6โมงเช้า
[กริ๊ง กริ๊ง ๆๆ ]เสียงนาฬิกาปลุก
''โอ้ยๆๆ อีกนิดนึงนะ''
นาฬิกาปลุกยังคงดังขึ้นเรื่อยๆ
''โถ่วๆ ตื่นก็ได้ ''พูดไปน้ำตาจะไหล ฉันลืมตามือคล้ำหาต้นตอแห่งเสียง
''ปลุกได้ปลุกดี ดังได้ดังดี ดังทุกวัน น่าจะทุบให้พังไปเลยย '' (ปลุกก็ผิด ) (ฉันบ่นพึมพำคนเดียว)
ฉันรีบออกจากห้องไปห้องน้ำที่อยู่ชั้นล่าง พร้อมกับผ้าเช็ดตัวสีชมพูลายหมี ช่างเข้ากับตัว ฉันจริงๆ เดินไปก็บ่นไป
''ใครหนอจะเข้าใจชีวิตวัยเด็กช่างจิตนาการของฉัน ต้องมาตื่นเช้า ไปโรงเรียน เรียนหนังสือ บลาๆๆๆๆ~ ชีวิตวัยเด็กนี้ช่างแสนลำบาก อยากนอนอยู่บ้านสบายๆ ก็ไม่ได้ เฮ้ออออ ลำบากก -.- ''
พี่สาวที่บังเอิญนั่งอยู่ได้ยินเข้า
''เธอนะ อายุสิบห้าแล้วนะ วัยทีนนะวัยทีนนนน เลยวัยเด็กไปตั้งนานแล้วย่ะ!! ''
''เลิกเพ้อ เลิกฝันลมๆแล้งๆ สักทีเถอะ ช่วยตั้งใจเรียน ให้คุ้มกับเงินที่จ่ายหน่อยย แล้วก็รีบ ไปอาบน้ำได้แล้ว '' ดูเจ้แกพูดกะน้องสาว
'ฉันสายแล้วนะ' พี่เน้นย้ำเสียงดัง ก็เรื่องของเจ้สิ (ได้ข่าวว่าอยู่โรงเรียนเดียวกัน)
''ทีหลังช่วยทำอะไรให้มันเร็วๆหน่อยนะ ต้องให้ฉันบอกทุกวัน ฉันไม่อยากหน้าแก่ เพราะต้องมาคอยบ่นแกทุกวันหรอกนะ ให้ฉันได้พักบ้างเถอะ ฉันเป็นพี่แกนะ ไม่ใช่แม่ โตแล้ว คิดบ้างๆ ฉันละเหนื่ิอยกับแกจริงๆ" (ไอ่ที่พี่บ่นเนี่ยยิ่งกว่าแม่อีกนะ คิดในใจ ดังไปเดี๋ยวมียาวว.. )
''ถ้าเอาเวลาที่พี่บ่นหนูปล่อยให้หนูไปอาบน้ำดีๆป่านนี้ เสร็จไปนานแล้ววว ไปละ อาบน้ำละ'' ฉันรีบวิ่งเข้าห้องน้ำไม่ได้กลัวสายหรอกนะ แต่ไม่อยากหูดับบ 555+
"หน่อยแก เดี๋ยวนี้กล้าย้อนนะ ออกมาก่อนเถอะ แม่จะบ่นให้หูชาไปเลยยยคอยดู!!" (ตกลงพี่หรือแม่ว่ะ?)
------------------------------------------------------
7.20 น.
"พี่ๆ เสร็จแล้วว ไปเถอะเดี๋ยวหนูสายย เปิดเทอมวันแรก"(วันหลังค่อยสายคิดในใจ )
