Start

2 0 0
                                    

Trigger Warning: It may contain suicidal notes. If you're not comfortable with this type of story you can skip this chapter, thank you.

Tahimik akong nakatingin sa labas, tunog ng tunog ang notif galing sa messenger ko. I didn't want to look at it or even have the slightest sight on it. Biglang gusto ko nalang maglaho, biglang gusto ko nalang tumahimik.

Ayoko ng magsalita, pakiramdam ko mas lalo akong mauubos. Hindi nila alam na sobrang nakakasakit na sila, It wasn't just one sided, They don't know my story.

Napatingin ako sa hawak kong kutsilyo, I took a glance of the sunset again, maybe this will be the last sunset i'll see. Mapakla akong ngumiti.

"This pain will soon go away.." I mumbled softly.

'what the heck Emily?! You won't be doing that!' my conscience whispers.

But it's not healthy anymore, I'm not healthy anymore.

I placed the knife on my neck.

"Ems! Ano ba!" I heard someone shouted.

Biglang may umagaw ng kutsilyo mula sa mga kamay ko at itinapon. Napatingin ako sa taong yun, It was Lucas.

"Bakit?" blankong tanong ko.

He frustrately combed his hair with his fingers, napamura pa sya ng mahina.

"Tangina, ano? tatapusin mo naba lahat?!" marahas niyang hinawakan ang magkabilang balikat ko.

"Oo! Tatapusin ko na! Hindi ko kinakaya.." bigla akong nanghina at napaiyak, hindi naman kasi talaga dapat eh, pero hindi ko na kinakaya. Tao lang ako.

"This is not the answer right now Ems, edi sabihin mo ang totoo!" He angrily rebutted.

"Easy for you to say! Wala ka sa posisyon ko Lucas, hindi mo alam ang nararamdaman k-ko..mahirap..sobrang hirap dahil hindi naman lahat makikinig sayo! What's the point of saying the truth?"  I wiped my tears, ba't ba ako umiiyak? tapos na dapat e. Wala na dapat akong luha, hindi ba nauubos ang luha ko?

He looked at me with those eyes, ayoko ng ganoon. I don't need his sympathy, kaya ko ang sarili ko.

"But this is not the answer Ems, I'm here. Naniniwala ako, i'll always defend you no matter what. I'll hold your hand and help you stand up, i'll be here." He sincerely said.

I looked at him, puno ng pawis ang mukha nya. namumula rin ang mata niya, mukhang paiyak na pero pinigilan lang.

"I'm all over social media! I can't stand it!" I said.

Nagulat ako na kinuha niya ang phone niya at pabagsak itong itinapon sa sahig kaya nagka-watak-watak ito. Basag narin ang screen ng phone niya.

"I don't care." He sternly said.

Hindi ako makapaniwal sa ginawa niya. kinuha niya rin ang phone ko at itinapon yun, sobrang lakas ng impact kaya mabilis nasira.

"Lucas! Ano ba!" saway ko sakanya.

"Ayan, we don't have any access now. okay naba?"

And today, I ranaway with my bestfriend.

--
Notes: Happy Valentine's Everyone! Always save your hearts and take good care of it. I love you!

The Sweet Mistake: Emily Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon