe rende. Ik rende gewoon verder het strand op. Ik moest bij hem weg hij maakte mij bang. Ik wou hem niet vertrouwen en ik wou niet geloven wat hij toen tegen mij zei, dat we hier snel weg moesten enz. En dat IK het alleen maar kon doen. Maar dat is niet waar, ik kan het niet alleen. Wacht eens geloof ik nou in hem? Nee!! ik moet niet in hem geloven hij is maar een zwerver die elke dag naar het strand komt om mensen in de war te maken. Maar nee dat zou niet bij mij gebeuren ik hou me sterk! En wat als hij het zelfde zij tegen Joost, hij wist er eenmaal toch ook van af? Dat heeft hij zelf gezegd tegen mij! Nee! Zo meteen gebeurd het zelfde ook bij Joost! Wat als hij in die zwerver gaat geloven? En met hem meegaat! Dan ontvoerd hij Joost!! En dan verkoopt hij de organen van Joost! Dat zie ik wel eens in films en lees ik in de krant. Dat is echt super erg!
Ik moet mijn gezin beschermen voor hem, ze mogen niet in contact komen met hem! Nou ik moet ook niet in contact komen met hem, want zo meteen ontvoerd hij mij nog! En vraagt hij geld aan mijn ouders, want anders maakt hij mij dood!!!
Ik stopte met rennen ik kon niet meer, ik hijgde en bukte steunend met mijn handen op mijn knieën. Ik stopte ineens met hijgen... Ik hoorde voetstappen achter me...