Hidden Agony (The Bachelorettes #1)

Proluge

It was the cold wind of the night that embraced me as I walk alone on the street to escape from my father's house. Maginaw at masyadong malamig no'n at ang tanging suot ko lamang na damit ay ang manipis na sandong itim at maikling shorts na nung isang araw ko pa suot dahil ngayon lang ako nakatakas sa pagkakakulong nila sa'kin. It was as if I was a thrreat to them or what. Hindi ko alam kung dahil ba sa pera ng ama ko o dahil sa kung anuman ang dahilan. 

Hindi ko na lang namalayan na nawalan na pala ako ng malay dahil sa haba ng nilakad ko at gutom. I woke up feeling the heavy weight above me. Bumangon agad ako at nakitang nakadagan sa akin ang tutang mukhang nasa apat na buwan dahil sa sukat at bigat nito. 

"Gising ka na pala?" napatingin ako sa nagsalita. Ang matandang ginang ay may hawak na mangko at halata sa usok mula rito na mainit iyon. "Nakita kita kahapon do'n sa labas, nakahiga at walang malay. Ako lang at ang aso ko ang nakatira rito," anito habang nakangiti. Tumabi siya sa akin at nilapag ang mangko sa tabi kong lamesa.

Nilibot ko ang paningin ko at nakita ang paligid. Ang maliit na sulok ng kwarto ay sukat na ng kwarto ko sa bahay ng ama ko noon. I guess this is her house na? This small space is her house.

"I've checked you already and not seen abnormality with your body. Aside from the scars and... wounds. What happened?"

Hindi ko alam kung ano ang problema sa akin dahil sinusubukan ko namang magsalita pero ayaw gumalaw ng bibig ko. Parang hindi rin nabibigyan ng signal ng utak ko ang katawan ko dahil hindi ako makagalaw. I gulped.

Bakit? Anong meron? Anong dahilan bakit hindi ako makapagsalita? I tried opening my mouth but words won't come out.

"That's fine. After the long run, you won't be able to speak for a while because of the trauma. I am Dr. Trixie Archer, I am a licensed doctor and an OB-GYN."

Bumangon ang ginang at nilapag sa harap ko ang pamilyar na bag. Agad kong kinuha iyon saka binuksan. Agad kong hinagilap ang maliit na notebook na siyang pinakaiingatan ko. Nakita ko ron ang cards na iniwan ni Mommy para sa akin nung buhay pa siya.  Nilingon ko ang ginang.

"I didn't opened that, nor the bag. It was with you as you lie down the cold floor of the street. What really happened to you?" she asked as it was the start of my journey with my own life.

Bigla akong natauhan nang makarinig ng katok sa pinto ko. Ang design na hindi pa natatapos ay siyang nabalingan ko as I speak. "Come in!" Mahina kong sigaw. Hindi ko nilingon ang pumasok pero base pa lang sa tunog ng takong ay si Annie na iyon.

"May nagrerequest ng rush ate," panimula niya. Nilingon ko siya saka ang mail na hawak niya. Nilahad ko ang kamay ko sa kaniya at nilagay niya naman ang mail do'n.

Binuksan ko ang envelope and cringe on what I saw. A fucking invitation. With it is a small note from the sender. It says: hoping to see you soon.

Fuck it. Hindi ko alam kung ano ba nangyari sa past life ko kung bakit kailangan kong maranasan 'to ngayon. Binuklat ko ang invitation at nakita ang pangalan ng ikakasal.

Laurent Archer and Roxanne Del Gallego.

 "I don't know them, Annie. Turn down the request and check your email if we can work on the S25 of the fashion show." Hindi na umimik ang babae kaya nagfocus ako sa pagdesign ng panibagong sketches.

I was in the middle of sketching when I heard a loud knock on my door. I heard Annie's voice as she please the other person on the outside. Tinigil ko ang pagsketch saka naglakad papunta ng pinto. Binuksan ko iyon and saw a masculine guy standing in front of Annie like he's a God while Annie's face shows how afraid she is.