Alleen

Deel 7

Toen ik m'n ogen opende was het al ochtend, de zon scheen fel in onze kamer. Frisse lucht stroomde onze kamer binnen. Ik zag dat iedereen nog sliep, nou ja... Ik was altijd al een ochtend mens. Het was erg benauwd en ik opende de balkondeur. Ik hoorde gelijk mensen op het strand die onder ons balkonnetje was. Nou ik ben niet de enige ochtend mens dus.. Ik hoorde lichtjes muziek. Ik stapte de balkon binnen. Ik keek naar de wolken.. Grauwe wolken... Stomme grijze wolken... Het maakte me ongelukkig. Niet dat ik ERG gelukkig was. Waarom was iedereen dan zo gelukkig? Zien ze de wolken de sfeer niet ofz? Ben ik de enige?? Ben ik gwn echt de enige waarbij z'n hele vakantie is verpest door  zo'n nare gevoel?.. Ik steunde met m'n handen op de rand van het balkonmuurtje. Ik zuchtte. Ik haat m'n leven, dacht ik bij m'n zelf. Ik sloeg hard tegen het muurtje aan, waarbij Ik m'n hand erg veel pijn deed en zelfs lichtjes bloedde! Ik hield het wondje bij m'n mond. "Vera?" Ik draaide me met een ruk op, nog steeds met een hand voor m'n mond, volgens mij zag het er een beetje suf uit want m'n zus moest lachen. Ik haalde m'n hand snel van m'n mond af. "Ja?". "Wat doe je hier?" "Nou ja gwn een beetje naar de wolken kijken, frisse lucht inademen, je weet wel, dingen die mensen in hun dagelijks leven doen, maak je maar geen zorgen hoor ik voel me prima!..." Zei ik met een moeizame glimlach. Wat zeg ik nou allemaal? Ik voelde me een beetje schuldig omdat ik niet over 'het gevoel' en de zwerver vertelde.. Ik wist wel dat ik slecht was in geheimen bewaren.. M'n zus fronste haar wenkbrauwen en liep hoofdschuddend de kamer weer binnen. Ze kwam weer naar me toe en zei "Zullen we zo naar de Spa, ik voel me wel wat beter en aangezien we nog maar 1 week hebben?..." "Ja, tuurlijk.." Ik liet weer een gemaakte glimlach zien, ik en mijn zus doen heel vaak dingen samen, maar sinds dat nare gevoel heb ik nergens zin meer in...
Later op die dag gingen we toch naar de spa, waar ik dus helemaal naar uitkeek (not). Maar ik wilde mijn zus niet kwetsen om zo stom te doen, en ging toch mee. We stapten bij de spa-afdeling uit de lift. We kwamen een hele sierlijke, moderne ruimte binnen. Met een balie waar een jong meisje achter stond, ze was erg netjes gekleed, en haar goudblonde haar was zorgvuldig naar achter gekamd.
Nadat we helemaal tot rust waren gekomen, oftewel mijn zus tot rust was gekomen, ik kon mezelf met geen mogelijkheid tot rust brengen.
We besloten ook om nog een duik in het zwembad te nemen. Tot toen ging het redelijk goed met me, ik kreeg geen visioenen, liep geen zwerver tegen het lijf, dat was al heel wat. Ze stapten het zwembad binnen. Het was een gesloten ruimte er was een bad met zeewater, een bad met warm water, koud water, bad met een glijbaan. We stapten het warm water bad in. Mijn zus stapte het bad gelijk in en ging op haar rug liggen met haar ogen gesloten. Ik stapte langzaam het bad in, het was warm, alsof het een warme deken was die om mijn benen sloeg. Het werd te warm, zo warm dat ik me duizelig begon te voelen. Het geluid van de mensen in het zwembad  dempte weer en er verscheen ineens een zwarte beeld in het het water, ik zag een haai, een dolfijn allemaal vissen met bloed.  Ik raakte in paniek, ik raakte de controle over mezelf kwijt en ik veegde gillend snel met mijn hand in het water om het beeld te laten verdwijnen. Ik stopte, keek naar al de gezichten die zich naar mijn kant hadden gedraaid. Het was doodstil geworden. Mijn zus kwam met een verwarde, geschrokken maar het meest bezorgde gezicht langzaam naar me toe. Ik stond daar hijgend en was zelf ook geschrokken, terwijl iedereen me aanstaarde. Ze verklaarde me vast uit als gek. Ik knipperde eens snel met mijn ogen en stond daar ongemakkelijk. Mijn zus legde haar hand op mijn schouder en keek me aan en vroeg met een toon die kleuterjuffen altijd gebruiken: "Vera.. waarom deed je dat"? Ik keek haar aan met mijn grote ogen, ik slikte en wist niet wat ik moest zeggen. De mensen waren inmiddels al afgeleid met de dingen die ze aan het doen waren. "Ik wist even niet wat ik deed". Wist ik eruit te brengen. "Het komt door een nachtmerrie die ik vanavond had, je weet dat ik nogal vaak nachtmerries heb." Ze keek me achterdochtig aan maar haar blik verzachte en het leek er naar uit dat ze het geloofde, en zei: "als jij het zo zegt" zei ze. "Ik dacht al is Vera ineens gek geworden". Lachte ze. Ik lachte opgelucht terug. Ze streek met haar hand nog over mijn gezicht en  draaide zich om en begon te zwemmen. Ik ging opgelucht aan de kant zitten van het bad waar een klein verhoogd stuk zat. Het water kwam tot mijn borst, waarbij het mijn schouders koud liet. Ik zat en dacht terug aan wat er net was gebeurd en aan wat mijn zus zei "Ik dacht al is Vera ineens gek geworden" was ik echt gek, ze had wel gelijk ik gedroeg me wel echt als een gek. De paniek van  net vulde meer, vulde me tot aan mijn nek, ik voelde mijn hartslagen weer verhogen waarbij ik sneller ging ademhalen, mijn maag die zich omdraaide. Ik voelde hoe mijn handen langzaam naar het bloedrode water uitstak. Wat is dit?! Ik voelde een pijn in mijn onderbuik. Ik begon sneller te hijgen, waarbij ik bijna weer een gil wilde geven, totdat ik iets voelde in mijn lichaam waarbij er meer bloed stroomde. Ik zag dat er een paar mensen dichtbij mij in het bad vies kijkend en lachend het bad uitstapten. Ik besefte ineens dat ik nog ongesteld moest worden... Wat nu dus was gebeurd. Hoe erg ik me ook schaamde ik was opgelucht dat het ongesteldheid bloed was. Ik klom snel het bad uit griste mijn handdoek en vluchtte het zwembad uit waarbij ik mijn zus achter me mijn naam hoorde roepen.

Hey people <3 Ik had al erg lang geen deel meer geschreven omdat ik het erg druk had met school enzo. Dus hierbij een extra lange deel!! Yeey🎀 bedankt voor het lezen! <3 doeii