Jeongguk , saf neşem
Nasılsın?
Aslında bunu yanına gelip soracaktım ama beni terslersin diye çok korktum.
Biriciğim, neden beni sevmiyorsun? Çok mu yetersiz geliyorum gözüne, hmm? Özür dilerim. Biraz öyleyim sanırım. Ama olsun.
Bir defterim var sana adadığım. Seni çizip seni anlattığım. Olurda sana yenildiğim gibi hastalığıma da yenilirsem benim için ilk defa bir iyilik yap ve o defterin her satırını oku. Bu mektuplar sana olan aşkımı iyi yansıtmıyor, biliyorum. Ama orada daha çok yazıyorum seni.
Geçen gün diğerlerinin yere attığı defter o defter. Hani sen izleyerek gülmüştün. Oysa ki ben hiçbir şey yapmıyorum sana Jeongguk. Sadece seni uzaktan izliyorum. İçimden seni unutmak geçmiyor ama benim yüzümden solmanı izlemek beni gün
gün öldürüyor.
Birkaç gündür hastalığım daha da yoğunlaştı. Bu seni rahatsız ediyor sanırım çünkü her öksürüğümde bana ters ters bakıyorsun.
Jeongguk , ben nefret edilecek bir insan değilim. Ben sadece istasyonu bulamayan bir adamım.
Geçen gün rüyamda ne gördüm biliyor musun? Sen benim kucağımda, dizlerimde oturuyordun. Dizlerime güçsüz demiştin ama merak etme ruhumda dizlerimde seni taşır. Sen benim kucağımdayken ben senin saçlarını okşuyordum. Yavaşça, her tutamını hissederek okşuyordum. Bir ara kedi gibi mırıldanıp burnunu göğsüme sürtmüştün ve kokumun deniz kenarını andırdığını söylemiştin.
Ah Jeongguk , deniz kenarında seninle oturmak için nelerimi vermezdim.
Sonra alarmım çaldı ve gerçekliğe döndüm. Benden nefret ettiğin gerçekliğe. Olsun, senin olduğun her türlü gerçekliğe razıyım ben.
Nefes kaynağım, bir gün beni sev tamam mı? Gitmiş olsam dahi mezarıma gel ve sevdiğini söyle. Eğer Tanrı izin verirse sana cevap olarak yağmur yağacak. Onlar benim mutluluk göz yaşlarım biriciğim.
Cennetten çokça sevgilerle, benim en güzel cehennemim.
