Her Şey İyi Olur mu?

arkadaşlık bu mu?

Kahve içtikten sonra Kardelen gitti.Sonunda çalışabilirdim.Babam bir tasarımcı.Farklı mobilyalar tasarlayan kocaman bir şirketi var.Bu şirkette mobilyalar tasarlıyor.Farklı şekiller.Şaşirtıcı biçimde pahalılar.Çok şaşıtıci...

Her neyse ben bu işlerin başında degilim.Satış için reklam hazırlıyorum.Bir nevi reklamcıyım.Ürünlerimzi yurt dışına daha iyi tanıtmak için bir site kurmayı planlıyorum.Zaten bir sitemiz var ancak fazla halka açık ve anlaşılir degil.Bu nedenle bugün kendimi kanıtlarsam ve muhteşem bir konuşma yaparsam satıslarımız hayli hayli artacak.

.

Saat yedi. Toplanti odasındayım.Daha kimse gelmedi.Son hazırliklarımı yaptım.

Ve kapı açıldı.

Gelen Babamdı.

"Umarım beni hayal kırıklığına uğratmassın ve aklındakını diğer herkese kanıtlarsın."dedi.

Babam bilmiyor ama ben bir tek ona kendimi kanıtlamaya çalışıyorum.Tabi onun kaya gibi bir kalbi ve sadece kendini düşünen bir beyni var.Acaba bunları açık açık söylesem bana ne yapardı?

Herkes gelmeye başladı.Benim üst kadememde olan herkes.Onlara saygı duymak zorundayım.Benden daha zengin ve tecrubeliler.

Ve başladım.
.
.
.
.

Ve bitti.

Hastanedeyim.

Ne oldu hiç bilmiyorum.

Ama belliki iyi şeyler olmamış.

Kardelen,Yıldız,Yonca,Kumsal ve İnci

Arkadaşlarım.
Onlar burda.
Her zaman oldugu gibi.
Babam yok.

Kumsal bana yanaştı.

"Bayılmışsın Mavi,dedi."

Başaramadım,dedim.
Onlar hiç bir şey diyemedi.
Bende.

Geldiginiz için teşekkurler dedim.
Siz de olmasanız gelen yok dedim.

Üzgün görünüyorlardı.Biri hariç.

Yıldız o kadar da mutsuz degildi.o hic bir zaman benim iyiliğimi istemedi.Hatta basarısizligım onu mutlu etmişi.

Bir taksiye binip eve gittik.

Artık evdeydim.Basarısızlığım yüzünden ağlamak istiyordum.Ama ağlamama yemini atmiştim.kendime bunu yapamam.Bugun olanları ve Yıldız'ı düşündüm.O sahteydi.Aslında sanırım bi tek bana karşı böyle aslinda Kardelenlede arası pek iyi degil.Yonca.Onla arasi çok iyi.Onlar dost.Basbasa geldiklerinde ikisininde ne kadat mutlu olduklarını görebiliyorum.Bilmiyorum.Belki bu sadece bir dostluktan ibaret olmayabilir.

O sırada aklıma gazete kağıdı geldi.
Cevabı okuyacaktım.Tam olarak şöyleydi.

"3 aylık kızım beni bu hayata baglayan sebep onun için yaşıyorum.Amacım ve nedenim budur."

Yani haklı herkes çocuğunu sever.Umarım şuan kızıyla mutlu bir hayat yaşıyordur.Bu gazete baya eski.Umarım kızıyla mutlu bir hayat yaşıyordur.Daha fazla okumak istemedim çünkü ilgimi çekmedi.

Zaten moralim bozuk.

Telefon caldı. Arayan Kumsal'dı.Hep beraber toplanıp biraz konusalım dedi.

Kumsal bir melektir.O aramızdaki en mükemmel kişi.Gercekten her kesin özendiği bir karaktere sahip.Böyle bir arkadaşım olduğu için sanslıyım.

Kumsal'ın evine geldim.Herkes oradaydı.Kardelen hariç.O daha gelmedi.Ben çok yorgun olmama rağmen geldim.Sabah Kardelen iyi değildi.Sonra ben toplantıda bayıldim.Saat neredeyse gece 1.Ama sorun yok büyük ihtimalle sabahlarız.Yonca ve Yıldız konuşuyordu.İnci bir kağıda karalama yapıyordu.O bir galeri sahibi.Resim yapıyor ve galeride satıyor.İyi ve yüklü paralar kazanıyor.Ama hakediyor.

