Anabella

Ruhlar

Tam ilaçlarımı içtiğim sırada yine gök gürledi ani bir dürtüyle gözlerimi ve kulaklarımı kapadım.

Gözlerimi açtığımda dolaplardaki her şeyin yere düşüp kırıldığını farkettim.

bu neden olmuştu?
bi anlam veremiyordum...

Duvarda kırmızı kan lekeleri olduğunu farkettim, gözlerim karardı kendimi toparlamaya çalıştım ve doğru ilacımı aldın diye kontrol etmeye çalıştım ama etrafı bulanık görüyordum. Kutuya zar zorda olsa baktım ama bu doğru ilaçtı o zaman neden böyle oldu etkisinimi kaybetmişti? Aniden çok güçlü bir kulak çınlaması başladı, kulaklarımı ellerimle kapattım.O sırada ölen kardeşimin duvarın önünde beni izlediğini farkettim...

İstemsizce ağlamaya başladım

Kardeşim mavi gözleriyle

"         ağlama...
                     seni ağlarken görmeyi sevmiyorum...
        lütfen...                ağlama...                                  "

O an ona sarılmak istedim ama çınlama gittikçe güçlendi, odama gidip tamamen sakinleşmem gerekiyordu.

-odama gitmem gerek
çünkü evdeki en karanlık bölüm orası-

Zar zor ayağa kaltım ve hızla odama yöneldim. Biri kolumdan tutmuş gibiydi...

Masamın yanına çöktüm ve kulaklarımı kapatmaya devam ettim. Ellerim titriyordu, birdaha böyle birşey yaşamak istemiyordum...

Kapıda siyah bir gölge gördüm ama bi süre ona baktığımda, kalbinin ordan beyaza döndüğünü farkettim, mavi gözleriyle bana baktı ve gülümsedi...

Tüm endişem bi anda silini vermişti sanki...
gözlerim yavaşça kapandı...

Bu sefer kabus görmemiştim, kardeşimle oynuyorduk ve babamda bişe eşlik ediyordu. Beyaz bi gölge kolumdan tuttu. -o zaman olduğu gibi, kalbinin ordan siyahlaşıyordu- kırmızı gözleriyle bana dehşet içerisinde baktı, gözlerinde birazda korku vardı...

Gözlerimi açtığımda hastanedeydim...