Astaroth's Proposal

Chapter 39

It's been five months since I wake up from coma. Limang buwan na akong nagpapakatatag para sa aking pamilya. I stayed on Astaroth's island together with my mom. Hindi niya ako hinayaang mag-isa lalo na sa kalagayan ko ngayon.

Dad, Kuya Charles, and Kuya Fintan often visits me too. Lahat sila ay nag-aalala sa akin kahit na sinabi kong ayos lang ako.

I'm not that fragile. I'm a strong woman.

"Carol, it's time to drink your vitamins," malumanay na wika ng aking Ina.

Binalingan ko ito ng tingin at nginitian.

"Do I really have to drink that?" tanong ko.

"Of course! It's for your own good," sagot nito at marahang hinimas ang may kalakihang tiyan ko.

"Mommy..."

"Yes princess?"

"Sa palagay mo po ba magiging masaya si Astaroth kapag nalaman niyang buntis ako?" kagat labi kong tanong.

Namungay naman ang mga mata ng aking ina at masuyo akong nginitian.

"Oo naman. You know what Carol,"

"Hmmm?"

"Astaroth really loves you,"

"Really?"

"Yes princess. Really. Naalala ko pa no'n pinapangarap kong siya ang mapangasawa mo at hindi naman ako nagkamali. Naging kayo at ngayon ay magkakaroon na kayo ng supling,"

"Mom..." nanunubig ang mga mata kong saad.

"Mahal na mahal ka ni Astaroth anak. Lagi mong tatandaan 'yan," wika nito habang marahang hinahaplos ang buhok ko.

"Is he really d-dead?" nahihirapan kong tanong.

Ang mata at puso ko ay kapwang masakit. Limang buwan na ang nakakaraan magbuhat ang trahedyang naganap. Limang buwan na ang nakakaraan magbuhat no'ng nakita ko ang nakaratay at dugoang katawan ni Astaroth. Limang buwan na akong nagluluksa, at limang buwan na rin ang batang dinadala ko sa aking sinapupunan.

"I don't know either princess pero pakiramdam ko'y buhay siya," nakangiti nitong wika.

"Sana nga po. Araw-araw akong umiiyak at nananalangin na sana'y buhay siya, na nasa Greece lang siya at namamahinga na kapag magaling na siya ay muli siyang magpapakita. Na mahahawakan at mahahagkan ko ulit ang mga labi niya. Bakit ganon Mommy? Gusto ko lang naman pong sumaya. Masama ba ako? Bakit ako pinapahirapan ng ganito? I did all to be a good child, a good sister, a good citizen, a good friend, a good doctor and a good daughter pero bakit ganito pa rin ang nararanasan ko?" humihikbi at habol hininga kong saad.

My lips are quivering. I am sobbing hardly. Kahit ilang beses na akong umiyak, may luha pa rin talagang lumalabas sa aking mga mata.

Ang sakit. Sobrang sakit. Astaroth is my safe place. He is my peace and my happiness at dahil wala na siya, ito ako ngayon, lugmok na lugmok at pakiramdam ko'y mamamatay na.

My mother didn't say a word and just hug me tightly. I cried in my heart out in mother's arms until I pass out.

As I wake up, pain evolved in my whole system. Mariin akong napapikit ng maramdaman ko ang munting pagkirot ng aking tiyan.

"Anak ayos ka lang ba?" nag-aalalang tanong ni Mommy at ako ay dinaluhan.

Nakangiwi namang ako ay tumango kasabay ng pagpapakawala ng isang malalim na hininga.

"Sigurado ka? Napapadalas na kasi ang pagkirot ng tiyan mo, tatawag na ba ako ng doctor anak?" muling tanong nito.

"I'm good, Mommy. Saka doctor din po ako, alam ko kung may mali sa katawan ko," sagot ko.