PHANTOM Regulus Black(TAMAMLANDI)

Bir şans daha

Regulus Black POV

Odamın loş ışıklarının altında duruyorum. Gözlerim dışarıdaki Londra'nın karanlık gecesine takılmış, düşüncelerimle boğuşuyorum. Odamın her köşesi gölgelerle dolu, tıpkı zihnim gibi. İçimde bir fırtına kopuyor; Avis'e duyduğum hayal kırıklığı ve kalbimdeki korku her şeyin önüne geçiyor. Onun bize ihanet ettiğine inanmak istemiyorum, ama gerçekler bunu söylüyor.

Kapı hafifçe aralandığında Sirius sessizce içeri giriyor. Yanıma gelip omzuma dokunuyor. "Ne düşünüyorsun?" diye soruyor. Sesindeki nazik tını alışılmışın dışında.

Derin bir nefes alıp ona bakmadan konuşuyorum. "Bize ihanet etti," diyorum. "Ona güvendim, ama hepimizi yarı yolda bıraktı."

Sirius sessizce yanıma oturuyor. Gözlerini benden kaçırarak dışarıya, karanlığa bakıyor. "Biliyorum," diyor, sesi geçmişin yükünü taşıyor. "Ama Avis öyle biri değildi."

Kardeşimin bu sözleri beni düşündürüyor. Evet, Avis öyle biri değildi... Ama insanlar değişir, değil mi? Belki de bilmediğimiz bir şey vardı. Belki de başka birinin oyununa gelmişti.

"İnsanlar değişir, Regulus," diyor Sirius, gözlerini tekrar bana çevirerek. "Hepimiz hayatımızın bir noktasında hatalar yaptık. Belki onun da bilmediğimiz sebepleri var."

Bir an durup düşünüyorum. İçimde bir umut kıpırtısı var; belki de Avis zorlandı, belki bu ihaneti isteyerek yapmadı. "Ya birisi onu zorladıysa?" diye mırıldanıyorum, sesim neredeyse duyulamayacak kadar kısık. Onu savunma ihtiyacı, içimde bir yerlerden yükseliyor.

Sirius derin bir nefes alıyor ve bana dikkatle bakıyor. "Sen neye inanıyorsan inan, Regulus. Ama kendine karşı dürüst ol. Gerçekten bunu mu hissediyorsun, yoksa onu affetmek mi istiyorsun?" diye soruyor.

Tam bu sırada kapı tekrar aralanıyor ve Lily içeri giriyor. Yüzünde hem endişe hem de hayal kırıklığı var. Bana ve Sirius’a bakıyor, özellikle de bana. "Neden hâlâ onu savunuyorsun, Regulus?" diye soruyor, sesi kırgın ama yumuşak.

Cevap veremiyorum. İçimdeki çelişki o kadar büyük ki ne söyleyeceğimi bilemiyorum. Avis’e olan duygularım, ihanetle yüzleşme ihtiyacıyla çatışıyor. İçimde hâlâ onu savunmak isteyen bir şey var. Ama gerçekleri değiştirebilir miyim?

Gözlerimi yere indiriyorum. Lily bana bir adım daha yaklaşıyor. "Ona ne kadar güvendiğinizi biliyorum," diyor, sesi daha yumuşak. "Ama gerçeklerle yüzleşmemiz gerek. Avis hepimize ihanet etti."

Bu kelimeler içimi acıtıyor ama haklı olabilir. Yine de bu gerçeği kabul etmek benim için zor.

Ormanın derinliklerinde, Avis karanlık patikalar boyunca yürürken, zihni arkadaşlarının söyledikleriyle dolu. "İhanet" kelimesi aklında yankılanıp duruyor. Ona bu kadar ağır gelen bu kelimeyi kabul etmek zorunda olduğunu biliyor, ama içindeki umut hala sönmemiş. Belki de arkadaşlarının güvenini yeniden kazanabilir. Cormac’ın ihanetini ortaya çıkarıp her şeyi açıklayacak. Eğer bunu yaparsa, belki bir umut olabilir. Kendine bu sözü veriyor.

"Yapabilirim," diye mırıldanıyor kendi kendine. Kararlılığı her adımında daha da güçleniyor.

Sirius, Lily, James ve ben ormana doğru yürüyoruz. Avis’in söyledikleri hâlâ aklımda. Ona olan duygularım beni her geçen saniye biraz daha sarıyor. O gerçekten ihanet etti mi? Bunu kabullenmek istemiyorum, ama ona güvenimi geri kazanmak istiyorum.