<11>

843 36 42
                                    


Mey'S P.O.V.

ლისა:მეი სად მივდივართ?

-ჩემს სახლში-ტირილისგან ხმა საშინლად ჩახლეჩილი მაქვს.

სემი:ღმერთო რა ხდება შეგიძლია აგვიხსნა?

-სახლში რო მივალთ გეტყვით ეხლა ლაპარაკის თავი ნამდვილად არ მაქვს.

*in the home*

ლისა:სასწრაფოდ დაფქვი ყველაფერი-საშინლად მაცრი ხმა აქვს მგონი ესეთი ხმა ლისას პირიდან არასოდეს ამოსვლია ჩემს მიმართებაში.

სამივე ჩემს საწოლზე სხდებიან და ინტერესიანი თვალებით შემომცქერიან მეკი ყველაფერს ვუყვები აფსოლიტურად რაც კი მე და ჯიმინის ურთიერთობაში ხდება ნუ რათქმაუნდა იმ ბავშვზეც ვეუბნები და გახსენებაზე ტირილით ვკვდები.გოგოები მის გამართლებას ცდილობენ მარა თან ესმით ჩემი და აძაგებენ მთელ ოთახში ნერვიულად დავდივარ მაგრამ რაღაც მომენტში გულისრევის შეგრძნება მეუფლება მაშინვე საპირფარეშოში გავრბივარ და „ვეხუტები"

სემი:რა გჭირს კარგად ხარ?-აფორიაქებულია.

ლისა თმას მიკრავს რომ არ დავისვარო მია ნიკაპს მწმენდს სემი კი დებილივით დგას დაიბნა. უეცრად ის ღამე მახსენდება აი ის ხო ჰაჰოედან რომ ჩამოვედით პანიკა დამეუფლა და ისევ ავტირდი ხელებიც მიკანკალებდა გოგოებმა ამაყენეს პირი მომბანეს და დამაწვინეს.

-გთხოვთ რომელიმე აფთიაქში ჩადით და 5 ცალი ტესტი წამომიღეთ.

მია გარბის ლისა და სემი გაშტერებულები მიყურებენ კი ვტირი მაგრამ მეცინება მათ სახეებზე.

ლისა:ნუთუუ?

სემი:გაგიჟდება კაცი- ეხლა კი სამივე ერთად ვიცინით.

-რა გაცინებთ იქნებ ნერვიულობაზე მომივიდა ასე დეგენერატებო.

ლისა:ხო ხო არაა გამორიცხული ისე.

ნახევარ საათში ბრუნდება მია უკან და ტესტებით სავსე პარკი მოაქვს.

სამუდამოდ ჩემი იქნები!/You'll be mine forever!Where stories live. Discover now