Forgive me

(2)

Liza.

Σκοταδι. Παντου σκοταδι. Δεν μπορω να καταλαβω,δεν αισθανομαι το παραμικρο.
Πεθανα;
Ξαφνικα ενα αρωμα με πλημμύρισε. Μύριζε άσχημα, μύριζε σαν... σαν... σαν ενα σπιτι, που, δεν εχει ανοιχτοί εδω και καιρο. Α, θυμηθηκα την λεξη, κλεισούρα. Τελικα μύριζε κλεισούρα.
Ενας περιεργος ηχος με εκανε να τρανταχτω ελαχιστα. Τι στο καλο ηταν αυτο;

Προσπαθησα να φερω στο μυαλο μου ποια ειμαι; Που είμαι και τι εγινε. Κατι αναψε μεσα μου, ηταν λες και υπηρχε μια καμερα που επετρεπε τις εικονες να περνανε απο μπροστα μου.
Τοτε θυμηθηκα. Ειμαι η Elizabeth Nosillmot. Στα 19 χρονια ζωης μου, μεγαλωσα στο ορφανοτροφείο Mother Teresa. Κανω παρεα με 3 αγορια, τον James, τον William και τον Jay. Οταν καναμε βολτα με τον James εκεινος κατι επαθε και με δαγκωσε. 
Κατσε τι; Με δαγκωσε ο James. Γιαυτο δεν ενιωθα καλα, Αλλα  πως πεθανα; Α θυμηθηκα ! Με ειχε σκοτωσει ο Ed.
Ομως τωρα, εγω δεν ειμαι ζωντανη; Μα πως; Εγω νιωθω ποιο ζωντανη απο ποτε.
Τι στο καλο;
Προσπαθησα να ανοιξω τα ματια μου,  μα το φως του ηλιου απεξω με δυσκόλευε.
Τελικα τα ανοιξα μετα απο λιγο κανονικα. Ο ηλιος δεν με ενοχλούσε πλεον.
Ανακάθισα στο κρεβατι και κοιταξα τριγύρω το περιβαλλον με περιεργια.
Με μια ματια επιασα πολλά σταγονιδια να  αιωρούντε στον αερα, Ειχε και μερικα ζουζούνια που προσπαθουσαν να περασουν αναμεσα τους.
Ηταν αστειο.
Κοιταξα ολο το δωματιο , εβλεπα ολα τα χρώματα τοσο καθαρα, θα ελεγα πως ηταντ ποιο... ποιο... χμ... θα ελεγα ποιο εντονα.
Ηταν σαν ενας διακόπτης μεσα μου, που ανοιξε και πλεον εβλεπα ολα τα πραγματα ποιο καθαρα, χωρις να με κουραζει η αποσταση. Ενα αισθημα πεινας με κατεβαλλε και ακουσα την κοιλιά μου να παραπονιέτε.

Πόσες μερες εχω να φαω αραγε? Σκέφτηκα και αναστεναξα.
Σηκωθικα απο το κρεβατι και κατευθύνθηκα προς τον παγκο που ειχα το ψωμι και αλλα διαφορα φαγώσιμα.
Αφου εφαγα μια ικανοποιτηκη μεριδα, τεντώθηκα χασμουριοντας. Η πορτα ανοιξε και εμφανιστικε ενας πανικοβλημενος Ed μαζι με την κ. Hanna να ειναι πολυ λυπημενη.
Μολις με ειδαν ορθια η κ Hanna χαμογελασε ανακουφισμενη ενω ο Ed ηταν σοκαρισμενος.

- Τι συμβενει εδω? Πως μπενετε μεσα στο δωματιο ετσι?

Τους αποπειρα κοιτοντας τους. Οταν τα ματια μου επεσαν  στον σοκαρισμενο ακομα Ed τον κοιταξα εχθρικα και σταυρωσα τα χερια μου στον θωρακα μου.

- Liz εισαι καλα?

Με ρωτισε η Hanna

- Φυσικα!!! Είμαι καλύτερα απο ποτε.