TERK ETMEDİ BELÂ BENİ

12

"Revna komiserim müdür bey sizi odasına çağırıyor."

Revna memurun yüzüne baktı. Bir şey söylemedi. Lavaboya gidip yüzünü yıkadı. Saçlarını yeniden toparladı. Adama saldırırken baya dağılmıştı.

Yukarı çıktı masasındaki çantasından bir ağrı kesici alıp pet şişeyi kafasına dikti. Müdürün odasına yönelip kapıyı tıkladı.

Gel sesinden sonra derin bir nefes alıp içeri girdi. Az önce dalaştığı adam Ziver müdürün tam karşısındaki koltuğa kurulmuştu. 

Revna adam yokmuş gibi davranarak müdüre döndü.

"Beni çağırtmışsınız!"

"Evet tanışmanı istediğim birisi var."

"Sanırım biz tanıştık. Beni yoldan çıkartmaya çalışan manyak bu. "

Adam ayağa kalktı ve gülmeye başladı.

"Ziver dediğin kadar çılgın bu memur. Tam aradığım adam."

"Benden bahsediyorsanız adam değil kadın demeniz gerekiyor. Gözleriniz de bozuk sanırım."

Adam Revnayı baştan aşağı süzdü.

"Fazlasıyla iyi görüyorum baş komiserim. Ben özel birimler sorumlusu, Çağrı Yelkenci."

Revna anlamayan gözlerle müdürüne baktı.

"Sana bahsetmiştim, yeni birime gideceksin diye. Yeni amirinle tanış. Çağrı bey, sana detayları daha sonra anlatacak. Şimdilik bunlar dışarı sızmasın. "

"Müdürüm, ben sizinle çalışmaya devam etmek istiyorum."

" Böyle bir şansın yok. O sınavı kazanıp gideceksin ve orada ülken adına bizimle çalışacaksın."

"Revna komiserim, barışalım mı?" Çağrı elini uzattı.

Revna, ilk defa adama dikkatlice baktı. Bir doksana yakın boylu ve atletik yapılıydı. *Kırklı yaşların başında olmalı * diye düşündü. Kumral ve kirli sakallıydı. Sol kulağında gümüş halka minik bir küpe vardı.

Siyah takım elbisesinin içine kurşuni bir gömlek giymiş, üst iki düğmesini açmıştı. Yakışıklı ve etkileyici görünüşünü ilk kez algıladı. 

Elini uzattı. Tokalaşma sağlam ve dostçaydı.

"Bana neden öyle davrandığınızı açıklarsanız daha iyi anlaşırız şefim."

Çağrı güldü. "Ziver müdür yüzünden, ama bunları yemekte konuşalım."

Revna tekrar Ziver'e baktı. Müdüründen onayı alınca masasına gidip çantasını aldı. 

"Benimle konuşmayacak mısın Revna baş komiserim?"

" Ali, kardeşim, komiserim, seninle önce Ziver müdür konuşacak. Akşam çıkışta şu sahildeki balıkçıda buluşup kafaları çekerken de ben konuşacağım. Şimdi gitmem lâzım."

Ziver, odasından başını uzatıp Ali'yi yanına çağırdı.

Çağrı onu arabada bekliyordu. Revna ön koltuğa oturdu.

"Beni fark etmedin Revna!"

Revna soran gözlerle baktı.

"Yani seni sıkıştırdığım gün. Dikkat eksikliğin var."

"Sizde de ön yargı var, müdürüm. Sizi evimin önündeki kaldırıma park ettiğiniz zaman fark etmiştim ama sıradan bir araç diye düşündüm.