HERKES YÖNETMEK İSTER DÜNYAYI | GAY

H.Y.İ.D-25

Oylar ve yorumlar çok önemli, es geçmeyiniz lütfennn. 💜✨
Medya; Dünya bebişim 🦋

•

Birkaç gündür her şey bir hayal gibiydi, çünkü gerçekliğinden şüphe ediyordum. Okula başlamam, Mirzat Boratay ile tanışmam ve hayatımda büyük bir yer edinen Ares. Bu hayalin bozulmasını istemediğim tek yer, Ares'in gerçekliğiydi...

Geçen dakikaların ardından okula vardığımızda Ares aracı park ederken, meraklı bakışlarla etrafı izlemeye başladım. Bahçe fazla kalabalık değildi ama Ares'in arabasını fark eden herkesin gözleri bu tarafa dönüyordu. Bu durum hoşuma gitmişti, umarım görmeyi umduğum insanları görürdüm.

"Gergin misin?" Diye sordu yanımdaki beden, bakışlarımı anında ona çevirdim. Kafamı iki yana sallayarak gülümsedim, "Aksine, fazla iyi hissediyorum." Aynı şekilde gülümsedi ve bana doğru yaklaşarak dudaklarını çenemin üzerine koydu. Islak bir öpücük bıraktığında geri çekilmeden gözlerime baktı. "Olması gereken bu, mio figlio." (Oğlum.)

"Sen fazla alışmaya başladın bu kelimeye." İmayla konuştuğumda sırıttı ve benim kemerimi çözdü. "Daha hiçbir şey görmedin." Bunun farkındaydım, korkmuyor da değildim açıkçası. O seks odası aklıma geldiğinde yutkundum ve kafamı iki yana salladım. Beni seks köleleri gibi tutmazdı, emin olduğum diğer bir konu da buydu.

Ares, kapısını açarak indiğinde arabanın etrafında dolanmasını bekledim. Benim kapımı her zaman açardı, onun her şeyden önce gerçek bir centilmen olduğunu biliyordum. Dediğim gibi de oldu, kapıyı açtığında derin bir nefes aldım. Güneş gözlüğüne yansıyan güneş ışıklarının görüntüsü onu gerçek bir Yunan tanrısı gibi gösterirken dudaklarımı dişledim.

Dışarıya bir adım attığımda elimi tutarak doğrulmama yardımcı oldu, ardımdan kapıyı kapattığında fırsattan istifade bize çevrilen gözlere baktım. Eksiksiz, herkes bizi izliyordu ve bu durum biraz tuhaf hissettirmişti. Gözlerin üzerimde olmasına alışkındım ama konu Ares olunca duygularım farklı bir boyuta evriliyordu.

"Bunlar hep bakacak mı böyle?" Diye konuştum ağzımın içinden. Ares hiç umursamadan beni belimden yönlendirerek ilerlemeye başladı. Okulun içinde dâhi olsak temasından ödün vermiyordu. "İşleri o, bizim işimiz de bakmalarını sağlamak." Bana bakmadan konuştuğunda gülümsediğini gördüm.

Görkemli okul binasından içeriye girdiğimizde görevliler bir anda etrafımıza doluşmaya başladı. "Hoşgeldiniz Ares Bey. Geleceğinizden haberimiz yoktu, bağışlayın." Takım elbiseli hafif kilolu bir adam konuşmaya başladığında bu Ares'in umrunda olmadı. "Bugün derste ben de olacağım, ona göre hazırlayın sınıfı."

"Emriniz olur, efendim." İtaatkâr bir şekilde konuştuktan sonra elini ileriye doğru uzattı. "Şöyle buyrun, lütfen." Ares beni yönlendirmeyi bırakmadan ileriye doğru adımlamaya başladı. Peşimizden en az on kişi geliyordu fakât daha da önemlisi okul koridorlarını kaplayan öğrencilerdi. Büyük bir şaşkınlık ve kıskançlıkla bakıyorlardı. Hâlbuki sponsorumun o olduğunu biliyorlardı, canlı kanlı görünce mi akılları başlarına gelmişti?

Yönetici yazan yere girdiğimizde içerideki koltuğun bomboş olduğunu gördüm. Ares oraya doğru yürürken "Odayı boşaltın, ders saatine kadar da kimseyi almayın." Diye emirde bulundu. "Tabii efendim." Odayı anında boşalttıklarında Ares gözlüğünü çıkartarak deri sandalyesine oturdu. Ben ise öylece karşısında dikilerek izlemeye başladım onu.

"Neden öyle bakıyorsun?" Bir elini bana doğru uzatarak "Gel." Dedi, hiç beklemeden yanına ilerledim. Bileğimden nazikçe tutarak beni kucağına oturttuğunda yine ufacık kalmıştım gövdesinin içinde. "İstediğin bir şey var mı?" Yeni kahvaltı yaptığımız için canım hiçbir şey istemiyordu. Başımı iki yana sallayarak masanın üzerindeki güneş gözlüğünü elime aldım ve oynamaya başladım.