ilerideki karına acıyorum

çok üzgünüm ama kansersiniz

Kalbim yerinden sökülü ölüyorum ben az önce ne duydum

"Çok üzgünüm ama kansersiniz"

"Çok üzgünüm ama kansersiniz"

"Çok üzgünüm ama kansersiniz"

Abi benim daha hayallerim var hayalleri bırak doruk o bensiz yaşayamaz ece yağmur emre barkın onlar ne olucak 1-2 sene acıyla yaşar sonra doruk hayatının aşkıyla evlenir ece savcı olur yağmur ressam olur barkınla ece evlenir emreyle yağmur da evlenir ve ben bunları göremem gözümden bir damla yaş aktı o sırada doruk koşarak yanıma geldi bitmiş bir hali vardı elini tuttu

-hayır hayır sakın ağlama sen zamanı gelince buradan bu hastalığı yenerek cıkıcaksın sakın Sevval sakın ağlama " dedi ama kendini zor tutuyor gibi bir hali vardı sanki elimi hemen elinden çektim ve sesimi toparlayıp

-DIŞARI ÇIKIN !!!!! Diye gürledim doruk tabi bu halime çok şaşırdı bende şaşırırdım şahsen abi ben kanserim ya kanser ya ölürsem ya doruğu bırakırsam ben ölücem ,ölücem ben ben böyle düşünürken her kez dışarı çıktı ama doruğun sesleri geliyor ama barkın onu dışarı çıkarttı sonra içeri annem ve babam girdi ikisinde bi garip bakıyolar annem yanıma gelip ekimi tuttu

- bebeyim seni Amerika da bir hastaneye götürelim orada tedavi gör dedi hayır hayır

- hayır hayır kesinlikle olmaz ben sizin doruğun yanında ölücem bir Amerika hastane odasında değil dedim babam bana tam bisey dicekken durdurdum

- kimse beni kararımdan döndüremez hem maç ne oldu dedim babam zoraki bir gülümsemeyle

- ece ve yağmur maçı almış dedi bi an gerçekten Gülümsedim hemen

- hadi beni çıkarın şu temiz yerden de kazanma partisi yapalım dedim annem sanki biraz şaşkın gibiydi ben olsam bende şaşırırım daha yeni kanser olduğunu öğren biri nasıl maçın kazanma partisini bekler benim gibi bir insan annem hemen elimi sıktı ve içten bir gülümseme ile güldü

- şimdi çıkarsın dimi babası dedi babamda hemen başını sallayıp çıktı annemle baş başa kaldık ona bakıp derin bir nefes aldım

- baran ona nasıl söylicez dedim annem bana bakıp

- ona söylemeye gerek yok dedi çok sinirlendim

- anne nasıl söylemeyelim yakında saçlarım dökülcek yorulcam onla futbol oynamadığımı görünce tabi sorucak ilk önce yorgunum dicem daha sonra ne dicem dedim annem haklı olduğumu biliyor tam bana cevap verecekti ki babam geldi

- evet bayanlar artık çıkalım dedi tabi bende sevindim çıkıcam şu temiz yerden sonra babam çıktı annem kıyafet verdi oda çıktı sonra adidas eşofman altımı üzerinde Superman amplemli t-shirt i giydim saçımı tepeden topuz yaptım ve çıktım kapıda sora sıra doruk ece barkın yağmur ve emre var hepsine şöyle bir baktım gözüm doruğa takıldı gözleri kıpkırmızı allahım ben ne yapıcam diye düşünürken yağmur koluma girdi beraber yürümeye beşladık sonra kafamı iki yana sallayıp yüzüme zoraki bir gülümseme koydumve yağmura döndüm

- Aferin sana duyduğuma göre 2 tane gol atmışsın hadi kazanma partisine gidelim dedim yağmur ilk şaşırsada hemen gülümsemeye başladı yanaklarımı sıkıştırıp

- oy benim dadlı kankam büyümüş kazanma partisine mi gidicek ay aman da aman daha dünkü çocuk şimdi kazanma par-

Devam ettiremedi çünkü yüzüne balgamlı bir şekilde hapşırdım ilk sinirden kıpkırmızı oldu sonra yavaş yavaş eski rengine döndü arkadakiler de bize gülüyo annem gelip peçeteyle yağmurun yüzünü sildi ve

- gel evladım gel sen bakma şevval e ama artık sende alışmışsındır dedi bende gülüp elimle silah işareti yapıp yağmurun kafasına ekimi koydum

- kesinlikle PAT seni vurdum çaylak git ve köşede ölümünü bekle yaylak dedim ve cool cool çıkışa doğru yürüdüm tam kapıdan çıkarken başım döndü hafif sendeledim elimi tutucak bisey aradım ama olmadı ve yere yığıldım