Ben de Kumsalın evini inceledim.Kitap dolu.o da bir yazar.çok iyi yazar.Bütün kitaplarıni okudum hepsi çok anlamlı.Ve bütün kitapları beni etkiledi.O da iyi kazanıyor.Şuanın popüler gençlık romanı yazarlarindan.

Birden Kardelen geldi.Geç kalmadım umarım,dedi.

Ve artık hepimiz buradaydık.

Yonca hemen konu açtı.Arabam geliyorrr,fiye bağırdı.Komik bir şekilde Sizi onla gezdiririm ayoll dedi.Hepimizin arabasi vardı.Ama hepimizin bir arada olup arabayı Yonca'nın sürdüğunü düşünmek bile bu kadar eğlenceliyken nasil olur diye heyecanlanmıstım.

Onlar konusmaya devam etti.Ben sadece dinleyecektim bu sefer.

Yonca o hayat dolu.Eglenceli,hep gülen,komik...Ancak ben böyle insnaların karanlık tarafı olduğuna inanırım.Onunda var.Onu ne kadar iyi tanısamda bazen onu anlayamıyorum ne istediğini bazen hiç bilmiyor.Ama o gizemli biri.Eskiden ailesiyle sorunlar yaşıyormuş.Yani bu kadar söyledi.O bir dans öğretmeni dans konusunda cidden iyi ve harika bir vücudu var.Belkide genetiktir ama ben dans ettiğinden böyle olduğunu düşünuyorum.Sporlada cidden iç içe.

Kardelen'e baktım.Bugünku üzüntüsünden eser yoktu.

Kardelen gariptir.Onu hic çözemem.Kendi istediğini yapar.Diğer insanlari pek umursamaz.Istedıği zaman iyi istediği zaman kötu davranır.bir sirkette sekreterlik yapıyor.Ortalama bir geliri var.Ama idare ediyor.

Ve Yıldız.

Yıldiz arkadaslarıni paylaşamaz.Biraz vakit gecirdiğinizde iyi biri ama bence sadece sevmediğı insnalara göstersiği bir yüzü var.Bunu biliyorum çünkü bana gösterdi.Ama sorun degıl.Belki haklıdır.Belki kötu olan benimdir.Çocuklardan nefret eder.Bu yüzden üniversite ögretmenliği yaptığından eminim.Edebiyat alanında çalisıyor.Kumsal'a kitap yazma konusunda az yardım etmedi degil.

Ben bunları düsünürken konuşma bitmiş.Herkes sarıldı ama yorgun olduğumuz için Kumsal'da kalmaya karar verdik.

.
.
.
Birden uyandım.telefonuma bir mesaj gelmiş.Bilinmeyen numara.Açıkçası bunlardan nefret ederim ancak babam çok ünlü bir is adamı olduğu için ve gününsonunda bende onun kızi olduğu için böyle şeylerden kaçmam gerekiyordu.Mesaji açmayacaktım.Ama nedense birden açtım.

Mesaj şöyleydi:

Kızım seni gormeyeli uzun zaman oldu.Son kere görmek istiyorum seni Mavi.Yatin saat kulesinin orada saat 12'de seni büyük çeşmenin önündaki bankta bekleyeceğim bebeğim.

(Bu nasıl mesaj amk)

Anlamamıstım.Bu babam değildi yani ayrıca direkt bana ulaşırdi.

Başka bama kim kızım der ki

Annem

Var mıydi?Hayır

Hiç oldu mu?Hayır

Ama gitmeyeceğim.Çünkü büyük ihtimalle bu benden biraz para ve zaman calmak isteyen insanların uydurduğu bir oyundu.Büyük ihtimalle beni anne manyagı sanıyorlar.Bılmiyorlar tabii benim annesizlik acısını 5 yaşinda atlattığımi.
Uyumaya karar verdim.
.
.
.
.
.

Uyandım.TEKRARDAN

Herkes uyuyordu.saat neredeyse 12 olacak.Birden aklıma dünkü mesaj geldi.Cesaretliyimdir açıkçası.Ani kararlar veririm.Pışman olurum.Ama yapacaktım.

Gittim tarif ettiği yere.

Bankta kimse yoktu.Tamam kandırılmaya alışkınım dedim.Ve oradan uzaklaşmaya başladım.Arkamdan bi ses geldi.*Birini mi arıyorsun?*

Hayır, dedim.

Ve gitmeye devam ettim.Arkamı döndüğümde sanki her yer biraz kararmıstı.Garipti ve arkamda kimse yoktu.Umursamamya çalıştım.Arabaya binip hızlıca uzaklaştım.