TUZAK

Kabus

Birden arkamı döndüm ve gördüklerimin bana bilinçaltımın bir oyunu olması için dua etmeye başladım. Oradaydı. Tam karşımda. Şimdi arkamı dönüp koşarak uzaklaşsam biliyorum yine gelecekti. Benim için ve yine. Ne istiyordu benden? Sanki... Bir şey anlatmak ister gibi.. Tüm cesaretimi toplayıp ona doğru yöneldiğimde kalbimin hızlanıp bacaklarımın titredigini hissediyordum ama yine de gidecektim. Ve yaklaştım. Sen...

" Ekin, iyi misin?" Birden bana dokunan bu el beni gerçekten korkuttu.

"Kabus mu gördün? " Sorusunu yinelediginde kendime gelmeye çalışarak yatakta doğruldum ve cevap verdim

"İyiyim. "

"Saat.. Biraz gec oldu. Bende uyandırmak istedim. Eger istersen..."

"Haklısın, artık kalkayım." Yüzümdeki sert ifadeyi görünce açıklama yapmak istemişti sanırım. Kalkıp uzerimi değiştirdim ve mutfaga yöneldiğimde kahvaltı masasında beni bekleyen Asya'nın yanına oturdum. Portakal suyumdan bir yudum alırken neşeyle sordum

"Eee bugün ne yapıyoruz? "
Asya şaşkınlıkla yüzüme bakarken ben sadece gülümsedim. Evet biraz önce onu öldürüp her parçasını köpeklere atmak istemis olabilirim ama uykumdan uyandırıldığımda çok agresif oluyorum napayım?

"Bilmem." Dedi gülüp gülmemek arasına dudaklarını hapsederek.

"Gülebilirsin."

"Ne?"

"Diyorum ki gülebilirsin. Artık sinirli değilim. "

"O zaman..." dedi çayından bir yudum alırken

"Bugün biraz çılgınlık yapmaya ne dersin? " Ufak bir kahkaha atarken ekledim

"Birazsa.. Teşekkürler ben almayayım."
O da ufak bir kahkaha attı ve masadan kalktık.

Asya 18 yaşında, siyah beline uzanan saçları beyaz teni ve açık kahve gözleriyle gerçekten hoş bir kızdı. Kuzen olamıza rağmen kardeş gibi büyüdük. Her ne kadar şu an aynı şehirde yaşamasakta işte yine de beraberiz.

"Ekin" dedi odama doğru yürüdüğümüz sırada.

"Asya?"

"Sana bir şey soracağım ama gerçekten cevap vermeni istiyorum. "
Gülerek ona baktım.

"Bilmen gerekiyorsa, neden olmasın? " Kaşlarını çattı ve karşıma geçerek gözlerime baktı.

"Rüyanda ne gördün?" Bir an durdum. Yüzüne baktığım sırada tepkisiz kalmaya özen göstererek

"Sadece kabus. Sıradan şeyler işte. Tam uçurumdan düşer..."

"Ekin! Cevap vermeni istedim, yalan söylemeni değil." Duruşumu bozmamaya çalıştım. Ama neyden bahsediyordu ki şimdi? Evet biraz sinirlendim ama birisi tarafından uyandırıldığımda hep sinirlenirim bunu biliyor. Hayır bu değil. Sayıkladım mı acaba? Yine mi ya, 19 yaşına geldim ve hâlâ uykumda konuşuyor muyum yani? Hayır lütfen bunu yapmamış oluyum.

"Peki bir yalan daha duymak ister misin? "

"Hayır! " dedi sertçe.

"O zaman söyleyeyim, hatırlamıyorum. " gülerek verdiğim tepki Asya'nın hoşuna gitmemişti anlaşılan.

"Aslında saçma oldu zaten"

"Ne?"

"Sorum diyorum, saçma oldu."

"Neden?"

"E zaten anlattın"...