ESARETİM SENSİN •DİLBAR•

7.Bölüm

Evet biraz geç kaldım biliyorum bölümü yayınlamak için malum olanlar dan dolayı lütfen kusura bakmayın keyifli okumalar herkese bölümü baya beğendim ben umarım sizde beğenirsiniz
Sınır 25 Oy 25 Yorum ♥️
________________________

Dilan bir anda Baran'ın dudaklarından çekildi ve gözlerini dikip karşısındaki kocasına baktı bir adım hemen geri gitti. Nilüfer'in gittiğini fark etti Baran.

"Şey ben..."

"Ne yaptığını sanıyorsun sen? Ne hakla beni öpersin?"

"Keyfim den senin gibi birini öpmek istemedim merak etme." Dilan öfke ile bakmıştı Baran'a.

"Bir daha sakın böyle bir şey yapayım deme." Diyerek odadan çıktı genç kadın Baran ise ellerini dudaklarına götürdü sert bir şekilde yutkunmuştu.

"Neden yaptım böyle bir şeyi?" Dilan yatak odasına gelmişti sinirle ellerini dudaklarına götürüp sildi hemen.

"Ne hakla öper beni ya ne hakla?" Derin bir nefes aldı sonra yatağa oturdu sonra tekrar o an geldi gözlerinin önüne hemen nefes almak için pencereyi açıp derin bir nefes aldı. Elleri dudaklarındaydı.

-SABAH-

Baran sabah'a kadar hiç uyumamıştı. Dilan yavaş yavaş gözlerini açıp yatakta oturan Baran'a baktı ve hemen kalktı olduğu yerden.

"Sen uyumadın mı?"

"Yok Elif'in gönlünü nasıl alırım diye düşünüyorum."

"Eee kırmadan önce düşünecektin odun bey." Baran dönüp ölümcül bakışların atmıştı Dilan ise sahteden gülümseyip olduğu yerden kalktı ve yattığı yeri toplamaya başladı. Dilan hiç yüzüne bakmadan konuşmaya başladı.

"Onun gönlünü özür dileyerek ala bilirsin."

"Denemedim mi sanıyorsun? Kapıyı açmıyor ki." Baran ilk defa böyle bir tepki vermişti genç kadın beklemiyordu bu tepkiyi. O esnada tam bir şey diyecekken telefonu çaldı Baran'ın hemen cevap verdi.

"Alo..."

"Ooo Baran Karabey duyduğuma göre İstanbul'a gelmişsin."

"Sanane lan!" Diyip olduğu yerden kalkarak odadan çıktı Dilan anlamamıştı umursamaz bir şekilde yattığı yeri toplayıp kucağına alarak kaldırdı Baran da çalışma odasına girdi.

"Ne istiyorsun Kazım?"

"Bu sefer bu ihaleden çekilmeni istiyorum."

"Daha öncede bu teklifi yapmıştın cevabım yine hayır." Diyip telefonu kapattı. Baran bu adamın rahat durmayacağını biliyordu çalışma odasından çıktı.

Elif sabaha kadar kolundaki ağrı yüzünden uyuyamamıştı yavaş bir şekilde yataktan doğruldu yatağa baktığında kan lekesini gördü koluna baktı kanamıştı yarası genç kızın olduğu yerden kalkıp önce çarşafı kirli sepetine attı ardından kapıyı kitleyip koluna pansuman yapmaya başladı. O esnada telefonu çalmıştı cevap verdi.

"Efendim Savaş?"

"Karakola geliyorsun değil mi?"

"Geliyorum yeni uyandım hazırlanıp birazdan çıkacağım ne oldu?"

"Gel öğrenirsin." Savaş telefonu kapatmıştı genç kız abisine ve ailesine rağmen polis olmuştu iki yıldır kimliğini gizlemeye çalışıyordu abisinden. Öğrenirse kıyamet kopacaktı.